Leives
Me zote sondoosmêrges in onze stamkafei. Iedere zondag, zue rond 10 ieere, kwome me dan afgezakt : Zjef, Lowie, Nare, Adelin en ikke. Swenst dat er on een ander tofel serjeis mei de voist up tofel wid gesloge toëdes et kootspel – mieestal koejon of wieze – drunke woëlen up ons gemak ons pinkes: twiee of droëe was genug as aperitif vei da m’ons bieenen onder moeder’s tofel stoke.
Me babbelde dan ouver van alles en niks of wiste te vertellen wat dat de vraa vei de zondag aa gerieedgemokt. Me wiste dat da boë Nare iedere zondag frit mei bifsteik was en boë Zjef ekkes en poekkes mei rosbif. Want oë stoeften altoëd dat em dan wel droë of vier sneie rosbif in ze kammezool sloog.
Moo ja, rosbief es altoë ieel dinnekes gesneie, bekenst sigarettebloikes. Lowie paasde dat em deize mêrregend gezien aa da zen vraa kiek on ‘t bakke was. Boë moë toees gunk et vandoog konoën mei proeeme zoën.
Van Adelin…giee woud. Up al doë jore dan me ieene kiee per wieek boëieen koume, emmek nog nuet ni geweite wat da ze boë Adelin toees ote.
Me pessekweiden em doo dikkels mei en zane dat de zondag boë em ontaverkesdag was. Dat er dan gien eieten up tafel kwam. En wat da ze doomei oeetspode, moest diene vei up vakanse te gon.
Dan wid em bukkeg. Want Adelin aa een ieel vies karaktêr. As m’ouver iet disketeide, de prei, het wieer, de beste vakanse, de foetbal of geloëk wa, Adelin was altoëd teige. Wat da z’in Leive zê: ne rekalsitrante, ne konterverdroide, ge kost er nuet gi geloëk boë ole.
Oê es nekiee droë wieeke de zondagmêrgend ni noo ‘t kafei gekoumen umda m’up ne moment noo een zwoor diskiese gezieed ane: goë zoë zeikes me de voeikes d’ieest up de wieereld gekoume?
‘k Paas da z’in ieder famille zue ne noemerou emme die altoöed teigewërkt of ‘t umgekieede zieet van een ander.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.