Baraque frituur
Studentenkoten vind je in elke Leuvense straat. Naar een frietkot moet je in het Leuvense straatbeeld al wat harder speuren. En dan heb ik het niet over een frituur op het gelijkvloers van een huis of ander pand, maar over een frietkraam in een houten chalet of in een afgedankte caravan.
Sommigen vinden het spuuglelijke barakken, anderen zweren nostalgisch bij het ‘nationale erfgoed’. Geen mening erover hebben, lijkt onmogelijk.
Verdwijnen doen ze blijkbaar sowieso. Stedenbouwkundige voorschriften zijn meestal de boosdoener. Vroeger kon je middelmatige frieten verorberen onder de luifel van een stacaravan op het Hooverplein recht tegenover de ingang van het stadspark. Zowel aan de voorkant als aan de achterkant van het station kon je frieten bestellen in wankele frietkoten. Nu vind je er nog eentje in de schaduw van de Sint-Jacobskerk.
Wat vinden jullie van de échte frietkoten ? Lelijk maar charmant ? Een onmisbaar aspect van onze volkscultuur ? Of gewoon neerhalen, die architecturale gedrochten ?
En waar vind je ze nog in Leuven ?
(Uiteraard valt niet te tippen aan de gefrituurde goudstaafjes van Marie-Jeanne zaliger op de Oude Markt, ook al was dat niet in een barak …)
Foto door Stephan Vanfleteren.
Er zijn 11 reacties op “Baraque frituur”
(on juni 15th, 2008 at 11:43)
En de frieten trekken meestal op niet veel ook, nee ik zal ze ook niet direct missen
(on juni 15th, 2008 at 13:16)
Of ze nu stedenbouwkundig niet op hun plaats staan,
of ze nu spuuglelijk zijn of niet,
of de frieten er naar niets smaken,
frietkoten zijn en blijven een deel van de Belgische cultuur. Zelfs in het buitenland is men verwonderd over deze creaties die zelfs tot in het putteke van de Ardennen opduiken op de meest overwachte plaatsen.
Waar vind je ze nog in Leuven:
– aan ‘t sportkot,
– op de ring van Leuven, aan de Philipssite
– Heverlee station
– …
(on juni 15th, 2008 at 18:47)
Heverlee station, Frituur Paula! Dát zijn frieten!
De kunst is om te zien hoe mooi die barakken zijn, mooier want doorleefder dan een pand in het centrum waarop de frituurbaas een goedkope binnenhuisarchitect heeft gezet. Resultaat: formica tafeltjes, kunststof stoelen met een plastieken kussen op de zitting en een metalic werkblad, kan je nagaan in elke frituur in de binnenstad.
(on juni 15th, 2008 at 19:12)
Ik hou nog regelmatig een minuut stilte bij “Vettige Mark”, op het Hooverplein. Slechte frieten, met altijd veel te veel zout, maar destijds toch de place to be voor mij als het op frieten aankwam. Die barakken hebben iets nostalgisch. Een beetje aandoenlijk, maar dat is er net de charme van.
(on juni 15th, 2008 at 20:06)
Ik zou de frieten van Wendy van ‘t sportkot niet meer kunnen missen :) En ik vind die barakken echt typisch iets van België en zou het heel erg jammer vinden moesten die verdwijnen. ‘t Is spuuglelijk, maar charmant :)
(on juni 16th, 2008 at 9:26)
Er staat ook nog een frietkot aan Tervuurse Poort. In een recent artikel in Weekend Knack werden de frieten daar zeer goed bevonden.
http://makr.roularta.be/archief/ShowArtikel.do?artikelId=2058859
In een stad vol studentenkoten is er gelukkig ook nog plaats voor een aantal nostalgische frietkoten. Aan de Tervuursepoort vinden we Nancy Verrek en Peter Haenhoute. “Mijn vrouw komt uit een echte frietfamilie”, vertelt Peter. “Haar vader stopte onlangs, na 39 jaar. Haar moeder hield het een kwarteeuw vol. Toen ik Nancy leerde kennen, wist ik dat in de frituur mijn broodwinning zou liggen.” Samen baten ze al veertien jaar de alleenstaande frituur Tervuursepoort uit. Terwijl we een pakje friet bestellen, komt schoonmoeder Marie- Jeanne Vanden Eynde een handje toesteken. “Een frituur moet in de eerste plaats proper zijn”, zegt ze, terwijl ze vette vingers op de schuifdeuren wegveegt. Het lijkt evident maar wie kent geen groezelige frituren. De laatste jaren is daarin door intensievere controles en betere opleidingen gelukkig beterschap gekomen. Net als de andere bezochte frituren is ook Tervuursepoort een toonbeeld van hygiëne. Eigen bereidingen zijn hier wegens de beperkte oppervlakte wettelijk niet toegelaten. “We concentreren ons volledig op frieten en aangekochte snacks. Dat doe je niet op automatische piloot. Alle zintuigen moeten op scherp staan. Voor de voorbak moet je goed toekijken om de juiste temperatuur te zoeken. Je luistert ook tot frieten komen bovendrijven. Horen we de frieten zingen dat ze klaar zijn, dan halen we ze eruit om daarna te ruiken en af en toe te voelen en te proeven”, zegt Peter.
Frituur Tervuursepoort, Tervuursepoort, 3000 Leuven. Maandag tot vrijdag van 11.30 tot 23 u., zondag van 16.30 tot 23 u., feestdagen van 11.30 tot 23 u., zaterdag gesloten. Klein 1,75 euro, groot 2 euro. Sausen vanaf 0,50 euro.
(on juni 16th, 2008 at 15:50)
Tervuursepoort
Parkpoort
Sint-jacobsplein
Station Heverlee
Sint-Maartensdal
Voetbalstadion
Langs Sint-jacobskerk
…
(on juni 17th, 2008 at 9:06)
Hoeveel er ook nog zijn: het zijn er veel te weinig. Dat sommige totaal onhygienische barakken moeten verdwijnen, kan ik snappen. Maar het moet toch mogelijk blijven om goede friettenten open te houden? Ook al zijn ze niets meer dan een veredelde caravan… Belgisch erfgoed? Misschien wel. Maar vooral plaatsen waar je je hart kan ophalen aan een heet pak frieten. Toen ik nog studeerde kwam ik elke week wel eens langs het Hooverplein. Nu ga ik niet meer naar een barak, om de eenvoudige reden dat er een prima frituur is om de hoek (Angelique rulet!) maar mocht er eentje staan op de terugweg van een vrijdag- of zaterdagnacht stappen, hij/zij had een vaste klant aan mij.
(on juni 26th, 2008 at 14:01)
Ik als Nederlander vindt dat ze absoluut moeten blijven, alleen daar haal je de echte Belgische frieten, superieur die kotten!
Hadden wij ze maar, wij hebben alleen de snackbarren waar je een minibakkie patat krijgt met veel te weinig mayo, die vieze van Dobben krokketten. Nee hoor geef mij de Belgische frietkotten maar!
(on juli 30th, 2008 at 19:27)
Het frietkot aan de Vaartkom heeft ook ongelooflijk goeie frieten !
(on juni 15th, 2008 at 11:17)
Ik vind frietkoten spuuglelijke barakken. Ik zal er geen traan om laten als die dingen voorgoed uit het straatbeeld verdwijnen.