Archief voor februari, 2012
Leives dialekt
’t Es veil jore lê
‘k Was vandoog ieel vrig up. ‘k Vilden et persies on men botte dat de lente doo was. ’t Was pertèng nog allef doister as ek al men veidei toetrok en e stapken in de wieereld zette. Tot up de Gruete Mèt. Doo was “’t Moerinneke” altoëd vrig oupe en ik installeide me mei ne straffe kaffei en nen upgewêrmde kroissân vei ’t vinster.
Da’s een ploits wooda ge persies zicht up den ieele wiereld et. Zellefs zue vrig es
’t Es veil jore lê
‘k Was vandoog ieel vrig up. ‘k Vilden et persies on men botte dat de lente doo was. ’t Was pertèng nog allef doister as ek al men veidei toetrok en e stapken in de wieereld zette. Tot up de Gruete Mèt. Doo was “’t Moerinneke” altoëd vrig oupe en ik installeide me mei ne straffe kaffei en nen upgewêrmde kroissân vei ’t vinster.
Da’s een ploits wooda ge persies zicht up den ieele wiereld et. Zellefs zue vrig es er al ieel wa passozje.
“Den Dens” kwamp mei zenne kramikkelege velo vanoeet de Sjipstroot, ieen and on ’t stier en in d’ander zenne lange stok, ristend up zen schaver. Den allerleste lanteirel die em up zennen toernei mioest oeetdeun, was doëne on den antrei van St. Pieeterskerk.
En vanachter d’ukske van de Nasjonool Bank, kwamp den ieesten tram 3 al Tinsestroot afgerê. Doëne kwamp van Lovenzjoel en rij dan langst de Lange Trappe, de Sjipstroot in en zue noo de Boelenbêrg. Troog bêrg up, langst “Achter de Latte” noo Eirent.
G’od uek nog den 3 barrei, moo doëne rij moo tisse Kerrebeik en ’t Windgat.
As me klaan wore mochten me mei Pa of Bompa al es mei de tram up. Den reseveur kwamp dan rond: e sout van plat oute kasken up zennen boeek en doo up ieenegte route van tikketkes, in verschillende koleire. Novenant eu vêr da ge wod roëe of euveil arètte, kocht e dan een wit, e blaut of e grien tiketke. Oë moest dat dan afsjeire en as em on d’ende van zue e bukske was, dan vreug ek altoëd ieel belieefd: menieer, mak asteblieft et bukskken emme?” Neige kansen up tien kreide dat dan. Me koste doo in foëte niks mei deun moo in ’t kootspel up ’t stroot aa zue e bukske de wêde van vier bellekes van de sjokolat.
Sumtèds deige me uek koeepoetseroë. As me ie of doo een oud kouper solleke van ne cent gevongen ane, of e stikske van 10 centieme, dan têde me dat up de rèl van de tram lê. Uplette da niemand da ni zag! As den tram doe dan ouvergerê aa, dan was dat ieel plat en zue sjêrp as e mes. Da koste me dan wei e tetteke gebroeeke vei d’ieen of d’ander te snoëe. Me deige dat uek wel vei on de maskes in ’t stroot te lote zien wat da m’allmoo têide deun.
As ek zê dat er doo s mêrges vrig veil passozje was, dan was da veial wêrkvolk da noo de stose trok, of noo de Voot, den Dil of de Sentral. Dan kwamp er efkes ne stillere moment en dan was er upnief veil volk. Mannen in kostuum, par eud, iffrakes geud upgepommadeid…da wore doë die burowêrk deigen of winkeldochter in ’t stad of in Brissel.
Zonder da’k da moest vrogen aa Lowie de garsôn me dan al nen twidde kaffei gebrocht, some mei de ‘Ptit Affisj’. Doo aa’k dan toch zeikes e dik allefie leizes on. Tissenin kikten ek es noo boeete en de volgende serie passanten wore de vraven en oeesmeuders, of de mases, die mei ne kerref of ne filè on ennen êrem noo d’ Aa Mèt goenke vei legimme, bouter en are te kuepe. Naa en dan al nekiee nen upgeklieeden berger die zen gazet, de “Swaar” of de “Libren Belzjik” gink kuepe, some mei enne dogeloëks rasjon sigare.
Men gazet was oeetgeleize en ik knkte efkes in de richting van Lowie en binne de ketste kieere stond er vei moë ne schoeemende Stella, nog zue ieenen in e bol gelas. Da was dan moënen aperitif.. ‘k weit et, ’t was nog reideloëk vrig up den dag moo doo kreig ek grueten unger van. Um een ier of tien goenk ek dan naroees vei men petaikes te sjelle en swenst da’k dat deig, schoenk ek dan mennen twidden aperitif oeet. ’t Es uek ni vei de vêrrekes gemokt!
Sylvain
Casa Bollicine
Omwille van tijdsgebrek in de week, moet er op zaterdag al eens gewinkeld worden. Tijdens die omzwervingen in de stad is het zoveel aantrekkelijker om binnen te springen op een van de vele lunchadressen die Leuven telt. Zo ook op de Parijsstraat, waar sedert enkele weken Bed en Bistro Casa Bollicine zijn deuren heeft geopend. In dit pand was de voorbije 33 jaren de broodjeszaak “ Pick-Nick” gevestigd.
Inmiddels werd het handelspand grondig gerenoveerd wat resulteerde in een strak en smaakvol interieur in vooral zwarte en witte tinten. Het houten bord voor de deur lokt voorbijgangers binnen met ontbijt en broodjes. De bistro is niet erg groot en biedt plaats aan zo’n 20 personen.
Op de kaart kan je een keuze maken tussen een ontbijt, koude en warme broodjes, salades en zoetigheden. Zoals de naam al doet vermoeden, ontbreken ook de bubbels niet.
Wij kozen voor een broodje Prosciutto Parma en een broodje Mortadella, vergezeld van een glaasje prosecco en water. Al snel werden de prosecco en het water aan tafel gebracht. Het water werd gepresenteerd in een elegant glazen flesje met daarop de naam van de zaak, zoals je dit tegenwoordig op vele plaatsen ziet. Bij wijze van versnapering werd een kommetje gekruide croutons op tafel gezet.
Hoewel de kaart waarschuwde voor langere wachttijden omdat men met verse producten werkt, werden niet veel later twee mooi ogende borden voor onze neuzen geschoven. Twee verse broodjes – niet zo’n sponzen miskleunen – rijkelijk belegd en voorzien van een slaatje van rucola. Lekker.
We sloten af met koffie – waarbij we maar net aan de verleiding konden weerstaan van de vele zoetigheden die aan de tafels naast ons werden bezorgd: verse tiramisu, chocolademousse en huisbereide eclairs.
De prijzen voor de broodjes zijn redelijk. Beide broodjes kostten 6 euro. Voor een broodje Prosciutto Parma, een broodje Mortadella, een glaasje Prosecco, een glas water, een espresso en een caffé latte betaalden we 25 euro.
Boven de bistro ligt een B & B die – afgaand op de website – drie prachtige kamers herbergt.
Praktisch
Bed en Bistro Casa Bollicine
Parijsstraat 7, 3000 Leuven
016 848 732
www.casabollicine.be
Hoe het voelt een kunstwerk te zijn – Untitled
Toen ik een tijdje geleden de oproep van kunstenares Sarah Vanhee publiceerde, vond ik het zo’n leuk idee, dat ik dacht, waarom niet zelf meedoen? Ten huize Carolien en Dries zijn wel enkele kunstwerken aanwezig die de moeite waard zijn om over te spreken. En zo stuurde ik, zonder er twee keer over na te denken, een mailtje om me kandidaat te stellen.
Een tijdje later kwamen Sarah en Kristien bij mij op bezoek en hadden we ons eerste gesprek over de kunstwerken. In onderling overleg kozen we drie werken uit die voor mij een bijzondere betekenis hebben: een gouden engel, een tobouter en een eigen werk. De werken zijn het vertrekpunt om een gesprek te hebben over wat kunst voor mij betekent, de waarde van kunst, kunst in de publieke ruimte, alternatieve verdienmodellen, het belang van cultuureducatie, kunst op het internet, amateurkunst versus professionele kunst en nog veel meer.
Na enkele keren geoefend te hebben, eerst met Sarah en Kristien, daarna een generale repetitie met de curator van Artefact Pieter-Paul Mortier, kreeg ik mijn eerste echte bezoeker over de vloer. Spannend, want nu was het “voor echt”! Mijn eerste bezoeker bleek een Fransman te zijn, zelf een kunstenaar, wat maakte dat hij van in het begin heel erg mee was in mijn verhaal. Ik moest even de klik maken om het verhaal in het Engels te doen, maar dat bleek verrassend vlot te gaan. Al moest ik soms even zoeken naar de juiste termen. Een uurtje nadat ik de Fransman had bedankt voor zijn bezoek, stond er een Oostenrijker voor de deur. Ik stak mijn verhaal af en trof een zeer geïnteresseerde persoon aan. De grootste uitdaging was nog het gesprek beknopt te houden.
Ondertussen bezocht ik zelf de Untitled tentoonstelling op het kot van Valérie, een charmante studente met Limburgse roots, die een prachtig schilderij op haar kot heeft hangen. Een erfstuk zowaar, dat nog op het kot van haar vader had gehangen en door hem gekocht was in Londen. Een mooi verhaal verbonden aan een werk dat de aandacht naar zich toezuigt. Het overwegend donkere schilderij toont een onbestaande stad bij valavond met kronkelige architectuur en heel veel schoorstenen. Je blik valt meteen op de menselijke figuren die zich bewegen in de verlichte ruimtes in de stad. Fijn om te luisteren naar het verhaal van Valérie en haar opvattingen over kunst aan de mijne te kunnen toetsen.
Voor wie zelf graag de Untitled tentoonstelling bezoekt, dat kan nog tot donderdag 23 februari. Misschien kom je wel bij mij terecht!
Het tweede segment van dit Cobra filmpje bevat een interview met Sarah Vanhee.
Fox & Flavours (Kulturama 2012)
15u, zaterdagmiddag. Nog even het tijdsein. En dan kondigt Radio Scorpio Fox & Flavours aan. Laura Van Rossum en Flávio Silva komen namelijk met alle plezier het podium in Tweebronnen opluisteren. Ze kwamen rustig keuvelend toe, vrolijk en enthousiast, en staan wat later laar om eraan te beginnen – ze voelen elkaar wel, en brengen dit over nog voor ze één noot hebben laten horen. Als ze dan uiteindelijk de hele bibliotheek Tweebronnen met hun aanstekelijke soul-gevoel beginnen vullen, weten ze het als geen voor hen over te brengen; mevrouw zit mee te knikken, voorbijgangers blijven iets langer staan, en gesprekken vallen stil.
Laura speelt al sinds haar zevende viool, maar ruilde doorheen de jaren van passie voor het theater. Tegen dat ze begint aan haar huidige studies film-, theater- en literatuurwetenschappen in Antwerpen, kwam ze ergens onderweg (in het Lemmensinstituut) een leraar tegen die haar ertoe aanzette om volop te kiezen voor het zingen. Als uitlaatklep spreekt het haar ook wel aan, wat ons voor een optreden zoals vandaag oplevert dat we mogen genieten van een stem die overtuigender dan eender wat door de ruimte klinkt.
Flávio ondersteunt haar speels op gitaar – met ritmes die niemand laten stilzitten. Hij komt uit de levendige grootstad São Paulo, waar hij al sinds zijn negende het snaarinstrument op een unieke manier leert te bespelen. Naar België kwam hij om te studeren aan het Antwerpse Koninklijk Conservatorium. Met leermeesters zoals Alexandre Mihanovich, Djalma Lima en Michel Leme weet je echter wel al wat je kan verwachten.
Speciaal voor de set in Tweebronnen laten ze even de vijf andere leden van hun band achterwege, om met hun tweetjes – zij als tekstbezielster, hij als het muzikale genie – een heerlijke akoustische set te brengen, die er zonder moeite in slaagde spontaan applaus los te weken bij het publiek, zelfs midden in een nummer. En Scorpio was getuige!
— — —
Meer geluidsmateriaal kan je vinden op hun soundcloud
Het Depot wordt nog cooler!
In oktober vorig jaar hield muziekcentrum Het Depot ‘Cool’ boven de doopvont. Een concertreeks van soul, funk, jazz, hiphop, fusion en alles daarrond.
Directeur Mike Naert: “Weinig zalen in België focussen op soul. Wij doen het eigenlijk al jaren. Zo hadden we Sharon Jones and The Dap Kings, The Heptones, De La Soul, Meshell Ndegeocello, Leela James, Us3, Madcon, Mayer Hawthorne, José James, Aloe Blacc en vriend aan huis Jamie Lidell. In het najaar hebben we beslist om deze concerten een soort van kwaliteitslabel te geven en dat is ‘COOL’ geworden.
Alles wat we programmeren onder COOL is very cool en straalt een relaxte sfeer uit. COOL gaat over de vibe die de muziek uitstraalt: het is geïnspireerd door zowel Prince als Miles Davis. We programmeren zowel funk, soul als hiphop of ska: het gaat over muziek die dezelfde roots heeft… Als je een groep niet kent, maar ze staat bij ons geprogrammeerd onder COOL, dan weet je… ja, dat het cool wordt!”
Voor nieuwjaar hebben Charles Bradley, The Aggrolites, Zara McFarlane, Owiny Sigoma Band, LeFtO en Raphael Saadiq alvast de juiste toon gezet.
Naert: “Ik ben echt fier op wat we geboden hebben. Soul, funky ska, jazz, fusion en een echte wereldster. COOL kon op korte tijd rekenen op veel fans en ook in 2012 kondigen we enkele kanonnen aan.”
COOL is meer dan enkel een optreden. Het Depot wil de bezoekers het Cool-gevoel geven.
“We programmeren ook altijd een voorprogramma of dj in de stijl van de main act en richten de zaal extra gezellig in. Ook het personeel krijgt een coole outfit. Bij Ghostpoet en Talib Kweli nodigen we in samenwerking met urban woorden ook 2 spoken word-artiesten uit die de affiche echt af maken.”
Het programma:
- Maandag 13 maart: Tower of Power
- Vrijdag 16 maart: Talib Kweli | DJ Dysfunkshunal en MC Juzz Kiddin
- Maandag 19 maart: Lee Fields and the expressions
Hoogtetaks in Leuven?
Filmpje van ViefLeuven
Van stadsfotograaf naar stadssopraan
Gisteren gaf Leuven het startschot van Kulturama, de culturele hoogdagen van Leuven. Het festival is toe aan haar tiende en laatste editie. Bij de start werd een nieuwe stadsambassadeur aangesteld.
De traditie startte in 2006. Leuven installeerde Bobby Ewing (Jimmy Dewit) als stads-dj, een knipoog naar de nationale rage van stadsdichters. Het opzet is echter niet ‘gratuit’. Leuven is op dat moment volop bezig met de creatieve populatie van de stad in de kijker te plaatsen. En die dynamiek zit op vele en verschillende plaatsen.
De stadsambassadeurs krijgen twee jaar om binnen hun discipline nieuwe initiatieven op te zetten, al dan niet op vraag van of in samenwerking met de cultuurhuizen van de stad. De drager van de eretitel – een titel voor het leven – duidt ook zijn/haar opvolger aan. Van stads-dj Bobby Ewing (2006-2008) gaat het naar stadskok Jeroen Meus (2008-2010). Die kiest op zijn beurt voor stadsfotograaf Marco Mertens (2010-2012).
Marco Mertens schuift Noémie Schellens uit Wijgmaal naar voor. Ze leerden elkaar kennen op de parking van de VRT. Noémie is sopraan. Ze is de vrouw in de clip ‘You and me’ van Milow, toch ook een soort van ambassadeur van Leuven. En ze zit vol plannen.
Denise Vandevoort: “De stad is blij met de keuze van Marco voor een stadsSopraan en ondersteunt met enthousiasme de initiatieven om haar discipline in de verf te zetten. Noémie vliegt er meteen in met concerten in echte huiskamers: intiem, dichtbij en vooral bij ‘gewone’ mensen thuis. Ze werkt aan een opera-project met Leuvense koren, theatergroepen, zangers, ensembles en neemt daarbij de hele site van Abdij van Park in. Opvallend is ook de compositieopdracht voor een stadslied. Studenten componeren, Noémie zingt. En dat is slechts een greep uit wat komen zal.”
Noémie Schellens zingt als soliste zowel het licht-lyrische operarepertoire als oratoria. Daarnaast heeft ze een speciale liefde voor hedendaagse muziek en multidisciplinaire projecten. Ze behaalt haar Master Zang bij Beatrijs De Vos aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel met grote onderscheiding. Nadien studeert ze in Frankrijk bij de Duitse bariton Udo Reinemann.
De Leven in Leuven-redactie kijkt alvast uit naar haar toekomstige projecten!
Terug in de tijd: Brabantplein
Vanaf nu zal er regelmatig een oude foto op de Leuvense stadsblog verschijnen, met dank aan de Facebookgroep Leuvense Historische Weetjes.
We beginnen met een foto van het oude Brabantplein, dat verloren ging tijdens de Eerste Wereldoorlog. Op deze plek komen nu de Justus Lipsiusstraat, de Koning Leopold I-straat en de Bondgenotenlaan samen in een rotonde. Op de rotonde staat nu een standbeeld van Justus Lipsius. Bekijk deze locatie op Google street view.
UUR KULtUUR DANS: Kris Verdonck/ A two dogs company met ‘I/II/III/IIII’
‘I/II/III/IIII’ intrigeert van begin tot einde. De scène wordt getransformeerd tot een ‘mensenkast’: vier danseressen hangen als marionetten in een grote machine die hun bewegingen stuurt. Een solo, duet, trio en pas-de-quatre volgen elkaar op. De beelden die ‘I/II/III/IIII’ oproept zijn verwarrend en dubbelzinnig. Van zwevende engelen tot neerstortende karkassen en alles daartussen.
Praktisch
22 februari, 21u
Gratis voor studenten met Cultuurkaart KU Leuven
Anderen: 17 euro / 14 euro (- 26 jaar) – tickets in Rang 1
Reserveren vanaf 13 februari: cultuur@kuleuven.be, 016 32 03 40
In the picture: Abstract
Foto door David Loomans