Zeven broodjes gezond (4): Carpe Diem

Ik bestel elke woensdagmiddag ergens anders een bruin broodje gezond, zeven weken lang. Op elke vraag (genre extra groentjes, mayonaise) die mij daarna gesteld wordt antwoord ik ja. Eens een broodjeszaak binnen mag ik niet meer buiten, hoe vuil ze er ook uitziet. Ik eet niets anders tot zes uur, want van een broodje gezond verwacht ik dat ik ermee door kan tot het avondeten.

Vandaag kreeg Carpe Diem in de Vital Decosterstraat – tegen het Ladeuzeplein – een nieuwe kans. Er stond een rij die doenbaar leek en zo kwam ik aan te schuiven in wat wel de moeder van alle Vlaamse broodjeszaken leek, een te kleine ruimte met kaarten in duizend verschillende designs overal aan de muren, een uitstaltoog waarin groenten liggen te verleppen en daarbij een poging tot hip meubilair. Je moet volgens mij geboren zijn in Vlaanderen om dáár honger van te krijgen, maar het liep al tegen enen, dus het heeft me niet weerhouden van mijn woensdagse slagzin: voor mij een bruin broodje gezond.

Echter deze keer niet zonder spijt, Carpe Diem lijkt wel te specialiseren in broodjes die mij – en dus vast ook u – beter zouden smaken, naast de traditionele mikmak heb je er broodjes met spinazie, kip, curry, ananas, witloof, appel, zalm, scampi’s en feta en dat dan nog in alle mogelijke combinaties. Dat heeft echter zijn prijs, voor minder dan drie euro moet je het met een broodje kaas of aanverwanten stellen.

Hoeveel mijn broodje gaat kosten is een goed bewaard geheim, het blijkt de gewoonte te zijn broodjes gezond niet op de kaart te vermelden. Volgens mij doet de broodjesman achter de kassa ook maar wat, hij begint wat te jongleren met sla en tomaten en vraagt achtereenvolgens of ik een sausje wil, komkommers of augurken verkies en of ik van worteltjes houd. Naar de regels van het spel zeg ik ja – komkommers – ja en kiest ik voor mayonaise eerder dan voor ketchup of currysaus. Dat blijkt me 25 cent te kosten, samen met de 2,50 van het broodje heb ik dus geluncht voor 2,75 euro.

Eerlijk is eerlijk, het smaakt, maar opnieuw – ik ben wanhopig op zoek naar een nieuwe prikkel – krijg ik een verzameling groenten op een broodje, en geen graantje meer. Sla, tomaten, komkommer, een eitje, tuinkers en worteltjes vormen mijn middagmaal op een broodje dat na een kwartier fietsen zelfs nog krokant is. Het is lekker, het vult, maar ik raad het u niet aan. De wildgroei aan Leuvense broodjeszaken moet beter kunnen.

Bookmark and Share

Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.