Archief voor 7 december 2008

Roadkill Comedy@Kosmopol

Volgende zaterdag 13 december om 21.00u kan er weer gelachen worden in de Kosmopol, dit keer met volgende comedians:

  • Frank Tierens lacht met alle Brusselaars en alle Brusselaars dat is iedereen! Hij lacht dus met iedereen, incluis zichzelf !
  • Jan-Bart De Meulenaere brengt een combinatie van stand-up, oneliners en puntdichten. Deze handelen over de wereld zoals hij die ziet. Hij schuwt geen al te persoonlijke onderwerpen, noch is hij bang voor expliciet taalgebruik. 
  • Steven Mahieu Steven is een optimist die, door zijn naïeve roze bril kijkend, soms bizarre interpretaties maakt. Als kind van gescheiden ouders zijn bepaalde evidenties niet langer evident. Op eigenwijze manier gaat hij op zoek naar zijn waarheden en nieuwe logica’s. Zijn dromerige aard en het alles in vraag stellen vormen zowat de rode draad doorheen zijn set. Dit is een comedian met een hoog knuffelgehalte die moeilijk kan stilzitten en dit is ook te merken op het podium. Ga mee op avontuur en wees welgekomen. 
  • Tim Foncke stond ooit te boek als de risicofactor van de show. Dat was in de tijd toen hij nog geen moppen had over beschuiten. Tim was te zien in de derde reeks van Comedy Casino met een fragment van zijn show “De risicofactor van de show”. Dit is een voorstelling over comedy, over het absurde verschijnsel dat Bert Anciaux heet, over de ondankbaarheid van mongolen en niet in het minst over beschuiten.
  • Sven Hardies (MC), waarom kan je niet autorijden zonder Y-chromosoom? Mag je demente grootvader patience spelen met 51 kaarten? Wat is de gelijkenis tussen een getrouwd koppel en de ontstoken penis van een leguaan? e man met een familienaam als een Amerikaanse fastfoodketen en een voornaam als een koffietafel van Ikea stelt je hinderlijk alledaagse vragen. Sven Hardies is arrogantie met een aaibaarheidsfactor. Hard maar ontwapenend. En weet de antwoorden ook niet.

Bookmark and Share

Improcup, donderdag 4 december

Vele proffen kunnen er enkel van dromen, een volle Pieter De Somer-aula. En hun ultieme natte droom: een PDS-aula met honderden enthousiast roepende, joelende, juichende, blije mensen.

Dat was deze mooiste aula van Leuven vorige donderdagavond. Ter ere van de improcup georganiseerd door Preparee en Improrlando zakten improvisatoren, verschillende gezelschappen, liefhebbers en nieuwsgierigen af naar Leuven. Om half negen begon het spektakel: afgevaardigden van 14 verschillende gezelschappen gaven het beste van zichzelf. Zelden zo’n goede improvisatie gezien, nooit eerder zo’n enthousiast publiek gezien. De suggesties vlogen ons om de oren, het gejoel was vaak zodanig luid dat we de spelers zelf niet meer konden horen. Héérlijk.

Enkel het puntensysteem kon beter. Nu ja, puntensysteem kan je het niet echt noemen. Na de eerste ronde mocht het publiek via stembriefjes aangeven wie zij de besten vonden. De spelers zelf mochten ook hun stem uitbrengen. Eerlijk, lijkt me. Maar de volgende rondes werden de besten verkozen via een ‘applaussysteem’. Wie het meeste applaus ontving, mocht door. Dit leidde tot toestanden en uitslagen die niet helemaal correct waren. De beste heeft niet gewonnen in dit geval, ook al waren alle finalisten steen goed.

Nu ja, improvisatie blijft een spelletje. En in ieder geval: genoten heb ik, en samen met mij een hele hoop anderen.

Bookmark and Share