Het is een (BIB)nacht…
If you have a garden and a library, you have everything you need; dat inzicht had de wijze Cicero al. Een tuin mag ik in Leuven dan wel missen, een prachtige bibliotheek is er wél. Voeg daar nog eens concerten, performances en expo’s aan toe, en ik ben ook een gelukkig mens. Op woensdag 18 november werden voor het derde evenement van UUR KULtUUR, de BIBnacht, de Centrale Bibliotheek van de KU Leuven en bibliotheek Tweebronnen opengesteld voor het publiek. Ik was samen met enkele medebloggers aanwezig. Als bibliofiel, recensente en geïnteresseerde kunstminnares. Lees de impressies van Rinke Rens en mezelf.
St. Grandson in de Universiteitsbibliotheek © Charlotte Knapen
De BIBnacht beloofde alles in huis te hebben om je nieuwsgierigheid te prikkelen. Wel ja, dat is ook gelukt, want ik stond te popelen om het veelbelovende programma te ontdekken. Een goed gevulde avond was verzekerd: al vanaf 19 uur kon je deel uitmaken van de leesclubs rond Roderik Six (Val) en P. B. Gronda (Wanderland). Een halfuurtje later konden ook de exposities worden bezocht en stond Pop-up bar Bar Stan paraat om de dorstige kelen te lessen.
Tweebronnen mag dan wel een minder prestigieus gebouw zijn dan de Universiteitsbibliotheek, ze heeft een enorme overvloed aan (expositie)ruimtes. Ik bracht eerst een bezoekje aan de boekenstand van Boekarest en de integrerende tentoonstelling Ich Will Doch Nur, Dass Ihr Mich Liebt van Arnon Grunberg. Het ‘levend archief’ (a.k.a. foto’s, (persoonlijke) documenten, informatieborden en (controversiële) citaten) biedt de bezoeker een blik op Grunbergs schrijverschap en zijn leven vanaf zijn jeugd tot zijn tumultueus debuut in 1994 en het heden. Kom bijvoorbeeld te weten hoe hij evolueerde van enfant terrible tot universitair docent. Wat ik heb onthouden uit de citaten van Grunberg: “Niks doen is gevaarlijk. Dat leidt tot verlamming. Je gaat te veel nadenken en komt tot weinig opwekkende conclusies. Over jezelf.”
Arnon Grunberg Tentoonstelling © Charlotte Knapen
Volgend gearceerd evenement op de planning was Groeipijnen, een gesprek met schrijvers Lize Spit (met tof kapsel), Koen Sels (met gestotter hier en daar) en Frederik Willem Daem (die ik al eens visueel ontmoet had in De afspraak op Canvas). Ik was te laat, en toch zat er maar een handjevol studenten in het auditorium te luisteren naar het gesprek dat op het podium plaatsvond en werd geleid door Katharina Smets. Jammer voor alle betrokkenen, want een gesprek met drie debuterende auteurs over hun werk en hun soms moeilijke tocht naar publicatie klonk nochtans veelbelovend. In realiteit viel het echter wat tegen: het gesprek was nogal vaag en leek aan de oppervlakte te blijven drijven. De vaak gesloten vragen slaagden er niet in om veel weerklank van de auteurs te krijgen. Hier en daar was er een opflakkering waarin mijn aandacht weer werd gegrepen, maar het bleef een gemiste kans van een desalniettemin ambitieus concept.
Ik verliet het auditorium vroeger om naar Iris Penning te gaan luisteren. Op het podium stond een spontaan Nederlands meisje dat haar liedjes afwisselde met ongecompliceerde, ongedwongen aankondigingen. Ik was al gecharmeerd nog voor ze één noot had gezongen, en ook haar muziek was de moeite waard: met haar looping station (een apparaatje dat korte fragmentjes opneemt en er daarna een aantal tegelijkertijd kan herhalen) speelde en zong ze eigenhandig haar begeleiding in, waarna ze het publiek innam met pakkende Nederlandstalige teksten. Denk aan een volkomen geslaagd midden tussen kleinkunst, poetry slam en Eefje de Visser. Kortom, muziek met een eigen identiteit (Youtube en Spotify willen je bewijsmateriaal leveren).
“Ik heb jou nog nooit gehoord en weet niet welke taal je spreekt, in je dromen, je gedachten en je woorden, maar je lacht wel internationaal.”(Treinmeisje, Iris Penning)
Iris Penning © Charlotte Knapen
Ik kon op mijn stoeltje blijven zitten voor de volgende act: twee vrouwen, een IPad met verhalen en een groot paneel met een heleboel knopjes. Dat is ongeveer het concept van Sound Stories, een samenwerking tussen auteur Saskia De Coster en muzikante Inne Eysermans (Amatorski). Zij brachten een literair-muzikale performance met als resultaat een beeldrijk verhaal in je hoofd, hoewel er op het podium weinig tot niets te zien was. De literaire klankverhalen 21 en appartement 701, gedragen door de intense, meeslepende en ‘echte’ geluiden van Inne (denk aan voetstappen en gerinkel van een deurbel), hadden een hypnotiserend effect. Gewoon luisteren, en de realiteit en problemen voor even vergeten: een hele bijzondere, geslaagde beleving.
Saskia De Coster & Inne Eysermans © Charlotte Knapen
Ook de Centrale Bibliotheek had heel wat in petto voor zijn bezoekers. Er waren allereerst doorlopende evenementen, van de interactieve wiskundige expo Imaginary (waar ik als ‘wiskundeleek’ niet zo veel van begreep) tot een torenbezoek en workshop smartphonefotografie (ik heb helaas geen slimme telefoon). Ook in de tentoonstellingsruimtes van (On)voltooid Verleden Tijd en Arts et Métiers Graphique bleef het licht langer branden. In de laatste expositie kon je kennis maken met Arts et métiers Graphiques, een uniek Frans magazine over grafisch design, dat bestond van 1927 tot 1939. Professoren en studenten stonden ter beschikking om uitleg te geven bij de expo’s en je vragen te beantwoorden. Of je bezocht het gewoon op je eigen tempo, heerlijk.
De grote leeszaal in (prachtig) eikenhout was dan weer het decor van concerten en performances. Buren, Ephameron and Colin H. Van Eeckhout (Amenra) en St. Grandson namen voor één keer de plaats in van de blokkende studenten. De locatie werd wel degelijk gebruikt door Buren, een samenwerkingsverband tussen Oshin Albrecht en Melissa Mabesoone. Ruimtegebruik bleek een van de stokpaardjes van de performance – de actrices waren namelijk een groot deel van de tijd hun podium aan het bouwen en verbouwen. Het was meer een aaneenschakeling van losse gebeurtenissen, waarin je als toeschouwer altijd een stap achter leek te lopen en je je tussen de vele decor- en kledingwissels bleef afvragen waar je nu eigenlijk naar aan het kijken bent. Wanneer daarbij de pas opgebouwde standbeelden begonnen te praten, was de logica helemaal zoek. ‘Have you rearranged the flowers’ creëerde verwarring en deed vragen oprijzen, de antwoorden moest ik er achteraf zelf bij zoeken.
Ten slotte woonde ik het concert van De Nieuwe Lichting 2015-winnaars St. Grandson bij. Singer-songwriter Benjamin Decloedt bracht met zijn band zijn melancholische en dromerige pop uit Torhout voor de gelegenheid mee naar Leuven. Single Midnight Swim en andere nummers van hun (toekomstige) debuutalbum klonken subliem in de antieke setting. Het bewijs daarvan? Ik bleef tijdens de twee concerten die ze gaven – gekleefd aan mijn stoel (en waarschijnlijk met angstaanjagende, gefixeerde blik) – luisteren. Met het concert van dat jonge talent was de gepaste toon voor de nacht ingezet.
Buren © Charlotte Knapen
Dat een bibliotheek méér is dan boeken alleen, heeft de BIBnacht van UUR KULtUUR mogen aantonen door expo’s, muziek, literatuur, kunstenaars, studenten, professoren en andere bezoekers samen te brengen in een ontspannen, creatieve en inspirerende context. Ja, je hebt iets gemist.
(P.S.: Proficiat! Je hebt ons volledige blogbericht gelezen! Het was er eentje van veel woorden, sorry, maar er viel die avond dan ook ontzettend veel te beleven. Rinke, dank je wel voor het gezelschap en schrijven.)
Wat? UURKULtUUR BIBnacht // Wanneer? Woensdag 18 november (vanaf 19u00 tot 01u00) // Waar? Centrale Bibliotheek KU Leuven (Ladeuzeplein 21, 3000 Leuven) en Bibliotheek Tweebronnen (Rijschoolstraat 4, 3000 Leuven) // Kostprijs? € 0,00 met cultuurkaart / € 5 euro (studenten, personeel, alumni KU Leuven en leden Bib Leuven) / € 8
Door Charlotte Knapen.
Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.
Er worden geen reacties toegelaten op dit artikel.