Dadada-Dan Tenko in Het Depot – bespreking
Het concert van Dadada-Dan Tenko zaterdagavond in Het Depot was werkelijk fenomenaal. De afwezigen (en dat waren er nogal wat, te oordelen aan de vele lege plaatsen) hadden zeeën van ongelijk. Dit was mijn eerste taiko-concert en ik had op voorhand een beeld in mijn hoofd van een energieke voorstelling met gigantische drums. Die voorstelling klopte slechts gedeeltelijk. Er kwam niet alleen percussie aan te pas, maar ook fluit, (een soort) gitaar en choreografie. Waar ik niet op gerekend had, waren de vele momenten van interactie die Dadada-Dan Tenko inbouwde met het publiek en de humor die in vele nummers naar voren kwam.
Dadada-Dan Tenko is een bende knappe, gespierde Japanse jongelingen die perfect weten hoe het publiek te bespelen en te betoveren. Bij de eerste slag op de drums voelde je het publiek rechtveren. De situationele humor die in de nummers stak, is simpel en overstijgt daardoor de taalbarrières. Je merkt dat de groep perfect op elkaar is ingespeeld. Op een gegeven moment in de voorstelling zat een rijtje van vijf percussionisten op een rij, zo dicht bij elkaar te trommelen dat je je afvroeg hoe het mogelijk was dat hun stokken niet met elkaar in botsing kwamen.
Een fijn intermezzo (en een gelegenheid voor de muzikanten om wat uit te rusten van de ongetwijfeld zware fysieke inspanningen) waren de vrijwilligers uit het publiek die een eenvoudig ritme aangeleerd kregen. Blijkbaar zaten er mensen in de zaal die al eerder een taiko-optreden hadden bijgewoond, want voordat de vraag goed en wel tot mij was doorgedrongen, stonden er al voldoende vrijwilligers op het podium om zelf de trom te bespelen. En ja, die vrijwilligers deden dat bijzonder goed.
Groot was mijn verbazing toen tijdens de tweede helft van het optreden de klassieker Sakura gespeeld werd. Doordat we dit nummer al enkele keren beluisterd hadden in de Japanse les, kon ik hier en daar wat bekende woordjes oppikken. Fantastisch om een live uitvoering te kunnen bekijken.
Jammer dat de zaal niet tot de nok gevuld was. De sfeer zou er alleen maar beter op geweest zijn. Arigato gozaimasu, Dadada-Dan Tenko! Tot in Japan!
Er zijn 5 reacties op “Dadada-Dan Tenko in Het Depot – bespreking”
(on april 9th, 2008 at 22:46)
Bunker en ik gingen normaal voor drieduizend foto’s nemen, maar ‘t was nougabollen. We mochten niet. Ook één van de eerste keren dat dat gebeurde. Spijtig, want ik had het graag gezien.
(on april 9th, 2008 at 22:51)
Tiens, vreemd. Ik ben aan de technici gaan vragen of ik foto’s mocht nemen en dat was geen probleem.
(on juli 7th, 2008 at 23:25)
[…] slagwerk draait. Ik kende de groep niet, maar het opzwepende ritme van een goeie drumsolo of een taiko-optreden kan ik zeker […]
(on april 9th, 2008 at 14:13)
Awel, ik ben gemeend jaloers dat ik niet ben kunnen afkomen… :) Spijtig dat de verschillende klankkleuren niet gevat kunnen worden met een gewone camera. Ook het -letterlijke- voelen van het ritme is niet te beschrijven. Echt iets dat je meegemaakt moet hebben.