Archief voor 29 november 2016

[recensie] Heksenhoeve van An Janssens

Van zodra ik ontdekte dat er een boek zou verschijnen dat zich afspeelt in Meerdaalwoud, wist ik dat ik het moest lezen. Ik vroeg in al mijn enthousiasme een paar maanden voor de publicatiedatum al een recensie-exemplaar aan bij de uitgeverij en vorige week zat dat exemplaar eindelijk in de bus. Dat ik torenhoge verwachtingen had bij Heksenhoeve van An Janssens is een understatement.heksenhoeve

Wanneer een studente dood wordt aangetroffen op haar kot, verdenkt de politie al snel haar ex-vriend. Sander Dats stelt zich de nodige vragen bij die verdenking en begint zijn eigen onderzoek. Zijn oom, de hoofdcommissaris, probeert hem tegen te houden, want Sander is per slot van rekening maar een hulpje en geen rechercheur. Al snel leiden verschillende wegen naar een oude hoeve midden in het Meerdaalwoud. De bewoners leven er net zoals honderd jaar geleden: geen elektriciteit, geen stromend water, een wc op de koer,… Hoe verder Sander zoekt, hoe vreemder alles wordt. Maar dan verdwijnt Sanders ex, Anouk. Ze blijkt vast gehouden te worden op de Heksenhoeve en de bewoners willen haar niet laten gaan.

De torenhoge verwachtingen werden helemaal ingelost. Het was al duidelijk na het eerste hoofdstuk dat het een geweldig boek zou zijn. Leuven en het Meerdaalwoud worden mooi in beeld gebracht. Zo was er een stukje over de blauwe steen aan het station van Leuven, waar ik even serieus mee heb moet giechelen puur door herkenbaarheid. Iedere pendelaar die ooit een spurtje heeft moeten trekken om z’n trein te halen op die vervloekte blauwe steen als het wat geregend of gesneeuwd heeft, weet dat dat vragen is om een gebroken been of arm. Die vervloekte blauwe steen. De setting speelt zo’n belangrijke rol en vooral omdat het zich rond de eindejaarsperiode afspeelt, wordt het allemaal heerlijk donker en duister. De volgende keer dat ik ga wandelen in Meerdaalwoud, ga ik toch een paar keer paranoïde achter mij kijken om te zien of er zich geen vreemde wezens tussen de bomen verbergen.

Het bovennatuurlijke element in dit boek klopte en kwam geloofwaardig over. Laten we het erop houden dat het niet altijd evident is om een bovennatuurlijk element te steken in een boek dat zich in een herkenbare omgeving afspeelt, maar het werkte. Ik ga er niet te veel over vertellen omdat ik anders misschien te veel weggeef. Er is over nagedacht geweest en het is iets wat ik nog nooit eerder heb gelezen of gezien. Het sluit aan bij een paar bekendere bovennatuurlijke elementen, maar het wordt op een unieke manier gebracht. Ik was onder de indruk van deze insteek en heb er serieus van genoten. Er kon wat meer informatie over vrijgegeven worden, dat wel, maar meh. Als lezer moet je niet altijd alles weten. Sommige zaken mogen een mysterie blijven.

Ik wilde constant weten hoe het verder ging met de personages en dan vooral met Anouk. Sander, het hoofdpersonage, was niet mijn favoriete personage, maar Anouk… Oh. Anouk. Tienduust hartjes voor ons Anouk. Iedereen weet intussen wel dat ik graag sterke vrouwen lees, die de touwtjes in eigen handen nemen en Anouk is er zo eentje. Ze maakt van die keuzes die ik keihard kon aanmoedigen, maar ging niet de heldin uithangen als ze zichzelf daardoor in gevaar bracht. Plus, ze was ook een dame met een groot hart, vond ik. Dat maakte haar voor mij heel geloofwaardig.

En er waren personages die Vloamsch spraken! Sommigen al wat platter dan anderen. Ik ben altijd zo blij als een (Nederlandse) uitgever toch besluit om Vloamsch in hun boeken te publiceren en dan heb ik het niet over even een paar ge’s en gij’s te laten staan. Nope. Full on Vloamsch. Er is één personage dat op een bepaald punt “Van m’n erf!” roept. Zo van die kleine taaldingetjes zorgden voor een subtiele soort humor in het boek. Misschien was dat niet met opzet zo gedaan, maar ik heb toch een paar keer gegiecheld.

Stiekem, heel stiekem, hoop ik Sander en Anouk ooit nog eens tegen te komen in een nieuw boek, want dit smaakt naar meer. Naar heel veel meer. Het was lang geleden dat ik zoveel moeite had om een boek opzij leggen. Afgelopen donderdag miste ik zelfs bijna mijn halte met de trein omdat ik net zo’n spannend stuk aan het lezen was. Dat zegt genoeg, toch?

Dus ja, dikke aanrader dit boek, vooral voor de Leuvenaars onder ons, maar ook voor liefhebbers van Sherlock Holmes (en dan vooral The Hound of the Baskervilles), Stranger Things, X-Files, Stephen King en zombies. Met andere woorden: dit boek was helemaal op mijn lijf geschreven en ik heb er dan ook keihard van genoten, moest je dat nog niet hebben opgemaakt uit deze laaiend enthousiaste recensie. 😀

Heksenhoeve verscheen op 4 oktober en is intussen overal verkrijgbaar in de betere boekhandel of online via Bol bijvoorbeeld. Daar betaal je €17,99 voor de papieren versie en €9,99 voor het e-boek.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Verbeelding.org.

Bookmark and Share