Eerste eenzame uitvaart in Leuven

Mensen verdienen het niet om eenzaam begraven te worden. Toch worden er jaarlijks mensen begraven zonder dat iemand naar hen omkijkt. Bij ‘De eenzame uitvaart’ schrijven dichters een gelegenheidsgedicht voor de overledene en lezen dit voor op de uitvaart. Het is een sociaal project, waarbij het respect en de solidariteit voor medeburgers centraal staan. Omdat de deelnemende dichters erin geloven dat niemand zomaar mag begraven worden, zonder dat iemand naar hen omkijkt.

In navolging van Antwerpen draagt ook Leuven een steentje bij aan dit project. Bij elke begrafenis waar geen vrienden of familie gekend zijn, wordt een gedicht door een Leuvense dichter voorgelezen. De dichters inspireren zich voor hun gedicht op persoonlijke informatie van de overledene. Leuvense dichters Paul Bogaert, Herlinda Vekemans en Peter Mangelschots, die ook de coördinatie op zich neemt, zetten hun schouders onder dit project. 

Vorige woensdag 4 maart vond de eerste eenzame uitvaart plaats in Leuven. Op de stadsbegraafplaats werden de assen van de eenzame overledene uitgestrooid. Dichter van dienst was Peter Mangelschots. Leven in Leuven publiceert bij deze het gedicht, opgedragen aan de overledene:

Voor F.

Het enige wat het bewaren waard was:
een foto met vergeelde zussen en je lach
die sputterde als een oude mobylette.

Woorden vielen uit je mond aan scherven.
Je drukte je uit in gebroken glas, alleen
ja en nee en merci bleven intact.

Teug na teug heb je het leven
leeggedronken, je droogde op
tot standbeeld, een marmeren sergeant
de armen op de rug, de ene hand
als een slappe handschoen in de andere.

Welwillend keek je hen na: je witte legertje,
de kletsmajoors in de cafetaria en de meisjes
van het lazaret, die knipoogden.
En dan lachte je.

Die laatste avond hoorde je een vreemde
hand aan de bingotrommel draaien.
Wist je dat jouw balletje zou vallen.

Het gedicht is van de hand van Peter Mangelschots.

Bookmark and Share

Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.