Archief voor 12 mei 2008

Waltser Collection – bespreking

Zaterdag 13.54u, Bondgenotenlaan. Ik begeef mij naar een paars fluwelen huisje vlakbij de Schouwburg. Ik word vriendelijk onthaald door een knappe jongedame gekleed in stijlvol zwart. Ze draagt een prachtig zwart kostuum met zwart hemd en zwarte das. Mooi, maar wat moet zij het warm hebben, daar in de vlakke zon rond het middaguur. Ik krijg van de jongedame een korte uitleg over de wereldpremière die ik vandaag zal meemaken: ik zal een wandeling maken door de Bondgenotenlaan uit 1964. De wandeling vormt een onderdeel van de immense collectie van Otto Waltser.

De gordijnen van het paars fluwelen huisje, dat een teletijdmachine blijkt te zijn, worden voor mij open gehouden. Ik stap binnen en zie links van mij een dame in keurig pak met handschoenen staan. Rechts staat een etalagepop met een koptelefoon. Ik ben even in de war. De dame zegt niks. Ik vraag haar wat er staat te gebeuren. Zij antwoordt niet. Ok, dan neem ik zelf maar initiatief, ik draai me om naar de etalagepop om de koptelefoon op te zetten, maar wordt vriendelijk tegengehouden. Nog steeds even zwijgzaam overhandigt de dame mij de instructies voor mijn wandeling. Ik lees ze aandachtig, zet de koptelefoon op mijn hoofd en stap naar buiten. De vorige eeuw in.

De geluiden in de koptelefoon isoleren me van de andere mensen op straat. Zij wandelen in de éénentwintigste eeuw, zijn op zoek naar een zomeroutfit, een nieuw paar schoenen of een cadeau en genieten van het mooie weer. Ik maak een reis door de tijd. In mijn oren klinken geluiden van vroeger en vang ik flarden van gesprekken op. Soms twijfel ik of de geluiden die ik hoor nu van de drukke Bondgenotenlaan komen of uit de koptelefoon. Ik kan dit niet controleren, want in de instructies stond vermeld dat het niet toegestaan was de koptelefoon af te zetten en ik wil het spel eerlijk spelen. Even later zwijgen de geluiden in mijn oren en is het stil, erg stil. Meteen ken ik het antwoord op mijn vraag. De Bondgenotenlaan in 1964 was al even lawaaierig als die van vandaag.

Ik kuier op mijn gemak verder. Ergens halverwege kom ik een collegatijdreiziger tegen. We wisselen een blik van verstandhouding uit. Ons kleine geheimpje. Ik stap verder. Een stem in mijn oor uit een andere tijd spreekt over de Statiestraat. In de verte zie ik het station. En een tweede paarsfluwelen huisje. In mijn oor klinkt nu enkel nog muziek. Ik kom aan en wordt door de dame naar een stoel verwezen. Daar kan ik mijn ervaringen en gevoelens kwijt. Ik schrijf en zet de koptelefoon af. Ik was een half uurtje in de vorige eeuw.

Bookmark and Share

Leuven in scène – de reacties

Schreef jij ook een blogstukje over Leuven in scène? Laat het ons weten.

Bookmark and Share

Leuven in scène – foto’s

Eén ding is zeker: Leuven in scène 2008 was een waar paradijs voor fotografen. Getuige daarvan de fantastische collectie foto’s in onze leuvenblogt-flickr pool. Met dank aan alle fotografen die een bijdrage leverden. Een kleine greep uit het aanbod:


Foto door Cimm.


Foto door Cimm.


Foto door Filip Bunkens.


Foto door Filip Bunkens.


Foto door Cimm.


Foto door Ruben Vermeersch.


Foto door Ruben Vermeersch.

Bookmark and Share

Leuven in scène – een impressie

Zondagavond, tegen achten. Rustig wandelen we naar de Grote Markt. Helemaal vol staat hij niet, maar toch een aardig hoopje mensen staat te wachten op het fluitconcert van Geert Chatrou. Bovenaan in de kooi staat hij, en als een echt vogeltje zet hij zijn prachtige gefluit in. Al gauw blijven voorbijgangers ook stilstaan om even te kijken welke vreemde vogel er in die kooi zo mooi kan fluiten. Daar waar er donderdag enkele tientallen mensen meefloten met zijn ‘En nu tuiten we allemaal onze lippen!’-liedje deed nu de ganse Grote Markt gezwind mee. Zeer zomers, zeer origineel, zeer plezant, deze Geert Chatrou.

Vervolgens liepen we door naar het stadspark om aldaar de sfeer op te snuiven. Cirkus in beweging was mooi. Acrobaten die van hoge trapezes tuimelden, in doeken in bomen hingen,… De cirkusschool van Leuven was aangenaam om naar te kijken. De rest van het cirkuspark viel een klein beetje tegen, vonden we. Veel te zien was er niet, en echte sfeer hing er ook niet. Misschien omdat het nog te licht was? Eén man kon de aandacht vasthouden van een hoop mensen. Hij maakte ballonnenfiguurtjes voor kinderen maar hij klungelde zodanig hard dat de meesten stukvlogen voor zijn kunstwerkjes afwaren. Een clown dachten we – tot we de rest van het vrijgezellengroepje een eindje verderop zagen liggen in het gras, al lachend met hun compaan. Hilarisch, dat wel.

Dan zijn we naar de vismarkt getrokken om aldaar Antagon te zien. Bevreemdend, mysterieus, prachtige kostuums en prachtig kader. Maar het kwam hier niet tot zijn volle recht. Mensen begrepen het niet, gingen weg, wilden hun aandacht er niet bijhouden. Deze voorstelling moet je binnen zien, in een zaal, waar het muisstil is. Niet op een festival waar mensen toekomen en weer weglopen wanneer ze het willen.

Vervolgens trokken we weer naar het stadspark om Pyromantiek te zien. Jammer genoeg zagen we niets door het vele volk. Deze groep was duidelijk populair door mond-op-mond-reclame. Misschien verdienden ze een groter podium? Een beter bereikbare plek? Het stadspark was er niet ideaal voor – alleszins niet de plek waar ze stonden. Jammer dat we dit hebben moeten missen.

Ten slotte zochten we ons een mooi plekje op het Ladeuzeplein voor de spectaculaire slotact. Les commandos percu was aggressief, fantastisch, spectaculair, mooi, magisch bij momenten, overdonderend, verbazingwekkend, impressionant. Een fantastische slotact. Het vuurwerk werd weerkaatst in de gebouwen rondom het plein, overal zag je sterretjes, vuur, glitter, rook. Een betere slotact kon er niet zijn.

Leuven in scène was mooi, gezellig en leuk. Maar ik heb het gevoel dat er nog steeds groeimogelijkheden zijn. Ik ben benieuwd naar meer, en zal binnen twee jaar zeker weer van de partij zijn. Maar: chapeau dat Leuven in scène nu al (het is uiteindelijk nog maar de derde keer dat het georganiseerd wordt) als één van de vele mooie tradities in Leuven beschouwd wordt.

Bookmark and Share

Prefab 2008 in de Molens van Orshoven

Artforum en fABULEUS geven jong talent en kans tijdens het jongerenfestival Prefab 2008. Op 17 en 18 mei tonen 34 jongeren hun werk in de Molens van Orshoven (Stapelhuisstraat 15). Ze kregen een half jaar de tijd om samen met een professionele coach een voorstelling in elkaar te boksen. Op het programma staat vooral veel theater, maar ook muziek en een ‘geluidssculptuur’.

Het volledige programma vind je op hun myspace-pagina. Per voorstelling betaal je slechts € 2.

Bookmark and Share

80.000 mensen op Leuven in Scène 2008

Leuven in Scène 2008 was een denderend succes. Het aftellen kan beginnen naar Leuven in Scène 2010. Wat volgt is het persbericht van Leuven in Scène 2008:

Leuven was dit weekend in de ban van editie 3 van Leuven in Scène. Het internationale openluchttheaterfestival zorgde twee avonden op rij voor sfeer en spektakel in de binnenstad. 80.000 mensen beleefden sprookjesachtige avonden en zagen kwaliteit.

De organisatie had geleerd uit de editie 2006. Toen was Leuven te klein voor de grote toeloop. Daarom werd gekozen voor meer voorstellingen op meer pleinen. Leuven in Scène breidde onder meer uit in de richting van het station en de Vismarkt. Aan het einde van de avond kwam iedereen samen voor de apotheose op het Ladeuzeplein.

De strategie heeft duidelijk gewerkt. Het was vaak op de koppen lopen maar het was leefbaar. Leuven in Scène ademt weer. En dat is toch een basisvoorwaarde om een sprookjesavond te kunnen beleven.

Tussen 19.00 en middernacht veranderde de stad in een grote schouwburg. Leuven is met zijn vele sfeerrijke plekken dan ook een gedroomd décor voor openluchttheater.

De grootste publiekstrekkers waren het slagwerk en vuurwerk van Les Commandos Percu (Ladeuzeplein) en de luchtacrobatie op 50 meter hoogte van Grupo Puja ! (Martelarenplein). Zondagavond kreeg de Nederlandse wereldkampioen kunstfluiten Geert Chatrou de hele Grote Markt mee.

Het plezier zat vaak in kleine hoekjes. De Fransman Claude Merle had 20 poppen verstopt in winkeletalages. Een bejaarde vrouw in een kledingzaak voor jonge meisjes, twee fanfaremuzikaten in een computerwinkel… Amanda Diaz Ubierna bracht in Leuven de wereldpremière van ‘Waltser Collection’, de eerste wereldexpo van wandelingen. Met een koptelefoon op klonk de Bondgenotenlaan heel anders en heel exotisch.

Na 3 edities zijn een paar dingen duidelijk. Leuven in Scène lijkt zijn ideale vorm gevonden te hebben. Het festival is ook helemaal omarmd door de Leuvenaars. Al was het goed te horen dat het festival tot heel ver buiten de regio begeestert. Het grote bezoekersaantal bezorgt het festival bovendien een blijvende plek tussen de belangrijkste openluchtmanifestaties in Vlaanderen.

Het festival is er binnen 2 jaar opnieuw. Tijdens het pinksterweekend. En opnieuw gratis. Afspraak op zaterdag 22 en zondag 23 mei 2010.

Bookmark and Share