Leven in Leuven

Leivese oeetdrikkinge

Ge moet eu e bekke kebbere

Menne kop af da ge da sewoudeg ni veil nemiee en uet in Leive.
En doë die van bomma of bompa nog e bekke Leives gelieed emmen erkinne doo mesjin iet in : kebber.
Zeikes as bompa nen doeevemelker was. Ne kebber das de mannekesdoeef, de duiver in ‘t schue vloms. Vei e doeevinneke eme de Leivenieers boë moë weite giee spesjool woud. Ten andere, gelak boë alle vougels zen de mannekes mieestal toch de schoenste.
Da ne kebber altoëd gepresseid es vei vrum boë ze doeevinneke te geroke, da’s normool. Eus zodde zellef zoën?
En doo ieet et mesjin dan toch iet mei te moke : rap zoën, eu inspanne, probeiren in t’ole.
En èkzempel. Zondag van Leive kerremis. De famille stoo gerieed vei noo de karlisse te gon. Alleman in zennen bontefiks. Ik uek, mei men nief golfbruk on. Up de leste moment moet ek nog rap noo de zjul gon.
En ons maa roept “Zjefke, ge moet eu wel ewa kebbere, want woële zen allemoo gerieed”.
En as g’al ewat aver zoët en ge zoë me e groepke kamerode noo Leive Kerremis geweist en in ‘t naroees gon komde een oud lief teige wooda ge toch nog e klapke wilt mei deun.
En eu kamerode, die swenst al voets zen gegon, reupe “Allei,Zjef, as ge nog ieen wilt mei gon drinke, dan zelde eu ewa moete kebbere”.
Edde’t gesnapt !