Leven in Leuven

Marktrock 2008 – zondag

De laatste dag Marktrock besloten we het een beetje kalmer aan te doen. Geen Monza voor ons (stiekem durf ik Stijn Meuris al eens een zagevent vinden), maar wel the Levellers, een groep die bij mij onveranderlijk een nostalgisch gevoel oproept. The Levellers speelden een set vol klassiekers  en kregen daarmee de enthousiaste fans in het publiek helemaal mee. Mark Chadwick spoorde ons aan hun nieuwe cd te kopen of te downloaden, eender wat, als we er maar naar luisterden.

Mijn dag was geslaagd toen the Levellers ‘One way’ speelden, een nummer waarmee talloze mooie herinneringen verbonden zijn. En ja, ik heb keihard meegebruld en op en neer gesprongen. Jammer genoeg verhinderde een geweldige stortbui ons het einde van het optreden mee te maken. De echte fans lieten zich niet ontmoedigen door een malse plensbui, maar wij zochten drogere oorden op. Nog een tip voor de basgitarist: de tijd voor dreadlocks is voorbij als de dreadlocks de kale plekken op je schedel niet meer kunnen verbergen.

Gelukkig duurde de stortbui niet al te lang en bleef het voor de rest van de avond droog. We gingen op zoek naar eten en slenterden wat rond langs de kraampjes. Terug op de Oude Markt luisterden we naar enkele nummers van Arsenal. Ik kende verrassend weinig nummers van deze, toch wel bekende, groep en wat ik hoorde sprak me niet direct aan. Het publiek vond het echter wel te pruimen, dus ligt het ongetwijfeld aan mijn gebrekkige muziekkennis dat dit optreden me niet kon bekoren.

Naar de Vismarkt dan maar voor een hapje Balthazar. Vier jonge, mooie mensen op een podium die duidelijk met plezier stonden te spelen. Fijn om zien hoe enthousiast het publiek reageerde. Dit groepje heeft duidelijk potentieel.

Afsluiter van de avond werd Anouk. We waren een beetje te laat op de Oude Markt, maar slaagden er, mits wat gewring, toch in om tot de voorste rijen door te dringen. Anouk heeft duidelijk veel fans die allemaal graag een plekje zo dicht mogelijk bij het podium wilden versieren. Na wat wachten, verscheen de mevrouw met de indrukwekkende stem op het podium. Meest gehoorde opmerking in onze omgeving: “oh my god, what is she wearing?” In mijn gedachten ging deze innerlijke dialoog aan het optreden vooraf: “Laat ik voor Marktrock eens mijn oudste jeans die al een paar jaar niet meer past, aandoen en dat combineren met een superlelijke loszittende tanktop, een golfje van mijn bomma en een pet van één van mijn exen.” Afschuwelijk lelijk. Nu weet ik wel dat de meeste mensen voor de muziek komen, maar het oog wil ook wat. Anouk is een mooie vrouw, geen reden om jezelf zo toe te takelen.

Het optreden zelf was dik in orde. Al duurde de solo van de muzikanten in het midden veel te lang naar mijn goesting (en die van de rest van het publiek). En al dat rare gedans van Anouk ontlokte menig muziekliefhebber de woorden: “Te veel gedronken, zeker?” “Aan de paddenstoelen gezeten?” Misschien had Anouk beter in de namiddag een dansworkshop meegepikt. ;-) Gelukkig kan ze beter zingen dan dansen. Fantastische stem en geweldige nummers. Nobody’s wife, volledig kapotgedraaid op fuiven, blijft nog altijd overeind.

Een mooie afsluiter voor onze Marktrockdriedaagse.