Opera Pagaï – Safari intime – bespreking

Ja, de leveninleuven.be-redactie is nog altijd aan het nagenieten van Leuven in scène. Maar wees gerust, dit zal één van de laatste besprekingen zijn.

Ik wist eerlijk gezegd niet goed of het concept van Safari intime me wel zou liggen. Doordat we bij één van de voorbereidende vergaderingen aanwezig waren, wist ik redelijk goed waaraan ik me kon verwachten. Toch bleek er een groot verschil tussen enkele filmpjes van een vorige voorstelling en het live meemaken van zo’n intieme safari.

Bij het begin van de safari werden we ontvangen door een baardig heerschap dat erg zijn best deed om ons drie regels in te peperen: de specimen 1. niet aanspreken 2. niet in de ogen kijken en 3. niet voederen. Die goeie raad namen we dan ook ter harte. We kregen nog wat inleiding rond het experiment, maar dat is een beetje over mij heengewaaid. Grappig dat de man met de baard erin slaagde om een groepje toeschouwers een Mexican Wave te laten doen. En zo werd je als toeschouwer meteen ook deel van het experiment.

Toen het eindelijk onze beurt was om op safari te gaan, kreeg ik al meteen een reprimande. Iets te enthousiast wilde ik op verkenning gaan en zette ik mijn voet op het trapje, terwijl de meneer met de zonnebril die ons begeleidde nochtans heel erg duidelijk gezegd had dat we áán het trapje moesten wachten. Luisteren is nooit mijn sterkste kant geweest. ;-) Die misstap werd me meteen aangerekend. Streng werd ik tot de orde geroepen. Ik kon niet snel genoeg mijn voet van het trapje nemen. ;-)

En toen begon onze safari echt. We gluurden samen met de andere toeschouwers langs ramen en deuren binnen in de huizen. Eerst wat onwennig, want ja, zoiets hóórt natuurlijk niet. Gegniffel bij de toeschouwers toen we via een openstaande deur een mevrouw op het toilet ontwaarden. De purgatieve pauze confronteerde ons met de noodzakelijkheid van zulke aardse bezigheden.

Wat ik erg goed vond aan de safari, was de manier waarop de afzonderlijke taferelen met elkaar verbonden waren. De venijnige mevrouw die anonieme brieven stuurde over een geheime lesbische relatie, de inkijk in de woonkamer waar het overspel plaatsvond, daarna de man van de overspelige vrouw die totaal gebroken zijn spullen gepakt had en met tranen in de ogen naar zijn huwelijksfoto keek, de roddeltantes die het geval van naadje tot draadje uit de doeken deden. Heel goed gevonden en tot in de kleinste details uitgewerkt.

Het was ook leuk om de reacties van de toeschouwers zelf te observeren. Hoe lang bleven ze bij een bepaalde scène staan? Sommige scènes konden maar heel even de aandacht vasthouden, andere, zoals de scène met de drie jongeren of de scène in de politiewagen met det twee agenten en de arrestant, verzamelden een grote groep toeschouwers. Het viel op hoe snel sommige mensen het venster passeerden waar een frontaal naakte vent in al zijn glorie te beworden viel. Naakt is en blijft een taboe. Of hoe er stiekem gegrinnikt werd om de kerel die in vrouwenlingerie voor de spiegel stond.

Vervolgens moet ik ook een dikke pluim geven aan al de figuranten. Ik was werkelijk onder de indruk van de levensechtheid waarmee ze hun scènes speelden. Je merkte dat de regisseur rollen gekozen had die goed bij hen pasten, maar toch, chapeau, je moet het maar doen. Door het goede samenspel en de zeer geschikte locatie werd de intieme safari een ongewoon avontuur. Mensen die na deze bespreking nieuwsgierig geworden zijn, je kan de Safari Intime van Opera Pagaï ook bekijken op de Gentse Feesten op woensdag 23 juli 2008 van 20.30u tot 22.30u en donderdag 24 juli 2008 van 20.30u tot 22.30u.

Foto’s van de intieme safari op flickr.

Bookmark and Share

Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.