‘Ravage. Mijn verhaal’ verenigt de wereld van slachtoffers en gedetineerden
Gedetineerden en slachtoffers vertellen over de ravage in hun leven. Een moeilijke weg voor beide partijen, maar met een ongelofelijke kracht zetten ze door en gaan ze verder. De digital storytellingtechniek helpt om hun dromen, pijn, verdriet, woede, verdriet in film om te zetten. Een unieke vertelvorm, waarbij zowel slachtoffer als gedetineerde, regisseur zijn van hun eigen verhaal. Het resultaat, ‘Ravage. Mijn verhaal’, is gratis bekijken in de Antichambre van M – Museum Leuven.
‘Ravage. Mijn verhaal’ brengt twee werelden samen. Gedetineerden van de Leuvense Hulpgevangenis en van Leuven Centraal creëren digital stories over hun leven in detentie. De slachtoffers van een misdrijf vertellen over de impact van het conflict op zichzelf en hun omgeving. “Dat was waar we al een hele tijd van droomden, waar we al jaren op aan het broeden waren. We vonden echter geen goede invalshoek voor een project dat vertrok vanuit de gevangenis waar ook slachtoffers bij betrokken konden worden. Tot we hoorden van de tentoonstelling Ravage in M…” zegt Lies Kortleven van de Rode Antraciet.
De digital stories in M zijn filmpjes van 1 à 3 minuten, beeldmontages van persoonlijke en compacte verhalen. Elke deelnemer maakt zijn beeldverhaal met zelfgemaakte foto’s, tekeningen, krantenknipsels, archiefmateriaal… Thema’s zoals “het dagelijkse leven”, “dromen” en “mijn toekomst” komen aan bod. Maar hier eindigt het project niet. Zowel slachtoffers als gedetineerden krijgen elkaars digital stories te zien.
Na de ravage
Dit project is een ware beproeving voor de deelnemers, maar zet hun verhaal als grote kracht centraal. Naast de drang om veel te vertellen of te schrijven, zorgt het schrappen, herschrijven en reduceren voor confrontaties en nieuwe conflicten. Het gaat plots over henzelf. Hun verhaal. Maar net dat, het zelf doen, het zelf schrijven, zelf foto’s nemen en zelf monteren is de grootste kracht van deze werkwijze. Elke gedetineerde, elk slachtoffer is z’n eigen regisseur, wij zijn slechts een coach.
“Het is hard om mezelf zo te zien maar ik ben blij dat ik er iets mee gedaan heb. Er is iets positief mee gebeurd.” Nico, Hulpgevangenis Leuven
“Hem helpen om zichzelf recht te houden, hielp mij rechthouden.” Catherine, slachtoffer
“Hopen op een tweede kans is wat iedereen wil op deze wereld.” Abdel, gedetineerde
Ravage. Mijn verhaal is een sociaalartistiek project van M – Museum Leuven in de twee Leuvense gevangenissen in samenwerking met De Rode Antraciet, Vormingplus Oost-Brabant, CAW Oost-Brabant en Mixtories en met de steun van de Provincie Vlaams-Brabant.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.