Goeroe van de open haard
Wie? William Fitzsimmons // Wat? Concert // Waar? Het Depot // Wanneer? 13.03.2014
(c) Andrew Snowball
Lente heeft nog maar net winters kuren de kop ingeduwd of het Depot rook weer eventjes naar hars en den. Voor een laatste keer dit seizoen dan… Maar dan echt een allerlaatste keer.
Heerschap van het noorderlicht, William Fitzsimmons, wist het Depot op geheel eigen wijze om te vormen tot de betere gemeenschappelijke huiskamer. Alles was voorhanden; baard (net iets langer dan die in je fantasie), second-hand shoes en overall. Kon dit mislopen? Geen denken aan. Hij ademde macrobiotisch, maar zijn klanken klonken als wind in een microkosmos. Zacht, helder en perfect. Pure intimiteit!
Toegegeven (en dat deed ie zelf ook, meermaals); de songs zijn niet bepaald van de meest vrolijke aard, laat staan dansbaar, maar vervelen deden ze op z’n minst niet. De band als geheel vormde een perfectie en de beperkte publieke opkomst kreeg waar en warmte voor zijn geld. Aanraken werd mogelijk bij het allerlaatste toemaatje, maar daar waren we net iets te schuchter voor, helaas.
William Fitzsimmons’ muziek is muziek voor de Einzelgänger of de liefde; zijn bescheidenheid, zelfrelativering en minimalisme komen tot verrijzenis in het medium dat in de wandeling wel eens muziek wordt genoemd. Een perfect einde van de donkerte; William keert allicht terug naar zijn berghut levend van tofoe en 2000-granenbrood, geborgen in een zomerslaap tot de eerste bladeren vallen.
Tot de volgende, Messias.
Door Maxim Nelis
Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.