Archief voor 21 oktober 2013

Nieuwe open brief over Vlaamse kinderopvang van schepen Bieke Verlinden

Op 22 september publiceerde Leven in Leuven de open brief van schepen Bieke Verlinden over de problematiek van het tekort aan kinderopvang. Vandaag ontvingen wij een nieuwe brief gericht aan minister Vandeurzen. Hieronder nemen wij integraal de brief open. Graag horen we jullie reacties en bedenkingen.

Armoe troef in de Vlaamse kinderopvang
Hoe een falend beleid de armoedekloof in stand houdt

Geachte minister Vandeurzen,

Een drietal weken geleden schreef ik u een open brief in het kader van uw plannen om het probleem van kinderopvang aan te pakken. Omdat daaruit blijkt dat provinciehoofdstad Leuven geen extra hulp van u moet verwachten, trok ik aan de alarmbel. Tot op heden is die noodkreet onbeantwoord gebleven. De situatie in onze stad is ondertussen wel veranderd. Daarom geef ik u, in de hoop op een dialoog, een update.

Kan er nog een schepje bij?
Vrijdag 18 oktober sloot een kinderopvanginitiatief in de naburige gemeente Herent de deuren. Vandaag hebben 75 kinderen plots geen opvangplaats meer. Van een kater gesproken.

De theorie? Private kinderdagverblijven gaan failliet als ze niet rendabel zijn. In dergelijke gevallen zijn het de aanpalende kinderopvanginitiatieven die tijdelijk in extra opvang mogen voorzien. Kind en Gezin versoepelt dan enkele regels – tijdelijk meer kinderen toelaten per kinderbegeleider – om de noodsituatie het hoofd te bieden en alles is opgelost.

De praktijk? De uiterst complexe situatie in het Leuvense wordt steeds penibeler. Niet alleen de cijfers en statistieken, maar verhalen van vlees en bloed, van ongeruste mensen wiens situatie onzeker is, tonen dit aan.  Mensen die je geen directe oplossing kan aanreiken, die het niet begrijpen en er niet meer in geloven. Mensen die het soms niet meer zien zitten.

En u? Hoopt u ook dat de personeelsleden van de failliete crèche snel weer aan het werk kunnen? Vreest u ook dat er door de zware vereisten een toenemende terughoudendheid ontstaat vanuit de privé om in kinderopvang te voorzien? Denkt u aan de kinderen die van de ene op de andere dag de vertrouwde omgeving moeten verlaten waarin ze alle dagen vertoeven? Staat u stil bij de groeiende hoeveelheid gezinnen die in een moeilijke situatie terechtkomt? Legt u de mensen die in Leuven op de noodwachtlijst staan uit dat zij moeten blijven wachten en er 75 andere kinderen plots toch voorrang krijgen?

Het spreekt voor zich dat u zich dit soort pijnlijke situaties aantrekt. U bent niet alleen een gedreven en geëngageerd man, het is ook uw job om dat ter harte te nemen. De vraag is alleen: wil u er ook echt iets aan doen of blijft u vasthouden aan uw plannen voor een allesbehalve doeltreffend eenheidsbeleid? Leuven is Oostrozebeke niet, weet u nog? De Leuvense context heeft nood aan een beleid en aanbod op maat van de stad.

Armoedebestrijding begint bij kinderopvang
De laatste weken worden we bij stad Leuven overspoeld met berichten over vele private ondernemers bij wie het water aan de lippen staat. Ze hebben het moeilijk om de – terecht – hoge kwaliteitseisen te bekostigen, en deze zullen alleen nog maar toenemen in de nabije toekomst. Wat zich op zijn beurt vertaalt in torenhoge opvangprijzen. Door het grote verloop in de privésector staan er in het Leuvense nog maar eens tientallen felbevochten plaatsen op de tocht. Haast onvermeld in deze context zijn de vele personeelsleden die in de sector actief zijn. Sommigen zijn slachtoffer van vindingrijke schijnstatuten die de financiële kosten moeten verlagen waardoor de werkdruk stijgt, wat op lange termijn wel eens de kwaliteit zou kunnen aantasten.

Het mag dus niet verwonderen dat de druk op de erkende kinderdagverblijven met een inkomensgerelateerde dagprijs blijft stijgen. Dat is vooral nefast voor financieel kwetsbare ouders die de kans op een betaalbare plaats zien slinken. Want niet iedereen kan maandelijks 650 euro neer tellen voor één opvangplaats. Laat staan het dubbele als je twee jonge kinderen hebt. Als lid van een partij die zich wil profileren als de gezinspartij bij uitstek, weet u toch dat een gemiddeld gezinsinkomen neerkomt op ongeveer 2600 euro netto per maand? En dan heb ik het niet over de grote groep alleenstaanden die het met de helft moet zien te rooien. 

De eerste drie levensjaren zijn cruciaal voor de verdere kansen van kinderen. Professionele kinderopvang is hier essentieel. Ik dacht toch dat armoedebestrijding net een van de Vlaamse beleidsprioriteiten was?

Bieke Verlinden
schepen van Sociale Zaken, Werk en Studentenzaken
Stad Leuven

Bookmark and Share

Lunch @ Officina Clandestina

Tijdens mijn nooitaflatende zoektocht naar originele en kwalitatieve culinaire adresjes doe ik soms al eens een echte ontdekking. Dit is er eentje van.

In 2012 haalde Officina Clandestina nog de shortlist in de categorie “Beste innovatieve en trendy restaurantconcept” van de Concept Restaurant Awards, een tweejaarlijks initiatief van de Leaders Club waarmee men de creativiteit van de Belgische restaurantsector wil onderstrepen. Ze waren in goed gezelschap met Ellis Gourmet Burger, Cuines 33*, Hopdog, Slagerij Dugardeyn en Balls & Glory, de uiteindelijke winnaar.

Sindsdien stond deze zaak op mijn to do lijst, in de categorie “dringend”. Het duurde uiteindelijk nog tot een zomerse voorjaarsdag vooraleer ik er eens binnen wandelde met een serieus hongertje.

Op mijn eentje was ik namelijk in Leuven verzeild geraakt en na een lange voormiddag binnensmuurs te vertoeven had ik dringend behoefte aan een goed glas en een leuke lunch. Omdat de studentenstad vrij dicht bezaaid is met allerhande broodjeszaken, genre Panos en andere etablissementen waar ik me liever ver van weg houd, stapte ik op goed geluk naar bovenstaand plekje.

In een onooglijk zijstraatje van de Naamsestraat is Officina Clandestina in een wat groter rijgebouw gevestigd. De gevel is voorzien van grote vensters die open kunnen waardoor je toch een beetje het gevoel hebt  buiten te zitten.

De sfeer binnen was gemoedelijk en dat werd extra in de hand gewerkt door de kleurrijke formica tafels en stoelen die het geheel wat deden denken aan een refter. Aan mijn tafel had ik zicht op een open stukje van de keuken, waar naarstig gewerkt werd.

Nog maar net gezeten kreeg ik prompt een karaf fris kraantjeswater aangeboden. Gratis.

Een blik op de kaart van dit Italiaanse restaurant toonde dat men hier vooral broodjes of panini’s serveert ‘s middag, hoewel er ook enkele salades waren en een heuse lunch en een dagschotel. Chic, cheap ‘n quick quality meals, noemen ze het zelf.

De keuze aan broodjes was echter enorm en ik besloot ervoor te gaan. Eerst trakteerde ik mezelf nog wel op een glaasje “natural” rosé, dat ik koos uit de leuke kaart vol bio(-dynamische) en natuurlijke wijntjes.

De kaart vermeldde een aparte sectie met aperitiefwijnen per glas, met daaraan gekoppeld een, optioneel, hapje. Ik vond dat een leuk idee: zo kies je zelf je aperitief en kan je een gepairde amuse krijgen als je dat zou wensen. Of als ze je dat vragen, want dat deed de dame van de bediening dus niet.

Uit de waslijst originele broodjes koos ik de Santocalí, een ciabatta met Toscaanse salami, verse ricotta, gegrilde paprika, kaviaar van paprika en rucola. Ik kan je verzekeren dat het moeilijk kiezen was met al die andere geweldig uitziende variëteiten met mortadella, prosciutto, mozzarella, truffel, pecorino en what not.

Toen mijn keuze arriveerde zette ik meteen mijn tanden in het krakende broodje. En of het lekker was! De subtiel zoute, maar spicy Toscaanse salami werkte prima met de romige, zure ricotta. De rokerige smaak van gele en rode paprika, venkel(zaad), basilicumblaadjes en lekker peperige rucola maakten het af. Wauw.

Zonder twijfel een van de betere “broodjes” die ik al gegeten heb.

Toen het binnengespeeld was betaalde ik een meer dan correcte € 4.40 voor dit heerlijk stukje Italië op een bord. Het zonnetje in mijn glas kostte ook zoiets. Minpuntje bij die betaling was dat ik niet kon betalen met mijn kaart en ik draag tegenwoordig niet vaak cash geld meer met me mee. Ik moest dan naar buiten, weer naar het centrum voor een bankautomaat en dan terug omhoog naar het restaurant om af te kunnen rekenen. Ik besef dat de betaalbakjes geld kosten, maar cash is echt wel verleden tijd aan het worden. Trendsetters zoals ik zijn gewoon wat vroeger.

Anyhoo, Officina Clandestina staat nu ook op mijn to do lijstje voor de avond. Men geeft dan een viergangen gastronomisch menu aan € 38,- waarbij ongetwijfeld interessant vocht zal geschonken worden. Ik kijk er nu al naar uit.

Praktisch
Sint Antoniusberg 6, 3000 Leuven
016 58 40 26
info@officinaclandestina.be
www.officinaclandestina.be

Dit artikel verscheen eerder op Le Gourmand Belge.

Bookmark and Share

Foto Gamma Leuven : EXPO 2013

Op 23, 24 en 30 november en 1 december houdt Foto Gamma Leuven haar jaarlijkse Expo. Zowel tentoonstelling van prints als digitale projecties. Zowel natuur-, architectuur, macro-, als model-, straat- en concertfotografie komen in de club aan bod.

Vernissage op vrijdag 22 november.

Voor de liefhebbers van modelfotografie opent de fotoclub haar totaal vernieuwde studio en kan er vrij geshoot worden met model. Tijdens de vernissage kan dit laatste niet om organisatorische redenen.

De club is al meer dan 100 jaar een vaste waarde in de regio. Een bezoekje aan hun tentoonstelling is zeker de moeite waard. En wil je de clubgeest eens opsnuiven? Ook dat kan elke donderdagavond.

Meer info op www.fotogamma.be.

Bookmark and Share