Archief voor 26 september 2013

Vijfde editie DEN BABBELPLANSJEI snijdt controversieel onderwerp aan

Komende zaterdag is DEN BABBELPLANSJEI, de Speakers’ Corner in de Tiensestraat, aan zijn vijfde editie toe. De eerste zaterdag van Leuven Kermis ging dit nieuwe initiatief feestelijk van start met o.a burgemeester Tobback en professor Paul Van Orshoven.

Alhoewel DEN BABBELPLANSJEI een ludiek evenement is dat nog verder moet groeien en haar naamsbekendheid moet verstevigen, kan toch geconcludeerd worden dat dit zaterdagse evenement een bepaalde behoefte dekt. Voorbijgangers hebben echt zin om mee te discussiëren als je een bepaalde stelling poneert. Het is dan ook reeds tot pittige woordenwisselingen gekomen.

In deze openingsweek van het nieuwe academiejaar schuift de organisatie volgende vraag naar voor:

Zijn de vele studenten een lust of een vloek voor de Leuvenaars?

De KU Leuven is de oudste universiteit der Nederlanden (1425), die tevens een bron van welstand is en Leuven een massa crisisvrije jobs oplevert. Ook de plaatselijke handel ziet de studenten graag komen. Maar verstikt de steeds groter wordende universiteit (samen met de hogescholen studeren er bijna 50.000 studenten in Leuven) deze relatief kleine stad niet stilaan? Binnen de ring is de verzadiging bijna in zicht.

“Wordt het leven in Leuven onleefbaar? Moeten de Leuvenaars in dit nieuwe academiejaar massaal met oordopjes naar bed? Of brengt de nieuwe Rector soelaas?”

De Leuvense romanschrijfster Cil Haesendonck (van o.a. ‘Nachten met Tito’s kleinzoon’ en ‘In vrije val’) vraagt het zich af en gaat zaterdag de controversiële toer op. Dat dit plaats grijpt in het oog van de storm, de Tiensestraat met zijn vele fakbars, zal zorgen voor de nodige animo.

Graag hoort de Leven in Leuven redactie ook jullie mening over dit onderwerp dat weer razend actueel is met de start van het academiejaar.

Bookmark and Share

Leuven, een GAS(t)vrije stad?

Gemeentelijke Administratieve Sancties, kortweg GAS genoemd, staan volop in de actualiteit. Onlangs nog stemde het federaal parlement een wet die de leeftijdsgrens om in aanmerking te komen voor een sanctie, verlaagde. Sommige gemeentebesturen geven aan dit repressieve instrument nog meer te willen gebruiken, andere besturen pleiten dan weer voor terughoudendheid. Diverse middenveldorganisaties voeren actie tegen GAS en willen d.m.v. een stevig debat mensen informeren en het bestuur op de rooster leggen. Volgende bekommernissen staan daarbij centraal: het recht om jong te zijn, de democratisch fundamenteel noodzakelijke scheiding tussen de machten, het gebruik van openbare ruimte, het democratisch recht om sociale actie te voeren, de mogelijke willekeur van GAS-boetes en GAS als manier om asociaal gedrag te bestraffen of zelfs de stadskas aan te vullen.

In Leuven willen een aantal jongerenorganisaties in een panelgesprek hun bezorgdheid en vragen voorleggen aan het beleid. En ook het publiek krijgt de kans om vragen te stellen.

Leuven, een GAS(t)vrije stad? Debat over de Gemeentelijke Administratieve Sancties in Leuven
Koen Dorleman (Jongsocialisten), Lies Corneillie (Jong Groen), Line De Witte (Comac), Thijs Van den Brande (Jong CD&V) en Mathias Vander Hoogerstraete (Tegengas)
in gesprek met
Mohamed Ridouani (schepen sp-a)
Dirk Vansina (schepen van jeugd, CD&V)

Moderator: Paul Pataer (Liga voor Mensenrechten)

Praktisch
woensdag 9 oktober 19.30u
Maria-Theresiacollege 01.03, Sint-Michielsstraat 6, Leuven
gratis toegang

Bookmark and Share

Trente

Tegenwoordig kom ik door mijn huidige en een contact uit mijn vorige job regelmatig in Leuven. Na Meating Room en Botaniq was deze week het lang-naar-uitgekeken Trente van chef Kwinten De Paepe aan de beurt. De naam spreek je uit zoals dertig in het Frans en niet op z’n Italiaans – zoals ik eerst dacht, dertig in het Italiaans blijkt ‘trenta’ te zijn.

Trente ligt in de Muntstraat (zo’n beetje de Leuvense Beenhouwersstraat) middenin een overvloed aan andere restaurants met terrassen. Het valt trouwens op hoeveel sushi spots er in Leuven zijn! Wij kiezen ondanks de zomerse avond toch voor een tafeltje binnen in het smalle pand met een stijlvol en tegelijk eigentijds (sfeer 2010 of zo) interieur.

Mijn alcoholdieet gaat nog steeds door, dus vraag ik naar de alcoholvrije opties als aperitief en een tomatensap lijkt mij wel wat… Mijn gezelschap doet voorlopig mee en we spicen onze drankjes met selderijzout, tabasco en worcestersaus. Intussen bestuderen we de menukaart en besluiten voor zes gangen (€ 70) te gaan. Bij de apero krijgen we tevens twee hapjes geserveerd in leuk servies dat blijkbaar samen een potje vormt. De toon is met de geitenkaas en de zeebaars meteen gezet: fris, hedendaags, smaakvol.


hapje 1 – geitenkaas in as, olijf, gebarbecuede aubergine


hapje 2 – zeebaars, selder, zeekraal

Tegenover mij wordt met graagte ingegaan op het aanbod om de aangepaste wijnen per half glas (€ 3,50) te drinken. Over de ganse lijn merk ik enthousiasme over de wijn en hoe die samengaat met de gerechten. Ik ruik af en toe, luister naar de uitleg en zie dat de meeste soorten (vooral wit en dessert) erg fris geserveerd worden. Zoals mijn papa en mijn wederhelft het graag zouden hebben!


sardien, courgette, tomaat, basilicum en feta

De eerste keer dat ik sardine op deze manier eet: bereid als een ceviche.
Bijzonder apart en toch geslaagd! De feta ontgaat mij wel.


zalm, appel, pistache en zilverzuring

We zijn het er beiden over eens dat zalm ondanks z’n alledaagsheid een verdomd lekkere vis is. Perfect fondant – en dus traag en op lage temperatuur – gegaard en van hoge kwaliteit. Het contrast tussen de zure appel en zilverzuring (een bepaald type zuring), de nootsmaak van de pistache en het zachte schuimsausje werkt.


dorade, kokkels, couscous, aioli en Marokkaanse vissoep

Omwille van dit gerecht opteerden we voor de zes in plaats van de vijf gangen. Dorade bestempel ik als een edele vis en kokkels kunnen mij altijd bekoren. Bovendien leren we van chef Kwinten – die vaak zelf gerechten komt opdienen of zelfs nieuw bestek leggen – dat de échte aioli niet alleen een soort mayonaise met look is, maar tevens aardappel bevat. Met de handgerolde couscous en de gemarineerde venkel brengt hij een bord met een mooie selectie van mijn favoriete ingrediënten.


rib eye, ajuin, migas en waterkers

In eerste instantie valt mij de stevige portie rundsvlees op. De verschillende bereidingen met ajuin spreken mij aan; de tevens copieuze compôte met stip op één. Door de waterkers krijgt het gerecht verder een frisse, grasgroene touch. Wat die migas is, blijft zelfs na wat googlen nog onduidelijk. Ik veronderstel dat het om dat broodkruim gaat…


oude mimolette, butternut, abrikoos en zoute praliné

Verrassend dat het kaasgerecht niet van een plankje vertrekt! Integendeel, we krijgen een visueel aantrekkelijke gang. Toch dien ik eerlijk te zeggen dat dit het eerste bord is waar ik niet volledig van overtuigd ben. Het geheel vind ik iets te plat. Ik proef en denk: “Ja, und?”… Al doet de zoute praliné wel moeite om mij een afdoend antwoord te geven.


chocolade, braambessen, rode biet en viooltjes

We ronden af met donkere chocolade en bijhorend andere ingrediënten met allesbehalve een lichte teint: braambessen, rode biet en dieppaarse viooltjes. Het proeft als een voorsmaakje van de herfst en dan wel een opmerkelijk lekker voorsmaakje.


pralines met (van links naar rechts) praliné, lavendel en papayachutney

Eerst denk ik: “Van elke praline één stuk, want ik heb vandaag wel al ruim gezondigd! Niet met alcohol, wel met brood, boter en zoetigheid…”. Maar na de praliné weet ik dat ik daarmee dit geslaagde culinaire avontuur wil afronden en dwangneuroten als ik dienen dat dan in een patroon af te werken: praliné, lavendel, papaya, papaya, lavendel, praliné. En nu maar hopen dat die prachtige zoute smaak nog lang blijft hangen!

Ik snap volkomen waarom Pieter Jelle hier graag naartoe komt… De professionele en tegelijk ongedwongen sfeer bekoort mij tevens. Het hoogstaande menu insgelijks.

En waarom Trente, waarom dertig? Misschien omdat de chef dit restaurant op z’n dertigste opende? Het huisnummer is het alvast niet, want dan zou het Trente-Six heten. Schoon getimed om hier voor het eerst als dertigjarige te dineren…

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op elisdesc.com.

Bookmark and Share