Leven in Leuven

Quo Vadis

Het verhaal van een niet zo toffe eetervaring.

Op zaterdag 6 mei 2006 besloten we na een namiddagje verhuizen met een groepje van zeven personen iets te gaan eten in de Quo vadis. Nu herinnerde ik mij de Quo Vadis van een bezoekje enkele jaren geleden als een goedkoop maar degelijk restaurant met vooral Italiaanse gerechten. Mijn disgenoten waren op voorhand alvast zeer lovend over de lekkere pizza’s.

We hadden geluk om nog een plaatsje te bemachtigen. Met zeven personen op een zaterdagavond is dat niet altijd even evident in de Muntstraat. Gelukkig was er nog een tafel voor acht personen vrij op het tussenverdiep.

Nu, waarom ben ik dit artikel begonnen met een uitdrukkelijke vermelding van de datum van ons bezoek? Er liep nogal het één en ander mis tijdens ons dineetje en om discussie achteraf te vermijden, zet ik er de datum bij. Misschien hebben jullie op andere dagen wél positieve ervaringen gehad.

Maar laat mij beginnen bij het begin. Het interieur van de Quo Vadis is ingericht met elementen uit de maritieme sfeer. Niet helemaal mijn smaak, maar moest de zondvloed komen, dan kan je nog altijd één van de reddingsboeien aan de muur grijpen om het vege lijf te redden. ;-)

De gerechten op de kaart zijn vooral pizza’s en pasta’s, alhoewel er ook andere gerechten mogelijk zijn. Voor de liefhebbers van een kleine hap, is er ook een beperkt aanbod traditionele tapas (da’s zowaar een rage aan het worden).

Ok, so far, so good. Ons gezelschap nam eerst een aperitiefje om op ons gemak de menukaart (die ook dienst deed als onderlegger) te kunnen inspecteren. Eén van de bestelde aperitieven was een Pisang Ambon. Mijn disgenoot had uitdrukkelijk gevraagd om daar fruitsap bij te geven, dus groot was onze verbazing toen hij een glas aangeboden kreeg met het helgroene goedje in, zonder spoor van fruitsap. Nuja, een kleine vergetelheid, kan gebeuren. Dus informeren wij vriendelijk bij de ober waar het fruitsap blijft. Waarop deze ober staalhard beweert dat het fruitsap al in het glas zit. Wij: “Euh neen, kijk, dat ziet knalgroen, mét fruitsap erbij hoort dat licht groenig geel te zien.” Het dispuut raakte pas opgelost toen de ober er een collega bijhaalde die ons verhaal bevestigde. Er ontbrak inderdaad een flesje fruitsap.

Blijkbaar had deze kleine woordenwisseling een slechte invloed op het humeur van onze ober, want een glimlach kon er niet meer vanaf bij het opnemen van onze verdere bestellingen. Iedereen in ons gezelschap nam een pizza, behalve ik, want ik had meer zin in een scampi salade.

Toen de pizza’s opgediend werden, bleek echter dat er iets misgelopen was met onze bestelling. Eén van de pizza’s was niet wat we gevraagd hadden. Wij probeerden dit op een vriendelijke manier aan de ober uit te leggen. Maar die hield staande dat wij écht wel een pizza cipolle gevraagd hadden.

Enfin, na wat heen en weer gediscussieer, droop de ober af met de foute pizza. Ondertussen had ik mijn slaatje nog steeds niet gekregen. Iedereen aan tafel was bediend, behalve dan mijn onfortuinlijke disgenoot die een foute pizza had gekregen en ikzelf. Toch maar eens geïnformeerd waar mijn slaatje bleef. De ober keek mij aan met een gezicht als een donderwolk, maar twee minuten later stond mijn slaatje voor mijn neus.

Dat slaatje was maar zozo. De scampi waren ondertussen al wat afgekoeld (vermoedelijk stond mijn slaatje beneden al een tijdje koud te worden) en ik vond een zwarte haar die beslist niet van mij was tussen de groentjes. Juk. Verder kan ik jullie geruststellen dat mijn disgenoot uiteindelijk toch de juiste pizza heeft gekregen.

Toegegeven, de Quo Vadis is niet zo duur (je betaalt tussen de acht à twaalf euro voor een pizza), maar voor dezelfde prijs kan je elders in Leuven (Mamma Mia, Muy Sapore) beter eten en dan krijg je tenminste excuses als de ober een fout gemaakt heeft.

Na deze ervaring denk ik dat het nog lang zal duren voordat ik opnieuw wat ga eten in de Quo Vadis. Maar laat mijn negatieve ervaring jullie niet weerhouden het zelf eens te proberen…

Nog één extra minpunt: de Quo Vadis aanvaardt geen muntstukken van één en twee eurocent. Ik kan begrijpen dat die koperstukjes niet altijd even handig zijn, maar tot op de dag van vandaag zijn dit nog steeds wettige betaalmiddelen in België.

Praktisch:
Muntstraat 11
3000 Leuven

open:
van 12.00 – 14.30u en van 17.30 – 22.30u
gesloten op maandag en zondag

Onze keuze:
Een assortiment pizza’s en een scampi salade

Himalaya restaurant – Nepali and Indian food

Nepalese en Indische gerechten voor mensen die geen schrik hebben van een beetje spicy. (Geen zorgen, er is brood en rijst voorzien om te blussen en er zijn ook minder pikante gerechten voor de doetjes onder ons.)

Een nieuw restaurant op de Tiensevest dat Nepalese en Indische gerechten reserveert, dat moesten wij, als liefhebbers van spicy food, natuurlijk eens proberen!

Aan de buitenkant ziet het er niet zo spectaculair uit, maar eens je binnen bent, blijkt dit pand een zeer ruim restaurant te huisvesten. De wanden van restaurant Himalaya zijn versierd met houtsnijwerk en gigantische schilderijen van Nepalese landschappen. Achteraan bevindt zich een toog met de typische vorm van een Pagora tempel. Opvallend zijn de twee massieve bronzen klokken die in het restaurant hangen.

Het menu is zeer uitgebreid. Je hebt de keuze tussen verschillende traditionele specialiteiten. Bij het lezen van de kaart, viel ons de grote gelijkenis op met restaurant Basecamp in de Naamsestraat (ook het interieur lijkt erg op dat van restaurant Basecamp). Zelfs sommige taalfouten kwamen ons bekend voor. Is dit restaurant misschien van dezelfde uitbaters?

De bediening is zeer vriendelijk. Je moet wel een beetje Engels kennen (gewoon aanwijzen op de kaart kan ook), want het Nederlands van de obers is gebrekkig en ze kennen de regels van de etiquette niet zo goed. Het eten wordt geserveerd met een karretje. Leuk! Bij mijn weten is restaurant Himalaya het enige restaurant in Leuven dat zijn gerechten zo serveert. (Jullie mogen mij steeds corrigeren in de commentaren.)

Na lang twijfelen, kies ik de scampi vindaloo. Volgens de kaart is dit een behoorlijk pikant gerecht. Ik ben benieuwd…

Nadat wij onze bestelling hebben opgegeven komt er een koppel met een peuter binnen. Ze vragen naar een kinderstoeltje, maar dat is jammer genoeg niet aanwezig. Nog iets om in te investeren, dus.

En hoe was het eten? Wel, dat was overheerlijk. Mijn scampi’s waren écht pikant en niet een flauw Westers afkooksel van pikant. Het erbij geserveerde brood en rijst waren heel lekker. De gerechten worden ook zeer smakelijk gepresenteerd in aparte verwarmde potten en schalen.

Een hoofdgerecht kost tussen de twaalf en twintig euro. ‘s Middags kan je er gaan lunchen voor tien euro. Wie liever uitgebreid tafelt, kan kiezen voor één van de aangeboden menu’s. De prijzen hiervan variëren tussen de 20 en 35 euro, drank niet inbegrepen.

Klein minpuntje: we moesten nogal lang op de rekening wachten.

Praktisch:

Himalaya Restaurant
Tiensevest 14
3000 Leuven

tel 016 29 39 89
email info@himalayan.be

open:
van 12.00 – 14.30u en van 18.00 – 23.00u
gesloten op zondag

Onze keuze:
scampi vindaloo met pilaurijst
thali himalaya
Link: http://www.himalayan.be

Mama Wong en haar kruiden

Verse Chinese gerechten tegen zeer betaalbare prijzen. De bediening is wel niet altijd even efficiënt.

Iets meer dan een jaar geleden ging er een nieuw Chinees restaurant open op de Naamsesteenweg. Nu vragen jullie je misschien af of er in Leuven nood is aan nóg een Chinees. Wel, het concept van Mama Wong wijkt toch wat af van de doorsnee Chinees. De gerechten worden met nét iets meer zorg bereid en de gebruikte kruiden zijn altijd vers. En dat proef je.

Mama Wong is niet alleen de naam van het restaurant, het is ook de naam van de kokkin die de lekkere gerechten bereid. Als het niet te druk is, wordt je zelfs bediend door Mama Wong herself. Ze is niet voor niets het uithangbord van dit restaurant.

Het restaurant ligt op de hoek van de Naamsesteenweg en het Van Arenbergplein. Geen ideale ligging om terrasjes buiten te zetten, maar wel veel parkeerplaats voor de bezoekers die met de wagen komen.

Het interieur van het restaurant is een interessante mengeling van modern en traditioneel. Ik hou vooral van de mooie houten vloer en de sfeervolle ventilatoren aan het plafond. De Chinese muzak die als achtergrondmuziek gespeeld wordt, kan mij iets minder bekoren. Maar tijdens een goed gesprek, let je daar natuurlijk niet op.

De bediening is zeer vriendelijk, maar niet echt professioneel. Wie gesteld is op het naleven van de etiquette, zal toch het één en ander door de vingers moeten zien. En efficiënt kan je de bediening ook niet noemen.

‘s Middags kan je bij Mama Wong een lunchmenu nemen voor maar tien euro. Voor die prijs heb je een soep en hoofdgerecht en zeker meer dan voldoende gegeten. Als het druk is, moet je soms wel wat langer wachten. Niet zo geschikt als je haast hebt.

Je kan steeds één van de suggesties nemen. De prijzen hiervan variëren tussen de tien en zeventien euro. Een eerlijke prijs voor een lekkere en gezonde (vers!) maaltijd. Persoonlijk vind ik de pekingeend met ananas een echte aanrader.

Het is ook mogelijk om de gerechten af te halen.

Toch een minpuntje: de site www.mamawong.be is al meer dan een half jaar onder constructie. Benieuwd wat ze er uiteindelijk van zullen maken.

Praktisch:
Naamsesteenweg 178
3001 Heverlee
tel 016 22 82 12
fax 016 23 86 82
http://www.mamawong.be

Onze keuze:
Pekingeend met ananas in pikante saus

Foto door Peter Keyngnaert.