Archief voor 3 mei 2016

Persvoorstelling aankoop Stad Leuven en M glasraam Jan de Caumont

Peter Capreau, conservator Oude Kunst M en Denise Vandevoort, schepen cultuur stad Leuven

Peter Capreau, conservator Oude Kunst M en Denise Vandevoort, schepen cultuur stad Leuven

M en stad Leuven breiden hun glasraamcollectie uit.

Denise Vandevoort, schepen van cultuur stad Leuven: momenteel bezitten de stad en het OCMW een serie van 27 glasmedaillons van de hand van de Caumont. Een raam van dit kaliber ontbrak en is een waardevolle aanvulling voor de collectie. 41 glasramen van Jan de Caumont werden verworven maar kunnen nog niet getoond worden. Deze werden teruggekocht in 2013, in het kader van het Vlaamse Topstukkendecreet, om na restauratie opnieuw te integreren in de Abdij van het Park, de plaats waar ze thuishoren.

Dit werk van de Caumont werd de stad en het M aangeboden maar behoort niet tot de groep van de andere glasramen maar is wel belangrijk voor de eigen collectie van het museum, het vult een hiaat. Leuven wil het oeuvre van Jan de Caumont meer in de verf zetten, gezien de uitzonderlijke kwaliteit en het feit dat hij uit Leuven afkomstig was. In totaal investeerde de stad zo’n 25.000 EUR.

Jan de Caumont, Margaretha Vekemans en haar dochter vergezeld van de H. Agnes en de H. Elisabeth van Hongarije. 1618. gebrandschilderd glas. Afmetingen 60 x 42,5 copyright M-Museum Leuven

Jan de Caumont, Margaretha Vekemans en haar dochter vergezeld van de H. Agnes en de H. Elisabeth van Hongarije. 1618. gebrandschilderd glas. Afmetingen 60 x 42,5 copyright M-Museum Leuven

Peter Carpreau, conservator Oude Kunst M: het museum M heeft een zeer uitgebreide collectie brandglas met stukken van de 15de tot en met de 19de eeuw. Uit een SWOT analyse op de brandglas collectie is gebleken dat M één van de belangrijkste brandglas collectie’s heeft van Vlaanderen en geeft weer dat Leuven niet onbelangrijk was in de geschiedenis van het brandglas. Jan de Caumont, 17de eeuw, was één van die grote namen in de brandglas geschiedenis. Hij was officiële glasschilder van de stad en werkte van hieruit aan opdrachten voor het hele hertogdom.

Momenteel worden er 27 glas medaillons beheerd door het museum. Wat er nog ontbrak was een werk van deze grootte en deze kwaliteit. Dit glasraam werd door Jan de Caumont gemaakt in 1618 wat tevens een vroeg glasraam is, één van de vroegste dat gekend is uit zijn oeuvre en dat van uitzonderlijke kwaliteit is. Dit type donorglasraam komt weinig voor in Vlaanderen. Vaak zijn de ramen kleiner of ingewerkt in een monument.

Over Jan de Caumont is niet veel geweten. Hij is geboren in 1577 in Picardië (+1659), hij is verhuisd naar Leuven in 1608 (merk op de gelijkenis met Rubens, identiek geboortejaar) en trouwt met de dochter van een Leuvense glazenier waarvan hij later ook het atelier overneemt. Zijn meest productieve periode is 1635-1640 ongeveer, de periode waarin hij de glasramen van de Abdij van het Park maakt.

Dit werk is niet gemaakt voor een Leuvens klooster, dit is verondersteld gemaakt te zijn voor het Kartuizerklooster van Lier. Kartuizer kloosters waren door de band zeer gekend voor hun glasramen. Dit werk is niet volledig. Het is verkocht geweest in 1956 in Zwitserland en in de veilingcatalogus stond dat er nog delen bij waren zoals een ondertiteling (een inscriptie) en een wapenschild waaruit kon afgeleid worden dat de persoon in kwestie mevrouw Margaretha Vekemans en haar dochter was, de vrouw van de Antwerpse stadsontvanger Alexander van den Broeck and a very well to do. Zij sponsorden regelmatig glasramen, het sponsoren van glasramen was vooral uw logo achterlaten op een belangrijke plaats. Een glasraam was in die tijd een kunstuiting die prominent aanwezig was en zo maakte je reclame voor jezelf, lichtreclame uit die periode, logvermelding avant la lettre. Een tegenhanger van dit glasraam, dat de echtgenoot voorstelt, is ingewerkt in de kerk van St. Gwenllwyfo, Llanwenllwyfo (Anglesey, Wales).

Waarom is de Caumont nu zo belangrijk voor het museum? In glasschilderkunst zijn er laag- en hoogdagen. De hoogdagen eindigden ongeveer in de helft van de 17de eeuw. In de 16de eeuw heb je een groei en in de 17de eeuw een sublimatie met in de eerste helft van de 17de eeuw ‘De Grande Finale’. Jan de Caumont maakte daar deel vanuit en was een technische virtuoos. Hij vermengde oude technieken met nieuwe en gaat alle technieken door mekaar gebruiken. Oude technieken zijn het gebruik van geslepen glas en dat te zetten in lood maar aan de andere kant gaat hij ook glas schilderen (kleur schilderen) en combineert de technieken.

De conservator is heel opgetogen over de aanschaf van dit werk. Met dit werk en de werken van de Abdij van het Park kan het M een corpus samen stellen van het werk van Jan de Caumont.  In de toekomst willen ze nadenken om rond dit oeuvre een inhoudelijk project te bouwen. Over glasraamschilderkunst is relatief weinig geweten daar dit een kunstuiting is, niet sexy genoeg, om te bestuderen. Aan de hand van deze kunst wil het M meer naar buiten komen daar het ook een zeer mooie kwalitatieve collectie is.

Bookmark and Share