Archief voor 17 mei 2015
Voetbal en Tsjechov in the mix
Sanja Mitrovic: ‘Do you still love me?’ – Theater – 12.05.2015, 20u30, STUK Soetezaal.
Wie afgelopen dinsdagavond naar het STUK was afgezakt in de hoop een romantische toneelvoorstelling voorgeschoteld te krijgen, was eraan voor de moeite. ‘Do you still love me?’ had namelijk op het eerste gezicht volstrekt niets met liefde te maken, maar des te meer met voetbal, de trouw en toewijding van supporters aan hun club en de bizarre eigenschap van de mens om er onverklaarbare passies op na te houden. De slimmerik herkent er meteen ‘de liefde voor de sport’ in, maar deze lachwekkende en tegelijk ontroerende voorstelling leek een meer omvattende boodschap te willen meegeven, en tonen dat de liefde van de mens triviaal, irrationeel, hoogdravend of lachwekkend kan zijn, maar altijd even krachtig.
Acht spelers zetten zich voor ons op een rij. Vier van hen in een soort halfslachtig gebricoleerde voetbaloutfit, de andere vier in blauw-gele supporterskledij. Ze stellen zich allemaal voor – vier acteurs, vier supporters – en vertellen ons elk waar ze precies waren en wat ze deden tijdens de match België-Verenigde Staten afgelopen zomer. Frans en Vlaams worden daarbij probleemloos afgewisseld, met soms zelfs Engels ertussendoor, een stramien dat de hele voorstelling lang doorging en dit stuk een authentiek Belgische stempel gaf. Dit kwam op het einde van de voorstelling tot een mooie apotheose wanneer de acteurs elk om beurten langs een vooraan op het podium opgestelde microfoon liepen en hun ‘hulde’ brachten aan België: “Danku, België, voor uw grijze regenhemel”, “… voor uw prachtig elftal”, “… voor uw politiek geklungel”.
Dus het ging over voetbal en over België? Nee, ook niet helemaal. Ook over Shakespeare, en Tsjechov. Ja, het was een rare voorstelling. Hoewel het verband tussen bepaalde scènes soms onbestaand leek en je je als toeschouwer zat af te vragen wat een recital van King Lear nu precies te maken had met het schipperen tussen de tweede en derde klasse van een obscuur Waals voetbalploegje, behielden deze scènes toch een enorme kracht en puurheid. Wat daarbij een absolute meerwaarde was en dit stuk een heel andere dimensie gaf, was het voortdurend aanwezig zijn van camera’s op scène, waarmee de acteurs en supporters elkaar filmden en op het projectiescherm achteraan het podium een heel andere hoek of beeld toonden dan waar de toeschouwer op scène naar keek. Met bijkomende effecten als close-up of zwart-wit, gaf dit af en toe prachtige beelden als uit een oude film, en creëerde zo een intrigerend spanningsveld tussen beeld en werkelijkheid. Voor relevantie scoort ‘Do you still love me?’ dus niet al te goed, voor esthetiek daarentegen uitstekend.
Deze voorstelling is heel moeilijk samen te vatten, en dat vormt allicht ook de kracht ervan. Op sommige momenten ronduit hilarisch, op andere doordeweeks en triviaal, dan weer heel intens, van rustig kabbelend naar een explosieve voetbalrel, van Shakespeare naar Vlaams Belang: ‘Do you still love me?’ ging over alles en over niets. Maar die paar kerngedachten en poëtische beelden werden met een overtuigende kopstoot in de goal geknald.
Artikel door Evelyne Janssens.
Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.
Geschreven door CLUB KULtuur en gepost op 17 mei 2015 onder Theater. Deze post werd getagd met Do you still love me, Sanja Mitrovic, stuk. Comments Off on Voetbal en Tsjechov in the mix op dit artikel.Prinses eet twee taartjes op Vegan Avenue
De Tiensestraat in Leuven is altijd al een bijzondere plek geweest. In vroegere tijden had je daar het heerlijke Peperkoeken Huizeke, waar een schat van een man thee-o-logie bedreef.
Intussen ontpopt de straat zich als een oord van alternatieve en vegan inspiratie. Go for a walk with me…
1. Content! Een verpakkingsvrije kruidenier. Het idee was niet nieuw, ik denk dat ze er eens in Antwerpen mee begonnen zijn. Maar het idee is bijzonder goed. Uiteraard ben ik voorlopig nog niet georganiseerd genoeg geweest om daar eens met een veelheid aan pottekes en bokalen naar toe te trekken, maar ik heb er al wel eens een heerlijk ochtendje zitten werken. Ik bestelde een koffie en kreeg er drie, aangezien de koffie kwam in zo’n potje waarin je het koffiegruis wegduwt. Zalige plek om te werken en na te denken.
2. The Loving Hut. Terwijl ik het tik, stromen er hartjes uit mijn oren. Niet alleen is de bediening door Nele, I-Wen, An en de rest van het team zo liefdevol en aandachtig, ook sta ik helemaal achter het concept én de uitwerking, en is het eten geniaal: gezond én lekker. Kraakverse slaatjes, heerlijke balletjes en rolletjes, … Veel keuze in niet-alcoholische drankjes ook. En vertel me, waar vind je nog standaard tamari-saus ter beschikking? Alsof dat allemaal nog niet genoeg is, zijn kinderen er gewoon welkom én is de vegan tiramisu met voorsprong het beste dessert ter wereld.
3. Shavt. Het is niet helemaal de Tiense, maar wel op de hoek van de Beriostraat en de Tiense. Shavt. Vandaag toevallig binnen gewandeld, eindelijk eens een ei-vervangeraangeschaft, evenals heerlijke vleesvervangers. Superconcept, een vegan winkel, godbetert. Alleen jammer van de braakneiging toen ik de daar aangekochte chorizo proefde thuis. Te vleesachtig in smaak en structuur. Mijn maag draaide om na al die vegetarische jaren.
4. Vegaverso. Kan iemand me even uitleggen waarom ik hier nog nooit geweest ben? Een broodje met linzensalade gegeten, bulkend van de vitaminen door de kraakverse groenten. Een heerlijke koffie, met een cupcake. En dan gewoon nog één, want helemaal verrukt door het lekkers. Een mens moet iets doen tijdens het wachten tot de auto weer eens klaar is in de garage, niet?
5. Kers op de taart: binnenkort opent op het vroegere Fochplein, heden ten dage heet dat het Pieter De Somer-plein, het Foch dus, een zusjeszaak van The Loving Hut, met vegan fastfood. Ik piepte door de ramen, en zag dat het goed zal worden. Wie gaat er mee proeven?
Er lijkt een kleine opmars te zijn van vegan zaken. Kennen jullie nog voorbeelden? Graag in de comments delen!
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op En ze leefden nog groen en gelukkig.
Geschreven door Prinses Op De Kikkererwt en gepost op 17 mei 2015 onder Eten en drinken. Deze post werd getagd met veganistisch, vegetarisch. Er zijn 2 reacties op dit artikel.Pieter Wispelwey met 6 cellosuites in Sint Geertruikerk op 31 mei
Op zondag 31 mei 2015 speelt Pieter Wispelwey voor het eerst alle zes cellosuites van Johann Sebastian Bach in de Sint Geertruikerk in Leuven. Naar eigen schatting loopt het aantal keren dat hij de zes stukken speelde richting duizend (!), maar hij is er nog lang niet op uitgekeken. “Ik ben er nooit mee klaar!”, zegt Wispelwey met klem. Het is als met eten. Je komt in een restaurant en je krijgt de maaltijd van je leven voorgeschoteld. Je hebt nog nooit zo gesmuld. Toch heb je de volgende dag opnieuw honger”. Het concert is een organisatie van Convento Music. Voor de presentatie tekent Stef Grondelaers.
Het programma
- 18:00 uur: deuren kerk
- 18:30 uur: inleiding en presentatie door Stef Grondelaers
- 19:00 uur: concert deel 1 met cellosuites 1, 2 en 3
- 20:00 uur: pauze 1 met broodjes en een glas wijn
- 20:45 uur: concert deel 2 met cellosuites 4 en 5
- 21:30 uur: pauze 2
- 22:00 uur: concert deel 3 met cellosuite 6
- 22:30 uur: einde concert
Praktisch
- Zondagavond 31 mei 2015 vanaf 18:00
- Sint-Geertruikerk, Halfmaartstraat in Leuven
- Tickets kosten 38 euro voor een vrije zit en 60 euro voor een steunkaart met gereserveerde plaats op rij 1 tot 6 én zijn jongste cd-opname inbegrepen
- In elk ticket zijn broodjes en een glas inbegrepen