Leven in Leuven

Officina Clandestina

Een tijdje geleden reserveerde ik op een winterse avond een tafel voor zes in Officina Clandestina. We hadden al veel goeds over dit restaurant gehoord en onze vrienden waren enthousiast om dit samen met ons uit te proberen.

We werden erg vriendelijk welkom geheten en kregen een tafel toegewezen niet ver van de open keuken (jullie weten zo langzamerhand al wel dat ik een fan van open keukens ben). De atmosfeer in Officina Clandestina is door de industriële look gecombineerd met ouderwetse tafels, stoel en tl-licht (!) heel erg bijzonder. Je voelt dat deze ruimte een geschiedenis met zich meedraagt (vroeger was in dit pand een drukkerij gevestigd).

De menukaart was een bonte verzameling papier die initieel wat verwarring bij ons opwekte. Wij wilden graag de cucina vecchia maniera “faitú” uitproberen. De “faitú” verwijst naar de gewoonte van traditionele Italiaanse restaurants om zonder een vaststaand menu te werken. De kok vraagt dan aan de klant wat hij graag gewenst had en deze laatste antwoordt:  “fai tu!” Dit leek ons een buitengewoon charmant concept. Jammer genoeg zei de ober ons dat ze dit concept vervangen hadden door een vaste gastronomische menu. Blijkbaar hielden hun klanten toch niet zo van verrassingen en wisten ze graag op voorhand wat er op hun bord kwam. Geen probleem voor ons, de gastronomische menu (aan 39 euro de persoon) zag er ook veelbelovend uit.

Om de maaltijd goed te starten, bestelden we een aperitief. We wilden eens wat anders proberen dan een traditionele prosecco, daarom waagden we ons aan de apertiefwijnen met aangepast aperitiefhapje. Ik koos voor een Lambrusco, een mousserende rode wijn uit Emilia vergezeld van een toastje met parmaham en zwarte truffel. De rest van het gezelschap koos voor een spritz, een glas Vogelmaier moscato giallo met toastje met Zuid-Tirools spek en artisjokken tapenade en een glas La moresca bianco met carpaccio van zwaardvis en confituur van frambozen en gember. Ik moet eerlijk bekennen dat ik spijt had van mijn avontuurlijke ingesteldheid, want de Lambrusco was toch niet echt mijn ding. Jammer, maar een mens moet op culinair gebied al eens buiten de comfortzone durven treden. Oja, zeer fijn trouwens dat er zonder ernaar te vragen gratis een kan water op onze tafel verscheen.

Bij het bestellen legden we aan de ober uit dat één van mijn disgenoten een ernstige vorm van notenallergie heeft. De ober verzekerde ons dat ze het nodige zouden doen om te vermijden dat zijn voedsel notenvrij zou zijn. Dat het personeel de gezondheid van onze kameraad ter harte nam, bleek uit het feit dat de kok zelf hem nog eens extra kwam vertellen bijzonder voorzichtig zouden zijn met keukengerei dat eventueel met noten in contact gekomen was. Heel erg attent!

De eerste gang bleek alvast een schot in de roos. De typische wintersalami uit Modena, geserveerd met linzen was een echte smaakbom. Overheerlijk. In het Italiaans klonk dit gerecht trouwens nóg verrukkelijker: Cotechino di Modena IGP, cotto nel lambrusco e servito con lenticchie. Daarvan komt het water je toch in de mond?

Bij een Italiaanse maaltijd hoort natuurlijk een flesje huiswijn. Die wijn smaakte me beter dan de aperitiefwijn. Al viel het me op dat de ober de fles niet aan onze tafel opende. En hij vergat ook de aperitiefglazen af te ruimen.

Na de wintersalami volgde, naar aloude Italiaanse traditie, de pasta: tortellini gevuld met taleggio (een Italiaanse kaas met gewassen korst) en rode biet. Voor deze gang werden we verzocht het bestek dat we gebruikt hadden voor de salami opnieuw te gebruiken. Ach, da’s minder afwas en beter voor het milieu, zullen we dan maar denken. De (versgemaakte) pasta was (hoe kan het ook anders) perfect gekookt en overheerlijk met een sneetje ter plaatse gebakken vers brood.

Ik zal al redelijk goed vol na deze twee gangen en dan moest het hoofdgerecht nog komen: een stuk speenvarken uit de oven met look en rozemarijn. Een beetje te veel voor mij en ook iets minder lekker en origineel dan de eerste twee gangen.

Als dessert kregen we een koude sabayon met een compote van olijven, appel en gember. Dit was van de vier gangen duidelijk de minste gang. Slecht was het niet, maar laat me het erop houden dat ik mijn sabayon toch liever warm heb. Al was de combinatie van olijven, appel en gember wel erg verrassend.

Om de avond in stijl af te sluiten koos ik een dessertwijn uit de collectie die op het rek stond. Ik liet me hierbij persoonlijk adviseren door de chefkok. ;-) Mijn vriend dronk een digestief: een vermouth il professore. Ik hoorde hem alvast niet klagen.

Mijn tafelgenoten en ik waren het roerend eens: een fijne culinaire ontdekkingsreis vergezeld van authentieke Italiaanse gastvrijheid in een bijzonder kader.

In totaal kostte deze avond voor zes personen ons 318 euro, alle dranken inbegrepen. Officina Clandestina aanvaardt geen kredietkaarten, dus zorg ervoor dat je genoeg geld op zak bent. Gelukkig zijn er in de buurt geldautomaten, want niemand in ons gezelschap had voldoende cash geld bij. ;-)

Praktisch
Sint Antoniusberg 6, 3000 Leuven
016 58 40 26
info@officinaclandestina.be
www.officinaclandestina.be

Onze keuze
Cotechino di Modena IGP, cotto nel lambrusco e servito con lenticchie: Een typische wintersalami, uit Modena, met linzen
Tortelloni giganti ripieni di taleggio e barbabietola serviti con crema di parmigiano: Reuze tortellini gevuld met taleggio en rode biet, geserveerd met een crème van parmesan
Maialino presalato cotto al forno con patate arrosto: Speenvarken in de oven met look en rozemarijn
Zabaione freddo con dolceforte di taggiasche e mela: Koude sabayon met een compote van olijven, appel en gember