M-idzomer
“Heb je zin om donderdag naar een optreden te gaan?” was het berichtje dat ik van mijn man kreeg op de trein vorige dinsdag.
“Euh ja waarom niet, wat, waar?”
“M-idzomer festival.”
Vorige zomer had ik wel affiches gezien, maar ik had er in feite niet veel aandacht aan geschonken en wist niet goed waarover dit ging. Iets dat in M georganiseerd werd, veel meer wist ik er niet over te vertellen. Later had ik wel op een blog foto’s gezien van wat optredens en dat zag er wel leuk uit.
“Ok, cool.”
En zo trokken we vorige donderdag naar het centrum terwijl ik nog maar amper meer wist over dit M-idzomer festival. John Cale zou optreden en die was kennelijk heel populair want de hele avond was uitverkocht maar zijn muziek of die van de Velvet Underground zijn toch wel wat van voor mijn tijd. Maar er stond nog veel meer op het programma, blijkbaar, want de deuren openden al vrij vroeg.
Bij de ingang kregen we een plannetje toegereikt met wat uitleg wat er waar gebeurde en de vele pijlen op de meuren en deuren wezen ons ook in de goeie richting zodat we de concerten, de stand-up comedy, de dans of de andere acts zouden kunnen vinden. Amai, er gebeurde echt vanalles overal en we zouden keuzes moeten maken. Het 4-daags festival combineert inderdaad de tentoonstellingen van het museum met enkele grote namen die komen concerteren op de gezellige binnentuin (met een handige helling), dance performances in de expositieruimtes en comedy of woord voorstellingen in de kelder, een leeshoek, enz… In het publiek liepen meerdere arty-farty types rond en we konden zelf wat BV-spotten.
Zelf kan ik zo’n combinatie van verschillende kunsten echt wel smaken, ook al ben ik absoluut geen kenner op dat gebied. Ik hou enorm van in musea rond te kuieren en indien dat gecombineerd kan worden met een avondje muziek, dans en gezellig keuvelen met vrienden en een drankje in een verlichtte tuin van zo’n prachtig gebouw, dan kan de avond toch niet meer stuk. Ik kende John Cale nochtans niet echt en de dans van enkele leerlingen van Anne Therese De Keersmaeker was nogal abstract. Dan waren de audio-visuele portretten van Anne Mouton & Styrofoam intrigerender.
De volgende keer zorg ik dat ik er bij opening al bij ben, zodat ik meer tijd heb om in het museum rond te kuieren en dat ik ook de comedy kan meepikken.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.