Archief voor 15 mei 2008

Leuven in Scene – Styx theatre

Ongeveer alle acts van Leuven in Scene zijn ondertussen besproken en/of in beeld gebracht, maar er is er nog eentje dat ontbreekt: het stuk Les NoNos sont á la Rue van het Styx Theatre. En zoals de aankondiging op de site van Leuven in Scène al deed vermoeden, was het inderdaad een maffe en absurde vertoning.

Bijna de gehele opvoering werd er Frans gesproken en dat maakte het voor de kleinsten, die knus vooraan zaten, wel moeilijk om volgen. Het kon de pret echter niet bederven, want hier en daar deden de artiesten de moeite gedaan om Nederlands te praten en dat maakte de voorstelling goed te volgen. Dat wil zeggen voor wat ervan te volgen viel. Zelf heb ik niet echt een verhaal in de voorstelling ontdekt. Wel waren er twee rode draden: het wachten van een ietwat oudere dame op de man van haar leven en de zoektocht naar de Leuvense burgemeester. Ik kan u al vertellen dat geen van die twee verhaallijnen tot een goed einde is gekomen. Ik denk dat onze Louis op dat moment, terecht, ergens anders vertoefde. En de oude dame die bleef partnerloos op het einde van de vertoning. Wel werd ze doorheen de voorstelling vreemd genoeg door andere heren tijdelijk bevredigd en werd ze bovendien op het einde van de show om het leven gebracht. Of de kinderen op de eerste rij dat even leuk vonden als de volwassenen is maar de vraag. Eén moeder kwam haar kleuter alleszins vroegtijdig uit het publiek vissen om naar ergens anders te trekken.

Maar de onsamenhang was langs de andere kant ook de grote troef van deze voorstelling. Er werden ontelbare grollen, grappen én kunstjes aaneengeregen alsof het een circus betrof. Het publiek schoot constant in spontaan gelach bij de absurde ideeën van het theatergezelschap. Er werd in de eerste plaats vooral van verbale humor gebruik gemaakt, maar het knotsgekke aan de voorstelling waren ongetwijfeld de fleurige kostuums. De artiesten wisselden ook regelmatig van kostuum en dat leverde onder andere een badmeester, een travestiet, een Franse voetbalspeler, elfjes, een bokser, een oudere dame, enz op. En het omkleden, dat verliep achter een klein schermpje dat eigenlijk niet veel verhulde :-)

Het hoogtepunt van de show was de goochelact van de zwevende dame. Daarvoor werd een willekeurige niet on-knappe 16-jarige vrouwelijke verschijning uit het publiek geplukt die op een plank op schragen moest gaan liggen. Vervolgens werd de plank netjes vanonder de dame geschoven, die mooi kaarsrecht op de schragen bleef liggen.

Al bij al was het leuke voorstelling, knotsgek en absurd, maar ik vraag me af of dit wel goed geprogrammeerd was op een familie-event.

Wat volgt zijn nog enkele sfeerbeelden.

De aanvang.
spaarpot

De elfjes (denk ik toch)
kransen

Een gymnast.
Gymnastiek

De badmeester (nadat hij de barbecue in brand stak)
vuur

De travestiet.
kaal

De leider van het allegaartje.
directeur

Bookmark and Share

Landelijk tuinvijverweekend

In het weekend van 17 en 18 mei 2008 organiseert Natuurpunt het eerste landelijke tuinvijverweekend. Kikkervisjes van gewone pad en bruine kikker wemelen rond deze tijd net onder de waterspiegel, salamandermannetjes maken hun wijfjes volop het hof en bij een fraai zonnetje kwaken groene kikkers de zomer in.

Kikkers, padden en salamanders stellen hoge eisen aan hun omgeving. Van zodra er iets fout loopt in het milieu, verdwijnen ze snel. Net omdat het ambassadeurs zijn van kwaliteitsvolle natuur, wil Natuurpunt in kaart brengen hoe het met ze gaat. Want hoe meer er geweten is, hoe sneller er ingegrepen kan worden. Het gaat immers niet best met onze amfibieën, net omdat in het Vlaamse landschap heel wat poelen zijn verloederd of verdwenen.

Kijk op 17 en 18 mei wat er in jouw tuinvijver zwemt en geef je waarnemingen door aan Natuurpunt via de website.

Bookmark and Share

Opera Pagaï – Safari intime – bespreking

Ja, de leveninleuven.be-redactie is nog altijd aan het nagenieten van Leuven in scène. Maar wees gerust, dit zal één van de laatste besprekingen zijn.

Ik wist eerlijk gezegd niet goed of het concept van Safari intime me wel zou liggen. Doordat we bij één van de voorbereidende vergaderingen aanwezig waren, wist ik redelijk goed waaraan ik me kon verwachten. Toch bleek er een groot verschil tussen enkele filmpjes van een vorige voorstelling en het live meemaken van zo’n intieme safari.

Bij het begin van de safari werden we ontvangen door een baardig heerschap dat erg zijn best deed om ons drie regels in te peperen: de specimen 1. niet aanspreken 2. niet in de ogen kijken en 3. niet voederen. Die goeie raad namen we dan ook ter harte. We kregen nog wat inleiding rond het experiment, maar dat is een beetje over mij heengewaaid. Grappig dat de man met de baard erin slaagde om een groepje toeschouwers een Mexican Wave te laten doen. En zo werd je als toeschouwer meteen ook deel van het experiment.

Toen het eindelijk onze beurt was om op safari te gaan, kreeg ik al meteen een reprimande. Iets te enthousiast wilde ik op verkenning gaan en zette ik mijn voet op het trapje, terwijl de meneer met de zonnebril die ons begeleidde nochtans heel erg duidelijk gezegd had dat we áán het trapje moesten wachten. Luisteren is nooit mijn sterkste kant geweest. ;-) Die misstap werd me meteen aangerekend. Streng werd ik tot de orde geroepen. Ik kon niet snel genoeg mijn voet van het trapje nemen. ;-)

En toen begon onze safari echt. We gluurden samen met de andere toeschouwers langs ramen en deuren binnen in de huizen. Eerst wat onwennig, want ja, zoiets hóórt natuurlijk niet. Gegniffel bij de toeschouwers toen we via een openstaande deur een mevrouw op het toilet ontwaarden. De purgatieve pauze confronteerde ons met de noodzakelijkheid van zulke aardse bezigheden.

Wat ik erg goed vond aan de safari, was de manier waarop de afzonderlijke taferelen met elkaar verbonden waren. De venijnige mevrouw die anonieme brieven stuurde over een geheime lesbische relatie, de inkijk in de woonkamer waar het overspel plaatsvond, daarna de man van de overspelige vrouw die totaal gebroken zijn spullen gepakt had en met tranen in de ogen naar zijn huwelijksfoto keek, de roddeltantes die het geval van naadje tot draadje uit de doeken deden. Heel goed gevonden en tot in de kleinste details uitgewerkt.

Het was ook leuk om de reacties van de toeschouwers zelf te observeren. Hoe lang bleven ze bij een bepaalde scène staan? Sommige scènes konden maar heel even de aandacht vasthouden, andere, zoals de scène met de drie jongeren of de scène in de politiewagen met det twee agenten en de arrestant, verzamelden een grote groep toeschouwers. Het viel op hoe snel sommige mensen het venster passeerden waar een frontaal naakte vent in al zijn glorie te beworden viel. Naakt is en blijft een taboe. Of hoe er stiekem gegrinnikt werd om de kerel die in vrouwenlingerie voor de spiegel stond.

Vervolgens moet ik ook een dikke pluim geven aan al de figuranten. Ik was werkelijk onder de indruk van de levensechtheid waarmee ze hun scènes speelden. Je merkte dat de regisseur rollen gekozen had die goed bij hen pasten, maar toch, chapeau, je moet het maar doen. Door het goede samenspel en de zeer geschikte locatie werd de intieme safari een ongewoon avontuur. Mensen die na deze bespreking nieuwsgierig geworden zijn, je kan de Safari Intime van Opera Pagaï ook bekijken op de Gentse Feesten op woensdag 23 juli 2008 van 20.30u tot 22.30u en donderdag 24 juli 2008 van 20.30u tot 22.30u.

Foto’s van de intieme safari op flickr.

Bookmark and Share