STAND UP – fABULEUS

StandUp-LogoVanavond woonde ik de première van STAND UP bij in OPEK. Dirk De Lathauwer regisseerde de jonge acteur Yannick Jozefzoon (student aan de toneelacademie van Maastricht). De tekst is van de hand van Ruth Mellaerts. Dirk De Lathauwer en Ruth Mellaerts werkten al eerder samen aan de theaterbewerkingen van Ik ben geen racist (2010, naar Per Nilsson) en Speeldrift (2012, naar Juli Zeh).

Als onze vuisten jeuken dan mogen wij toch vechten? En als onze gedachten jeuken dan mogen we ze toch roepen? Wij moeten leren in hoofdletters spreken. Wij moeten uitroeptekens worden. Wij allemaal. Dat is onze plicht. Toch?

Aan het woord is Leo, een jongere die zijn verontwaardiging van de daken schreeuwt.  Leo wil de wereld veranderen, zoveel is duidelijk. Al sinds hij klein is, schrijft hij brieven aan de koning over het onrecht dat hij in de wereld ziet. Leo wordt gedreven door idealisme, maar voelt zich miskent in zijn drang om de wereld te veranderen. Wie zegt dat de jeugd van tegenwoordig geen idealen meer heeft? Leo loopt alvast over van idealen. Idealen die hij neerschrijft in zijn manifest en omzet in daden. Niet denken, doen! Met zijn acties zet hij zich tegelijkertijd af tegen zijn (adoptie-)vader, iemand die de grijze middelmaat opzoekt.

Leo is een ‘indignado’ pur sang en wil de rest van de wereld wakker schudden. Dat hij hierbij soms stevig uit de bocht gaat, schrijf je als toeschouwer toe aan zijn jeugdige overmoed, verwijderd van enige realiteitszin. Met zijn vurige betoog roept Leo zijn leeftijdgenoten op om hun stem te laten horen. Maar of hij dit op de juiste manier aanpakt, is de vraag. Want de wereld veranderen doe je niet op één dag. En ja, wat is het verschil tussen een activist en een terrorist? Er volgt alvast geen mopje over een Belg, een Nederlander en een Arabier die een café binnen stappen.

Als toeschouwer kan je niet anders dan sympathie hebben voor het hoofdpersonage, al voel je dat de jongeman in kwestie ieder moment dreigt te ontsporen. Gelukkig wordt de spanningsboog van de voorstelling soms even doorbroken door een komisch moment. De tekst van de monoloog zit knap in mekaar. Stap voor stap krijgt het beeld van Leo vorm en krijg je meer inzicht in wat hem drijft.

Regisseur Dirk De Lathauwer inspireerde zich voor het hoofdpersonage op de 15-jarige Londense student Barnaby Raine. Die werd wereldberoemd toen hij tijdens de studentenprotesten van 2010 een vinnige speech gaf die al gauw door de sociale media werd opgepikt. Acteur Yannick Jozefzoon draagt de voorstelling op een schitterende manier. Wat een charisma heeft deze jonge kerel. Je moet het maar doen, meer dan een uur op het podium staan en de aandacht van het publiek geen minuut laten verslappen. Topprestatie. Dat Yannick ook nog eens een knappe, atletische verschijning is, is daarbij mooi meegenomen.

Deze voorstelling stemt tot nadenken. Willen we de wereld veranderen? Of blijven we liever in onze comfortabele zetel voor de tv zitten? En als we de wereld willen veranderen, hoe pakken we dit dan aan? Gaan we voor de revolutie? Of verkiezen we de incrementele stapjes van de evolutie? Genoeg stof voor discussie na de voorstelling.

Alweer een topproductie van fABULEUS.

Bookmark and Share

Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.