Leven in Leuven

Streetsleep voor de Internationale Dag van het Straatkind

De taxi-chauffeurs stonden wat sceptisch aan de nadar hekkens te kijken toen zaterdagmiddag een grote 400 palletten werden afgeladen.  Toen er ook oude stemhokjes opgezet werden, konden ze hun nieuwsgierigheid niet meer bedwingen.

“Wat gaan jullie hier doen misschien?”
“We gaan hier met meer dan 150 slapen vannacht in solidariteit met de 150 miljoen straatkinderen ter wereld.”
“Goed zot.”

Met de dreigende wolken die zaterdag nog boven het plein hingen, voelde ik me effectief ook wat zot af en toe. Maar wij konden dit uit vrije wil doen en doodleuk zondagmiddag terug naar de geborgenheid en comfort van ons eigen huis gaan. Zo 1 nacht zou ik wel overleven… met een snotvalling of zo. Maar 150 miljoen kinderen hebben geen keuze en maken toch elke dag opnieuw er het beste van met de nodige flexibiliteit, creativiteit en ondernemingszin. Daarom verdienen ze toch minstens 1 dag per jaar alle aandacht. En daarom wou ik de actie van Mobile School ten volle steunen.

Tegen half zeven kwamen de eerste slapers aan, gewapend met een warme slaapzak en al spoedig was het aanschuiven aan de graffitti hoek waar je het stuk karton dat een houten tentje zou vormen kon wat meer “street” kon pimpen. De stemhokjes waren intussen omgevormd tot verschillende infostandjes waar je informatie kon lezen over de competenties en dromen van straatkinderen, over Mobile School en hun partners in alle werelddelen, over de Internationale Dag van het Straatkind.  Langzaam aan vulde het plein zich tot een gigantisch veld vol kartonnen tentjes dat ook de aandacht getrokken had van de nationale pers, want er liepen zowel cameraploegen van VRT, VTM als ROBtv rond.

`

Een Leuvense dakloze die de laatste tijd de stationsbuurt zijn thuis noemt, was in zijn nopjes met zoveel enthousiaste buren voor 1 nacht en verbroederde met de vele streetsleepers.

Iets na 9u rapten enkele Leuvense BURn MC’s op en keken we gewikkeld in dekentjes naar ‘Kinshasa Kids‘, een film over jongeren in Kinshasa.  Om de avond af te sluiten, gaf Willow nog een kort, uitzonderlijk akkoestisch optreden.

Daarna bleven de meeste rond enkele vuurkorven rondhangen om warm te blijven aangezien de temperatuur inmiddels gezakt was naar 4°C.  Geleidelijk aan verdwenen steeds meer weg van de vuurtjes om zich onder hun stukje karton te wrikkelen en rond 2u waagde ik het ook maar.  De ‘lattenbodem’ van palletten viel nogal tegen wat betreft comfort, maar het kartonnen driehoekje gaf anderzijds meer dan verwacht bescherming tegen de nachtkoude, althans in combinatie met een goede winterslaapzak.

De geluiden van mensen bij de vuurkorven, verkeer en enkele flauwe plezante Leuvense feestvierders lieten me de eerste uren slechts half in slaap zakken maar tegen aan de ochtend heb ik in feite wel goed geslapen.

Na nog een lekker ontbijt met geschonken voeding, liep het opruimen vrij vlot dankzij de vele helpende handen en tegen 10u was het Martelarenplein weer leeg en verlaten. Maar hopelijk gingen er meer dan 160 slapers met een leerrijke ervaring rijker naar huis. En hopelijk erkent de VN na 5 jaar procedure eindelijk 12 april als Internationale Dag van het Straatkind zodat de rechten van al deze kinderen beter erkend kunnen worden.