Leivese oeetdrikking
Allef mêt, ‘t es dus de momènt vei een nief oeetdrikking te lanseire.
BLEFT OEET ALLE PJÊREVEUTE
Gelak gewuenloëk vroogt dat e bekken oeetleg :
De lenten es up komst, e bekke geu wieer en dan koume de minse wei mieer up stroot.
Verlê wieekkwamp ik toees van me wêrk en zue gaa da’k ‘t stroot inkwamp ueden ik veil lawoët en geschrie.
Twee vrave wore makander on ‘t oeetmoke vei al wat da roeeg en lillek es. D’ ieen verweit d’ander da ze mei eire vent te deun aa dn binne de kètste kieere wore z’on de slag.
Rechtschopen berger da’k zen, goenk ik er nooteu en waa ze deun upave.
Moo mene gebier, die uek on zen dei stont ield me teigen en zaa : joeng, blèft oeet alle pjêreveute.
Woomei dat em waa zê da’k m’er ni moest mei moeije en da’k me’ er best tissenoeet ield.
Edde gesnapt wat dat doë oeetdrikking betieekent ?
Geschreven door Sylvain en gepost op 7 maart 2009 onder 't Leives. Deze post werd getagd met Leivese oeetdrikkinge. Er is 1 reactie op dit artikel.
(on maart 8th, 2009 at 14:10)
Iel goe Sylvain. Kèm weeral iet baagelierd.