P.A.R.T.S. Graduation Tour – Another song
Vanavond woonde ik Another Song bij, een dansvoorstelling uitgevoerd door de laatstejaars P.A.R.T.S.-studenten die is gebaseerd op The Song, een voorstelling uit 2009 van Anne Teresa De Keersmaeker.
Elf jonge dansers bewegen in en rond en wit vlak aangebracht op de grond. Een decor is er niet, enkel een groot stuk folie aan het plafond bevestigd, dat zo nu en dan voor bijzondere lichteffecten zorgt.
Vanaf het eerste moment is het duidelijk dat de dansers hart en ziel in dit stuk gelegd hebben en aan het publiek willen tonen wat ze tijdens hun studies geleerd hebben.
Erg bijzonder is dat het stuk zich grotendeels in stilte afspeelt. Af en toe produceren de dansers zelf geluiden: schoenen die piepen of tikken, geritsel, gehijg, vreemde geluideffecten bekomen door vingers over een nat oppervlak te bewegen. Voortdurend ontstaan er wisselende dialogen tussen de danser die geluid produceert en de danser die hierop reageert, of is het andersom? De voorstelling zit vol verrassingen en zelfs grappige momenten. De fluitende vogels en schreeuwende uil creëren een heel bijzondere sfeer en de afwezigheid van licht tijdens bepaalde gedeelten, maakt dat je je als toeschouwer focust op het geluid: de voetstappen van de dansers, de striemende zweep,…
Twee favoriete momenten uit de voorstelling: wanneer Helter Skelter uit The White Album van The Beatles weerklinkt (het enige moment dat er uit de geluidsinstallatie geluid komt dat de dansers niet zelf opgewekt hebben), gooien de dansers alle remmen los. Fantastisch om te zien, een moment van pure levensvreugde. Ik onderdruk de drang om zelf mee te gaan dansen, maar tik het ritme van de muziek mee met mijn voet. Ook de ‘Rocky’-solo van één van de dansers, live begeleid op de gitaar, is indrukwekkend. Dansen en goed zingen tegelijkertijd, het is niet aan iedereen gegeven.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.