Leven in Leuven

Leivese oeetdrikkinge

OË ZAL ER N KOP VAN KWIKKE

Das naa e gezegde da’k dikkels moeten ueren em as ek nog ne gamin was. ‘t Es rool da ze da zê teige ne gruete perseun.
Ge moet weite dat da “kwikke” ie betieëkent “kweken, opvoeden, grootbrengen”.
Ge snapt et nog ni ?
‘k Zal dan probeiren et eu oeët te lê mei e poor èkzempels.
Ik aa vrig lieëre leize. Ik kost geu leize en ik gink in den ourlog somtèds wel twieë kieëre per wieëk noo de bibbeljoteik. Moo noo da’k alle Dik Troms, Pietje Bel, Conscience en Winnetou’s aa oeëtgeleize kreig ek van de menieër achter den tueg gieën bukke die ‘k wel waa leize : Timmermans of Claes. Van doëne leste wel “De Witte van Sichem”, moo da was et dan.
‘k Zen dan beginne men wieëkeloëkse prei van ne freng van maa en paa, ne freng van bomma en bompa en ne freng van menne peiter, up te spore totda’k 5 freng aa. En doomei kost ek up Tinsestroot in de gazettewinkel nen buk kuepe.
Ik rappeleir me nog da’k “Boerenpsalm” gekocht aa en doo nog altoëd in on ‘t leize was as ‘t toëd was vei slope te gon. Paa aa al droë kieëre gezied da’k noo me bed moest en ik aa al iedere kieë gantwoud : “joo, derèkt paa”.
Oë wid da mieg, pakte den buk oeët men anne en blooderde er es in.
“Wa leisde goë naa ! Es da naa iet vei kindere ! Ge zelt er ne kop van kwikke !”.En up, ‘t bed in en ik em moo jore loter de rest van ‘t verool kinne leize.
A jorreken of zue loter, ‘k zal dan al wel vaftien gewedde zoën, zat ek up nen donderdagachteneun (da was teun nog den alleven achteneun dat ‘t gieë schoul was) boë bomma toeës up ‘t gemak. Ni da’k moest gon moo da was d’akkozje vei e sigaretke te smoure. Niemand toeës wist da’k naa en dan al es een koet upstak.
Bomma moet zeikes iet gerouken emme want inieës vloug de dei van ‘t gemak oupe en atrappeide ze me mei men sigaret.
Ze sprak lilleke wouden en zaa uek al “da’k er ne kop zaa van
kwikke”.
Snapt et naa, wannieë da ge doë oeëtdrikking meigt gebroeëke ?