Leven in Leuven

Leivese Oeetdrikkinge

De moind janewores es bekènst verboë en dan es ‘t de moment vei mei een nief oeetdrikking vei de pinne te koume.

Ons keis viel up : Doo iee nen dol up d’esp gezeite

‘k Zien eu al paaze : da’s gemakkeloëk ! In de zoumer as ‘t wêrm es en ge lot par abies d’esp up  ‘tofel ston, dan meide gerist zoën da binne de kètste kieere een wesp of nen dol doo komt van prieve, ‘t ieen en ‘t ander achterlot en s’anderendoos kinde eu esp in de  voeelbak kappe.

Da’s natierloëk woo, moo da’s nit de betiekenis die de Leivenieers on doë oeetdrikking jeive.

‘k Zal d’eu eksplikeire : as e dèfteg maske, geud upgebrocht et reskeit van toch nekiee mei ne jung up stap te gon en doo gebeire zokes die nit altoëd ‘t daglicht meige zien ( nen aksidân de parkoer) en doo koume gevolge van die noo nen toëd zichtboor wedde vei de gebiere dan gon doë – zeikes nit as er kindere in de gebiere zen – ni zê dat da maske in verwachting es moo wel dt er nen dol up d’esp gezeiten ieet.

Of da ge da naa as een powetische umschroëving moet bezien, da loot ik jeire on alen ouver. Allei, tot in d’elft van febrewores, dan kroëgde een nief oeetdrikking.