Taste of Stars in het Depot
Toen we vernamen dat er dit jaar een tweede editie van Taste of Stars kwam, reserveerden we meteen een tafeltje. Wie wordt er immers niet graag culinair in de watten gelegd door tweesterrenchefs? Vorige zaterdag was het dan zover, we begaven ons naar het Depot om te proeven van de kookkunsten van topchefs Maurizio en Sandro Serva van restaurant La Trota uit Rivodutri.
Het Depot was voor de gelegenheid omgetoverd tot een gezellig restaurant. De tafels bevonden zich in de ruimte tussen het podium en de vaste stoelen. De tijdelijke restaurantruimte was sfeervol verlicht en gedecoreerd met kunstwerken. Op het doek achteraan het podium werden klassiekers uit de Italiaanse cinema getoond. Een heel originele locatie die mij meteen in de juiste sfeer bracht. Alleen werd het er naar het einde van de avond een tikkeltje te koud voor mij.
We startten de avond zoals dat hoort met een glaasje heerlijke prosecco. We werden zelfs nog een keertje bijgeschonken door de vriendelijke sommelier. Als antipasti kregen we enkele Italiaanse specialiteiten geserveerd: Pecorino Romano met citroenconfituur, gerookte mozarella met zoete gefrituurde peper en everzwijnsalami. En fijn begin.
De eerste gang bestond uit wortelgroenten, aardbrood en waterpostelein met kaviaar van zoetwatervissen. Lekker, maar niet echt bijzonder te noemen, nu goed, ook een sterrenchef verdient een opwarmertje.
De tweede gang was een perfect voorbeeld van wat ik verwacht had van deze avond. We kregen een ei van artisjok met saus van aardpeer, druppels pennyroyal munt en peterseliesponsje op ons bord getoverd. Ja, dat lees je goed, een ei van artisjok. Het hart van de gefrituurde artisjok was uitgehold en gevuld met eigeel. De ober gaf ons duidelijke instructies hoe het “ei” door te snijden zodat er nadien twee mooie helften op ons bord lagen. Dit gerecht moest het wat mij betreft echter vooral van de bijzondere presentatie hebben. Overtuigen qua smaak deed het niet.
De derde gang was een variant op de klassieke Italiaanse pasta: een soort geroosterde ravioli gevuld met huisgerookte forel, rivierkreeften en jus van distels en frambozen. Een voltreffer wat mij betreft. Heerlijke combinatie van perfect gegaarde pasta en vis. Al had het gerecht net iets warmer mogen zijn.
Ook op de vierde gang had ik niets aan te merken. Een fijne rode pasta amatriciana met druppeltjes van pecorino, zwarte kool en zoethout. Al moet ik ook hier opmerken dat ik de pasta graag wat warmer geserveerd zag.
Vervolgens verscheen er geroosterde rivierpaling gelakt in kastanjehoning, coulis van granaatappel en ‘piccolo saor’ op ons bord. De rivierpaling was naar mijn smaak een beetje te droog en van de kastanjehoning proefde ik eerlijk gezegd niet zo veel.
Als dessert kregen we rijstsalade, bosbessenpoeder, sorbet van passievruchten en gekonfijte vruchten geserveerd. Ook hier vond ik de rijst een beetje te droog, zeker in combinatie met het bosbessenpoeder. De sorbet van passievruchten vormde echter het perfecte tegengewicht. Zonder overdrijven de beste passievruchtensorbet die ik in mijn leven gegeten heb. Uitzonderlijk lekker.
Wij besloten de koffie over te slaan, maar luisterden wel geïnteresseerd mee bij het tafeltje naast ons, waar één van de gasten de ober er beleefd op wees dat ze het niet vond kunnen dat er geen thee te verkrijgen was. Nu vermoed ik dat geen enkele rechtgeaarde Italiaan ooit thee na de maaltijd zal drinken, maar ik snapte haar opmerking wel: van een restaurant met twee sterren verwacht je dat ze hun klanten de optie bieden om ook thee te bestellen.
Om de avond in schoonheid te eindigen bestelden we nog een digestief. Het kostte ons wat moeite om de sommelier vast te krijgen, maar uiteindelijk lukte het. Ik ging voor het destillaat van appel, mijn vriend voor de optie met perzik. Beide digestieven waren lekker, al kreeg die van mijn vriend de meeste punten. De prijs van deze twee (bijzonder kleine) digestiefjes deed ons wel even schrikken. 27 euro! Zoveel zullen ze daar in Italië toch niet voor vragen.
Het uitstekende wijnarragement bij de gerechten werd verzorgd door Licata Vini. De wijnen maakten voor mij de maaltijd. Stuk voor stuk kwaliteitsvol en perfect passend bij de gerechten. Wel jammer dat de sommelier enkele wijnen vergat voor te stellen. Ik ben geen grote wijnkenner, maar een beetje achtergrondinfo vind ik altijd interessant.
Jammer genoeg moet ik zeggen dat ik de totaalprijs van 150 euro te hoog vond voor het ganse diner. De bediening liet soms wat steken vallen en was zeker niet op het niveau van een tweesterrenrestaurant, maar goed, dat had ik ook niet meteen verwacht. Voor zo’n event kan er natuurlijk niet met het vaste personeel van het restaurant zelf gewerkt worden en je merkte dat de bediening wel haar best deed. Het waren vooral de gerechten zelf waarvan ik meer verwacht had. Sommige gerechten waren ook al wat afgekoeld voordat ze op onze tafel belandden (ik vermoed dat de borden niet voorverwarmd waren). En alhoewel het ei van artisjok zeer origineel was, vond ik de maaltijd in zijn geheel eerder één dan twee sterren waard.
Onze kennismaking met de Italiaanse sterrenchefs was dus geen onverdeeld succes. Toch vind ik het een heel leuk concept. Benieuwd of er volgend jaar een vervolg komt.
Menu
- Radici, tuberi e crecione di sorgente con caviale di pesce d’acqua dolce (Wortelgroenten, aardbrood en waterpostelein met kaviaar van zoetwatervissen) – Cuvee Jeio Brut | Bisol DOCG
- L’uovo di carciofo, salsa di topinambur, gocce di mentuccia e spugna di prezzemolo (Ei van artisjok met saus van aardpeer, druppels pennyroyal munt en peterseliesponsje) – Bianco Lazio IGP | Connubio del Castello | 2013
- Zite arrostite ripiene di trota affumicata in casa, gamberi di fiume, salsa di cardi e lamponi (Geroosterde ‘zite’ gevuld met huisgerookte forel, rivierkreeften en jus van distels en frambozen) – Bianco di Jacopo | Ronco del Gnemiz | 2013
- L’amatriciana rossa in bianco, gocce di pecorino, di cavolo nero e liquirizia (Rode amatriciana in wit, druppeltjes van pecorino, zwarte kool en zoethout) – Cesanese del Piglio | Villa Simone | 2011
- Anguilla arrostita lacata al miele di castagno, pesto di basilico e pistacchi, coulis de melagrana e piccol saor (Geroosterde rivierpaling gelakt in kastanjehoning, coulis van granaatappel en ‘piccolo saor’) – Cesanese | Rosso Lazio IGP | L’ultimo Baluardo | 2011
- Insalata di riso, polvere di mirtilli, sorbetto di frutto della passione e frutta confit (Rijstsalade, bosbessenpoeder, sorbet van passievruchten en gekonfijte vruchten) – Vino Passito | Solalto | Le Pupille
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.