Archief voor 22 februari 2014

Groen wil een indoor skatepark voor Leuven

Leuvense skaters dromen van een indoor skatepark. Volgens Groen is Hal 9 op de Centrale Werkplaatsen een ideale locatie voor een tijdelijk skatepark.

De stad Leuven zette in 2006 een grote stap vooruit op het vlak van sportaccommodatie met het skatepark aan de Phillipssite. 8 jaar later is het nog steeds een groot succes, maar enkel op zonnige dagen. In de natte winters hebben skaters geen plek om naartoe te gaan. Zelfs op droge dagen is het skatepark nog lang nat en dus gevaarlijk. De stad moet op zoek gaan naar indoor oplossingen

Thomas Van Oppens (gemeenteraadslid): “Op dit moment trekken skaters naar Hove (provincie Antwerpen) of zelfs Nederland om indoor te skaten. Het is jammer dat een groep Leuvenaars niet in de buurt terecht kan.”

Zo’n skatepark is op verschillende locaties mogelijk, maar op dit moment springt Hal 9 op de centrale werkplaatsen in het oog. De renovatie van Hal 9 tot jeugdcentrum is uitgesteld, dus de hal is nu een interessante tijdelijke oplossing voor een indoor skatepark. De stad zou dit kunnen uitbaten of verhuren aan een privépersoon.

Thomas Van Oppens (gemeenteraadslid): “Het belangrijkste is dat zo’n park er komt. Het is niet enkel om te voorzien in de vraag van de Leuvense jeugd, het is ook een manier om kinderen en jongeren aan het bewegen te krijgen. Een indoor skatepark heeft zeker niet de bedoeling om skaters uit de publieke ruimte te weren, het is er een aanvulling op.”

Wat denken jullie? Is er in Leuven behoefte aan een indoor skatepark?

Bookmark and Share

Afbraakwerken site Stella / InBev

Enige sfeerbeelden van 21 februarui 2014:

Voor meer info zie website Stad Leuven – stadsvernieuwing Vaartkom

Bookmark and Share

Higgs @ STUK

Stand-up physics over het Higgs deeltje. Het leek een goed idee toen we onze theaterbezoekjes voor het komende jaar planden, maar op een volle woensdag in de drukste week van een hectische maand hadden we eigenlijk liever thuis Stargate SG-1 gekeken.

Higgs is straight up documentaire theater zoals we het eerder al gezien hadden bij Marjolijn van Heemstra. Een stijl die mij heel aanspreekt, maar die mijn vriend een beetje dwars zit. Documentaire theater is inherent heel persoonlijk, je moet als verteller/theatermaker zelf in het verhaal stappen om het verhaal massa (gha!) te geven. Ik vind dit intiem en persoonlijk, mijn vriend vindt het een beetje opgeblazen egocentrisme. Dit gaat nog een probleem worden bij komende theaterjaren!

Met een flinke vaart racen we van papoea’s naar neutrino’s naar de deeltjesversneller in CERN naar Higgs deeltjes. Allemaal op een vrij begrijpelijke manier, zelfs na een zware werkdag. Jan van den Berg vertelt goed en aanstekelijk, en de fysische mysteries en de bizarre machines die we bouwen om achter die mysteries aan te hollen blijven fascineren.

We leren veel! Massa komt eigenlijk van het Higgs-veld, het deeltje is enkel hetgeen we indirect kunnen observeren, ergens in Japan staat er een schitterend neutrino-zwembad waar ik graag eens zou dobberen, en de Large Hadron Collider is eigenlijk gewoon een super-racebaan voor waterstofprotonen.

Uiteindelijk ben ik ook wel uitgehoord – Jan-man (zijn Papoea naam) gaat iets te lang door. Maar na het applaus verandert alles. Filip Moortgat, een Vlaamse CERN-fysicus, komt het podium op en wordt door Jan geïnterviewd. Het samenspel tussen de extraverte populariserende Hollander en de nerveuze maar duidelijk gepassioneerde Vlaming is magisch. Samen creëren ze een epiloog die wat ervoor kwam moeiteloos overschaduwt. Niet zo makkelijk te begrijpen, maar ook niet zo over-geproduceerd. Oprecht.

Achteraf kan ik het toch niet laten om wat rare vragen te stellen (“Waar gaan jullie nu helium vandaan halen?”, “Wat heb je verder aan een Higgs?”) en handjes te schudden. De fysicus als rockster. Mission accomplished, Jan-man!

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op First Row Seats.

Bookmark and Share