Voorstelling Leuvens lexicon van Den Akademie van ‘t Leives
In 1994 werd “den diksjonêr van ’t Leives” uitgebracht. Het succes van dit woordenboek was dermate groot dat het niet lang duurde vooraleer hij helemaal uitverkocht was. Regelmatig kreeg “den akademie” de vraag een wederuitgave te doen. Omdat het om verscheidene redenen niet mogelijk was om een nieuwe oplage te drukken, werd beslist om het over een andere boeg te gooien. Den Akademie van ‘t Leives besloot om een volledig nieuwe publicatie samen te stellen die de Leuvenaars wegwijs zou maken in de eigen taal, het Leives.
Sylvain Libert, Paul Reeksmans, Jean-Marie Velghe en anderen zochten ijverig woordjes bij mekaar en rangschikten deze alfabetisch. Marc Juchtmans, Cil Haesendonck en Rudiger Vangeel droegen vanaf midden 2009 hun steentje bij door alle met de hand geschreven, verzamelde woorden te digitaliseren.
Vervolgens werd beslist om op basis van het gedane werk een lexicon, een woordenlijst samen te stellen. Een werkgroep bestaande uit Renée Cuypers, Marcel Dujardin, Leona Meurrens, Jean Steas en Rudiger Vangeel kwam sinds februari 2010 elke maandagochtend samen om de volledige woordenlijst woord per woord te overlopen en na te gaan of er woorden toegevoegd dan wel geschrapt moesten worden.
Vele liefhebbers van ‘t Leives gaven aan dat het niet altijd evident was de gehanteerde schrijfwijze in de “den diksjonêr van ’t Leives” te ontcijferen. Daarom werd in het lexicon een vernieuwde schrijfwijze van het dialect geïntroduceerd.
Wat oorspronkelijk gedacht werd een karweitje van één jaar te zijn, bleek plots een marathon van meer dan drie jaar te worden. Maar vandaag is het lexicon klaar en het resultaat mag er zijn: zo’n 10.000 typisch Leuvense woorden zijn erin opgenomen. Met dit lexicon is er een schriftelijke neerslag van deze hedendaagse volkstaal en is het erfgoed van het Leives bewaard voor toekomstige generaties.
Vandaag werd het lexicon voorgesteld in het stadhuis van Leuven voor een talrijk opgekomen publiek (zelfs de extra aangevoerde stoelen boden niet iedereen een zitplaats). De burgemeester himself sprak de aanwezigen toe in ‘t Leives en de medewerkers aan het lexicon blonken van trots. Zelfs schepen Denise Vandevoort, oorspronkelijk afkomstig van Limburg, waagde zich aan enkele woordjes in ‘t Leives. Uiteraard werd deze feestelijke voorstelling beklonken met een authentiek Leuvense receptie.
Het Leuvens lexicon is een uitgave van Den Akademie van ‘t Leives en kost 20 euro. Het boek is verkrijgbaar in de volgende zaken:
- Huis Mafrans
- Standaard Boekhandel Naamsestraat en Diestsestraat
- Peeters NV
- ACCO boekhandel
- Boekcargo
- Fnac Leuven
- Club Leuven
- Café Tempo
- Café ‘t Kafaat
- Restaurant Onze Lieve Vrouw, Scherpenheuvel
Er zijn 5 reacties op “Voorstelling Leuvens lexicon van Den Akademie van ‘t Leives”
(on december 22nd, 2013 at 14:15)
Ik ga geen oordeel vellen over het nieuwe woordenboek van het Leuvens. Wat mij stoort is dat deze dames en heren het voorstellen alsof zij het warme water hebben uitgevonden. Mag ik er aan herinneren dat mijn vader, Alfons Meulemans, reeds in 1984 zijn woordenboek heeft uitgebracht onder de titel “Hoe zei men dat weleer in het Leuvens ?”. Over het Leuvens schrijven zonder hem te vermelden is zoals publiceren over de geschiedenis van Leuven, zonder Van Even te vermelden. Ken uw klassiekers !
(on december 23rd, 2013 at 20:17)
Staf,
De leksikon es oeëtgejeive dei den Akademie van ‘t Leives. Doë zaanen eu moeten antwoure.
Ik kan da ni in en pleuts deun.
Ik zen ne mins die probeit geu Leives te klappe en te schroëve. As ek iet ni weit gon ek es kieke in de buke van de minse die joore gelei de moete gedon emme van et Leives up te schroëve lak as zoële vonte dat da moest zen. En as ek zuewel boë Meulemans as in den Diksjonêr as in de Leksikon “woud” zien ston vei “woord” te vertoole, dan pak ek dat on.
Ik zen ten andere kerjeis vei oeven artiekel te leize of te zien verschoëne in ‘t bukske van den Akademie: ONS LEIVES.
(on december 23rd, 2013 at 20:41)
Bêre,
De leksikon es oeëtgejeive dei den Akademie van ‘t Leives. Doë zaanen eu moeten antwoure.
Ik kan da ni in en pleuts deun. Wette wa? Schreft es noo enne.
Moê gedacht es deis, se:
G’ et geloëk. Aale paa zaa moete vernumd geweist zën as ieën van de veiluepers van de Leksikon.
Notei wel dat er e pak versjil es, tisse wat oë schreif en et Leives da ze sewoudeg schroëve… ‘t Es gelak as mei ‘t schue Vloms, dat evolueit uek.
Seg, as ek me geu rappeleir zodde goë toch zelf iet gon publiseire in ‘t Leives. Wannieë meige me da verwachte?
Hugo, geduldige bever, van boë de schoute van Sint-Antoinkes.
(on december 30th, 2013 at 7:43)
Hubert, Ik heb dat boek en heb er echt van genoten. Het is dank zij die uitgave dat ik me terug in ons dialect ben gaan interesseren. Je hebt gelijk met je reactie.
Hugo, ‘k èm geschreive no doë minse van den academie, mo ze jeive gieën antwuid. Ze zelle in enne gat gebeite zoën. Men reakse publiseire zelle ze zeikes ni deun. Dan weitek nemieë eus dak nog moet reageire zenne.
(on september 30th, 2013 at 17:52)
kèm doo vei al es geschreive. Kza toch jeire e wuideken oeëtleg emme. Kwas deizen achteneun mei eemand nen tekst ont vertole in ‘t leives en ik ving de reide ni vei wa da goële UI, AU en OU dei ieën mingt. Volgens aale zaa ek par eksempel “wuideke” moete schroëve as “wOUdeke” Kem ee gieënen oeëtleg vei zenne. Goële? Oftewel sprekte goële ander leives dan ekkik.