Archief per auteur
Albast in M
Nog tot 26 februari kan je genieten van de tentoonstelling Albast, een samenwerking tussen M Leuven en het Louvre. De tentoonstelling brengt een indrukwekkende hoeveelheid topstukken bij mekaar en zet de schijnwerpers op een materiaal dat iet of wat in onbruik is geraakt. Het zachte, soms zelfs lichtdoorlatende albast laat zeer fijne bewerkingen toe met ongelooflijk gedetailleerd beeldhouwwerk als resultaat.
M brengt de schitterende historische werken samen met hedendaagse werken van de Belgische kunstenares Sofie Muller. Sofie Muller contrasteert de ruwheid van de net ontgonnen albastknol tegenover de fluwelen zachtheid en schoonheid van het gepolijst eindproduct. Fascinerend en tegelijkertijd fragiel werk.
Een tentoonstelling die het verdient om meer dan één keer bezocht te worden.
Naufus Ramírez-Figueroa en Wael Shawky in M
Culturele tip van de week: de tentoonstellingen van Naufus Ramírez-Figueroa en Wael Shawky in M Leuven. Een kleine impressie van beide tentoonstellingen.
Het werk van Naufus Ramírez-Figueroa uit Guatemala vond ik erg poëtisch, maar niet altijd even makkelijk om te doorgronden. Al hoeft dat geen bezwaar te zijn om te genieten van zijn werken, die visueel erg sterk zijn en een eigen beeldtaal lijken te creëren.
Ik was ook enorm onder de indruk van de veelzijdigheid van de Egyptische kunstenaar Wael Shawky. Heel knappe werken die verweven zijn met thema’s als identiteit, religie, politiek en geschiedenis.
The Gulf Camp project: The Wall #2:
De poppen uit de filmtrilogie Cabaret Crusades:
Fantastische houtsnedes:
Fantasierijke tekeningen:
Het werk dat Wael Shawky speciaal voor M maakte: The Gulf Camp Project: Drama:
Als afsluiter van mijn bezoek nam ik een kijkje bij de werken van Open M. Open M biedt beeldende kunstenaars die een link hebben met Vlaams-Brabant of Leuven de kans om hun werk te tonen in de museumzalen van M. Het thema van deze editie is transhistoriciteit (het samenbrengen van kunst van vroeger en nu). Uit de 370 ingestuurde voorstellen maakte curator Melanie Bühler een selectie. Al de geselecteerde werken gaan over het concept en de perceptie van tijd.
Na twee jaar van een wereldwijde pandemie en de onzekerheid die ermee gepaard ging, hebben veel mensen hun gevoel voor ritme verloren. De routines die onze dagen, onze seizoenen, onze jaren hebben gestructureerd, waren er ineens niet meer. De tijd voelt anders: kromgetrokken, uitgerekt, en tegelijkertijd versneld. De kunstwerken reflecteren op hoe verschillende tijdsperioden samenkomen: hoe het verleden het heden breekt, hoe het nu aanvoelt als het verleden en hoe tijd anders kan worden ervaren, voorbij de starheid van de klok en de chronologie van geschiedenisboeken.
Hungry – Laurence Durieu:
An afternoon in 2050 – Laurence Durieu:
De genade van Dismas – Daniël Bellon:
Tsui en Sam – <a href=”https://www.murielverbist.be/”>Muriel Verbist</a>:
HEAR HERE – geluidskunst in Leuven
Nog tot 6 juni kan de op diverse plekken in Leuven de geluidskunstexpo HEAR HERE ervaren, georganiseerd door STUK. Bij kunst denken we vaak aan het visuele, maar ons oor wil ook wat! Veertien klinkende kunstwerken staan verspreid over tien erfgoedlocaties. Elke installatie gaat een akoestische dialoog aan met de architectuur en omgeving. Die relatie tussen klank, akoestiek en perceptie staat centraal in geluidskunst.
Ik vond het alvast een heel bijzonder ervaring en neem jullie graag mee langs een paar van mijn favoriete werken.
Het werk dat mij het meeste aansprak was clinamen van Célest Boursier-Mougenot in de grote kapel van KADOC. Betoverend.
Het bombastische geluid van Modular Organ System van Philip Sollman & Konrad Sprenger was te horen tot in de Kruidtuin. Deze installatie kwam bijzonder goed tot zijn recht in het Anatomisch Theater.
LAAN van An Roovers was naar mijn aanvoelen niet echt een geluidskunstwerk, maar ik kon de poëzie van deze langgerekte sculptuur uit klei in de mooie omgeving van de Kruidtuin wel appreciëren. Al stond de blauwe regen er minder fleurig bij dan gehoopt.
Het vriendelijke gezoem van Swarm van Félix Blume vond ik ook zeer geslaagd. Eveneens te bewonderen in de Kruidtuin.
Voorbij de Oerknal in de Universiteitsbibliotheek
Dit weekend bezocht ik de zeer boeiende tentoonstelling ‘Voorbij de Oerknal’, die wetenschap en kunst op een boeiende manier samen brengt in de prachtige bibliotheek op het Ladeuzeplein. Het vertrekpunt van deze tentoonstelling is het baanbrekende wetenschappelijke onderzoek van professor Georges Lemaître, die vorige eeuw in Leuven zijn theorie van de oerknal, beter bekend als de Big Bang, formuleerde. Voorbij de Oerknal laat je kennismaken met verbluffende moderne en hedendaagse kunstwerken, die in dialoog gaan met de belangrijke stadia in de ontwikkeling van de oerknaltheorie en de moderne kosmologie. Nog te bezoeken tot 16 januari, dus haast je!
Een impressie.
Oog van Maurits Cornelis Escher is een zeer realistisch portret van zijn eigen oog, weerspiegeld in een bolle spiegel. De menselijke schedel in zijn pupil vervangt was hij werkelijk zou hebben gezien: een weerspiegeling van zijn eigen gezicht. Het creëert een onmogelijke tijdspanne, aangezien we onze eigen dood nooit kunnen zien:
Brieven en tekeningen:
Lemaître was ook een pionier van de informatica, hij kocht één van de eerste elektronische rekenmachines, de Burroughs E101, die hij voor het eerst gezien had op de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. De Leuvense studenten die hij overhaalde om het toestel mee te nemen naar de zolder van het departement fysica in het College van Premonstreit in de Naamsestraat, mopperden dan wel, maar ze hielpen mee aan de oprichting van één van de eerste rekencentra van de KU Leuven.
Schoolbord uit het kantoor van Stephen Hawking aan de Universiteit van Cambridge:
Op 28 juni 2009 gaf Hawking een feestje, maar hij verstuurde zijn uitnodiging pas nadat het evenement was afgelopen. De vierdimensionale coördinaten – drie van de ruimte en één van de tijd – geven een precieze locatie in de ruimtetijd. Maar alleen iemand uit de toekomst kon gebruik maken van de informatie, dus de enige aanwezigen zouden mensen zijn geweest die op een of andere manier in staat waren om terug in de tijd te reizen. Uiteraard kwam er niemand opdagen. “Wat jammer”, merkte Hawking op.
La Belle Captive – René Magritte:
Totality – Katie Paterson:
(un)Holy Light
De voorbije donkere, druilerige dagen genoten veel Leuvenaars samen met vrienden en familie van het lichtkunstparcours (un)Holy Light. Een impressie van onze wandeling langs de verschillende kunstwerken.
Onze eerste stop was het kunstwerk Cypress Trees van Anna Ridler & Caroline Sinders geprojecteerd op de muren van M Leuven. De spookachtige projecties van cipressen werden gegenereerd op basis van duizenden foto’s van échte cipressen. Met dit werk vragen de kunstenaars aandacht voor een duurzaam klimaat. Cipressen kunnen maar liefst vijfhonderd jaar oud worden, maar worden bedreigd door de klimaatverandering. De kust van de Amerikaanse staat Louisiana, waar ze groeien, wordt steeds meer geteisterd door orkanen. Hoe meer cipressen er verdwijnen, hoe meer de kustlijn er afbrokkelt.
Verder naar de Sint-Michielskerk voor mijn favoriete kunstwerk van de avond: Blueprint van Joanie Lemercier. De projectie van bijzondere via de computer gegenereerde patronen in combinatie met de bezwerende contrabas en elektronische muziek, maakte dat ik naar dit kunstwerk wel de ganse avond kon blijven kijken.
In de Kruidtuin konden we het poëtische werk Remnant Ecologies van Jony Easterby bewonderen. Zo’n botanische tuin is natuurlijk een ideale plek om met licht te spelen. Ook dit werk vestigde de aandacht op de klimaatverandering. Remnant Ecologies toont een tiental lege vogelkooien: de vogels zijn gevlucht, wat overblijft zijn hun liedjes en hun schaduw.
Onze volgende stop was de Sint-Jacobskerk, maar het werk daar leende zich minder tot foto’s of video’s en sprak me ook wat minder aan dan de vorige werken.
Laatste halte (pas achteraf beseft dat we de Predikherenkerk overgeslagen hadden): de Velodroom, alwaar we konden genieten van de vurige kunstwerken van de Vuurmeesters. Heel sfeervol! De ideale plek om even te blijven plakken met een drankje en ons op het terras te wikkelen in een warm dekentje.
Verbeelding van het Universum in M
De tentoonstelling ‘Verbeelding van het Universum‘ kadert, net als Richard Long in het KNAL! stadsfestival. Een unieke tentoonstelling die je echt moet gezien hebben. Ik was zo onder de indruk van de tentoonstelling dat ik bij het einde aangekomen er nog eens een tweede keer doorliep om wat langer stil te staan bij bepaalde werken. Topstukken voor mij waren de mummiekist, de zevenduizend (7000!) jaar oude denkers van Hamangia, de schitterende wandtapijten en de talloze prachtig geïllustreerde boeken. Maar je moet mij niet geloven, ga zeker zelf een kijkje nemen. Nog tot 16 januari in M!
Prachtige mummiekist van Peftjaoeneith:
De denkers van Hamangia, zevenduizend jaar oude figuurtjes uit klei, ze behoren tot de oudste prehistorische sculpturen die menselijke introspectie en verwondering weergeven:
Het Lam Gods met voorstellingen van de Scheppingsdagen, de Zondeval, de uitdrijving uit het Paradijs en de geboorte van Christus (1500-1525):
Richard Long in M
De tentoonstelling van Richard Long, één van de belangrijkste Britse kunstenaars, kadert in KNAL! – het stadsfestival rond de ontdekking van de Big Bang-theorie. Mij wist hij aan te spreken met zijn prachtige foto’s van door hemzelf aangebrachte sporen (platgetrapt gras, een rij stenen,…) in ontzagwekkende, verlaten landschappen. Ook de sculpturen van stenen en hout in oervormen die naar de kosmos en het universum verwijzen, konden mij bekoren. De werken kwamen bijzonder goed tot hun recht in de mooie ruimtes van M en ik hield van de rust die ze uitstraalden.
Nog tot 20 maart te bewonderen in M.
KNAL! festival opent met feestelijk lichtparcours
Een stadsfestival over het ontstaan van de kosmos? Dat móest natuurlijk beginnen met een KNAL!, net als de big bang. Het prachtige lichtparcours lokte veel bezoekers naar de site van de Abdij van Park. Opmerkelijke beelden, onverklaarbare lichtpunten en geheimzinnige geluiden zogen de aandacht van de toeschouwers naar zich toe. Een magisch begin voor het vier maanden durende stadsfestival dat alle Leuvenaars eraan wil herinneren dat de bigbangtheorie in Leuven geschreven is. Professor Georges Lemaître lanceerde immers deze revolutionaire theorie over de oerknal in 1931 aan de Leuvense universiteit.
Artiesten Nele Fack, With Other Words, Bram Lattré, 88888, Tamar Frank, Niels Bloneel (AMyn), Staf&stiel, Studio Sandy en tBEDRIJF ft. Marjolijn van Heemstra
M Leuven verwelkomt nieuw topstuk
Dinsdag 28 september onthulden minister van Cultuur Jan Jambon, burgemeester Mohammed Ridouani en schepen van cultuur Denise Vandevoort het achttiende erkende topstuk in de collectie van M. Het gaat om een Maria Lactans uit de vroege 13de eeuw en vervaardigd in Verona. Het Mariabeeld is vervaardigd uit Marmo rosso di Verona, een soort kalksteen eigen aan de Noord-Italiaanse regio.
Dit topstuk wordt nu door Vlaams minister van Cultuur Jan Jambon in langdurige bewaring gegeven aan M. Het gaat om een zeer interessant en hoog kwalitatief stuk dat een internationale context en referentie biedt voor de rijke collectie laatmiddeleeuwse sculpturen uit de Nederlanden van het museum. Het gaat om een bijzondere verrijking van de collectie. De vervaardiger is vermoedelijk de Veronese beeldhouwer Brioloto de Balneo, voor kenners bekend van het grote rosetraam in de San Zeno Basiliek in Verona.
Vlaams minister van Cultuur Jambon is verheugd met de aankoop. “Het is een verrijking voor de collectieve kunstcollectie in Vlaanderen,” vertelt minister Jambon. “Dankzij de expertise van M en experten uit verschillende musea hebben we dit werk naar waarde kunnen schatten. Er zijn slechts zes gelijkaardige beelden wereldwijd bekend, waarvan er drie in Italië terug te vinden zijn. Dit werk is het best bewaarde van de reeks, met resten originele polychromie.”
De sculptuur beantwoordt aan alle criteria van het Topstukkendecreet. In Vlaanderen is er geen enkel vergelijkbaar beeld uit die periode en traditie bewaard van een dergelijke grootte en artistieke kwaliteit. Als belangrijke getuigenis van de unieke, eclectische Stoclet-collectie waar het deel van uitmaakte, is het stuk ook van belang voor het collectieve geheugen.
Het werk huisde vele jaren in privécollecties en kan nu eindelijk aan het publiek getoond worden. In de 19e eeuw vertoefde het beeld bij een collectioneur in Verona, waar het beeld gemaakt is, daarna maakte het werk deel uit van de bekende Stroganoff-collectie in Rome. In 1923 verwierf Adolphe Stoclet het beeld van de familie Stroganoff. Adolphe Stoclet bouwde een eclectische kunstverzameling uit.
Als de Bliksem. 900 jaar Norbertijnen in Abdij van Park
Cultuurtip van het moment: de tentoonstelling ‘Als de bliksem. 900 jaar norbertijnen’ in de onovertroffen Abdij van Park. Zonder overdrijven, de mooiste erfgoedsite van gans Leuven. De tentoonstelling draait rond het leven van Norbertus, de stichter van de orde der premonstratenzers (beter gekend als norbertijnen of witheren) en de geschiedenis van de orde en de abdij, beide onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De tentoonstelling biedt de mogelijkheid om de pas gerestaureerde refter, bibliotheek en de zuidvleugel met de salons en vertrekken van de abt te bewonderen. Bewonderen is trouwens een understatement. Ik herinner mij nog levendig hoezeer ik onder de indruk was, de eerste keer dat ik de unieke stuccoplafonds van de hand van Jan Christian Hansche zag. Wat een genoegen om deze ongelooflijke kunstwerken uit de 17e eeuw opnieuw in hun oorspronkelijke glorie te kunnen bewonderen.
En de plafonds zijn niet de enige schatten die de abdij te bieden heeft: de 20 virtuoze glas-in-loodpanelen in de pandgang uit de 17e eeuw uitgevoerd door de Leuvense glaskunstenaar Jan de Caumont, zijn op hun eentje al de moeite van een bezoek waard. Door de naweeën van de Franse Revolutie verkochten de norbertijnen de waardevolle glasramen in 1828 aan de rijke Brusselse industrieel Dansaert. Doorheen de jaren raakten de glasramen verspreid over verschillende locaties, over de hele wereld. Na grondig speurwerk konden 20 van de 41 glasramen terugkeren naar de abdij en zijn ze vandaag erkend en beschermd als Vlaamse Topstukken.
Een kleine impressie:
