Boekvoorstelling De vergeetput van Lorin Parys
Ter gelegenheid van de boekvoorstelling van De vergeetput van Lorin Parys modereerde Goedele Devroy een gesprek met Tessa Boesmans, Nadia Weiss, Luc Deneffe en Lorin Parys. Tessa en Nadia brachten zelf een deel van hun leven in de bijzondere jeugdzorg door. Luc Deneffe is directeur van De Wissel.
Tijdens het gesprek blikten de beide jonge vrouwen terug op hun ervaringen met bijzondere jeugdzorg. Voor Tessa was dit een grotendeels positief verhaal (ze werkt nu trouwens zelf in de inrichting waarin ze tijdens haar tienerjaren verbleef), maar voor Nadia was dit een hels parcours langs maar liefst 33 verschillende instellingen. Tot ze gelukkig bij De Wissel een plek vond om tot rust te komen en zichzelf te vinden. Het deed me alleszins plezier dat beide jonge vrouwen ondanks hun moeilijke start hun weg in het leven gevonden hebben.
Lorin Parys gaf tijdens het gesprek zijn visie op bijzondere jeugdzorg. Hij pleitte onder meer voor een beter uitgewerkt statuut voor pleegouders, een financiering voor jeugdinstellingen op basis van resultaten en een nieuw soort pleegzorg (de permanente plaatsing).
De cijfers over de bijzondere jeugdzorg zijn alvast niets om vrolijk van te worden: 27.000 Vlaamse jongeren doen jaarlijks een beroep op jeugdzorg. Een verdubbeling op 12 jaar tijd (1 op de 70 kinderen). 4.427 jongeren staan momenteel op de wachtlijst. Terwijl ouders gemiddeld 7 jaar moeten wachten op een adoptiekind, vinden 2 op 3 kinderen geen ouders in de pleegzorg.
Het boek De vergeetput is een persoonlijke en kritische doorlichting van de bijzondere jeugdzorg in Vlaanderen. Lorin Parys weet alvast waarover hij het heeft, hij is namelijk zelf samen met zijn echtgenoot Bart pleegouder van een jongen van vier en een meisje van één.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.