Archief voor 22 januari 2015

Eerste namen van Marktrock 2015 gekend

Lange tijd bleef het onzeker of er dit jaar nog wel een nieuwe editie van Marktrock Leuven zou komen, na de niet bepaald succesvolle editie van vorig jaar. Gisteren maakte organisator LIVE Entertainment dan toch de eerste namen van Marktrock Leuven bekend.

Zoals de traditie het wil, vindt Marktrock Leuven plaats tijdens het weekend van 15 augustus. Het aantal dagen wordt echter van drie naar twee teruggebracht. De 33ste editie van het Leuvense stadsfestival vindt dus plaats op vrijdag 14 en zaterdag 15 augustus 2015. De eerste namen die bekend gemaakt werden zijn Gers Pardoel, Slongs Dievanongs, Fixkes en Les Truttes.

 

Bookmark and Share

Een magere vangst

fishing_clara_hermans4web

De derde voorstelling van jong theatermaker Tom Struyf schiep hoge verwachtingen: niet alleen had Struyf voor deze voorstelling een indrukwekkende schare bekenden als Dirk De Wachter en Eva Brems rond zich weten te verzamelen, en was de Soetezaal in het STUK volledig uitverkocht, maar werden we in het programmaboekje ook ‘een dramatische ontknoping’ beloofd. Allemaal heel mooi op papier, maar in werkelijkheid kon dit stuk die hoge verwachtingen niet inlossen. Hoewel de voorstelling alles in zich had om een boeiende meditatie over geluk, ambitie en indoctrinatie te worden, bleef ze hangen in lauw entertainment en nietszeggende anekdotiek, en eindigde ‘Another Great Year for Fishing’ in een teleurstelling.

Aan de hand van – overigens behoorlijk boeiende – interviews met politici, journalisten, antropologen en psychiaters, die op een groot scherm op het podium geprojecteerd worden, leidt Struyf de kijker binnen in de problematiek van de hedendaagse westerse mens. We zijn gestresseerd, we zijn overwerkt, we weten niet meer wat onze plaats is in deze hectische wereld, en ondertussen wordt ons doen en laten steeds verder bepaald door de ongeschreven wetten van ‘de maatschappij’, die ons dwingt mee te draaien in de mallemolen van presteren, renderen en een mooi imago. Kortom: we zijn het noorden kwijtgeraakt.

Een goede invalshoek, die de kijker (ook mede dankzij de expliciet visuele aanwezigheid van de geïnterviewden) direct met de neus op de feiten drukt, en een goede inleiding was geweest op een meer diepgaande kijk op de problematiek. Die komt er echter niet. Integendeel, na de (laten we eerlijk zijn: naderhand bijna afgezaagde) diagnose van het getroebleerde leven van de hedendaagse westerse mens, strooit Struyf er nog een anekdotisch suikerlaagje over door ons deelachtig te maken aan zijn persoonlijke omzwervingen op zoek naar zingeving. Hoewel deze de afwisseling ten goede kwamen en eraan herinnerden dat we ten slotte een kaartje gekocht hadden voor een theatervoorstelling, kon het verhaal nergens echt boeien en bracht het qua boodschap geen meerwaarde ten opzichte van de interviews. Ja, Tom, we zijn allemaal een beetje dolgedraaid. Ja, we zijn op zoek naar onszelf. Ja, we moeten meer tevreden zijn met kleine dingen. Dat is erg mooi dat jij zo kan genieten van een boterham met choco, maar kan iemand mij hiervan ook nog de pertinentie van aantonen alsjeblieft?

Niet dat Struyf geen goede verhalenverteller is; boven alles straalt hij enthousiasme en sympathie uit, maar als kijker blijf je de hele voorstelling, hoewel voldoende geëntertaind, wat op je honger zitten. Nergens wordt de impasse echt tastbaar, nergens grijpt het naar de keel. ‘Another Great Year for Fishing’ vist wat braaf en doelloos naar verhalen, en mist daardoor ruggengraat en een werkelijk kritische blik. Op vormgeving valt nochtans niets aan te merken; de belichting was in orde, het podium was functioneel en sober ingericht, en de choreografieën met danseres Nelle Hens waren simpel en eerlijk, hoewel de boodschap van de mens als stresskonijn – met een fanatiek zichzelf in het zweet huppelende en springende Struyf en een wat onderbenutte bijrol voor Hens als sturende hand – vaak al te expliciet werd neergezet. Aan goede bedoelingen geen gebrek, maar het geheel straalde een ongeïnspireerd professionalisme uit.

Struyf gooide zijn hengel uit in een vijver vol potentieel boeiende verhalen en kritische reflecties over onze hedendaagse manier van leven, maar kon niet boven het banaal vanzelfsprekende uitstijgen en keerde met een verbazingwekkend povere vangst naar huis terug.

Door Evelyne Janssens

Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.

Bookmark and Share