Archief per auteur
Notre Dame, Quasimodo, Lyrique
Sinds kort heeft Brasserie Notre Dame – Quasimodo er een uitbreiding bij, de vroegere Lyrique is nu ook deel van hun Grote Markt imperium geworden.
Een vriendin en ik zijn er op woensdagavond binnengesprongen voor een snel avondmaal. Het was nog geen zes uur en de brasserie zat al bijna helemaal vol. Ik had het mezelf gemakkelijk gemaakt en gekozen voor de dagschotel aan 7,90 €. Het voordeel van deze brasserie is dat je eten zeer snel op tafel staat (na onze zwemsessie was dit wel nodig, we hadden alletwee razende honger).
Na nog geen 10 minuten kreeg ik mijn ribbetjes in tomatensaus, een gemengde salade en frietjes. Mijn tafelgenote was gegaan voor de gegratineerde visschotel met extra friet.
De porties zijn zeker royaal maar wat je op je bord krijgt kan je niet echt topkwaliteit noemen. Dit is iets dat de meeste mensen zonder problemen accepteren omdat de prijs natuurlijk ook niet zo hoog ligt. De visschotel had iets te veel saus en iets te weinig vis maar de ribbetjes waren smakelijk, sappig en warm. De frietjes die geserveerd werden waren ook lekker en krokant.
Na een uurtje stonden we alweer buiten met een gevulde maag en een voldaan gevoel.
De rekening voor 2 hoofdschotels, een glas witte wijn en een schweppes bedroeg 23,70 €.
Praktisch
Grote Markt 11, 3000 Leuven
016/22 37 62
Persvoorstelling van het stedelijk ondersteuningsbeleid voor de kunstenaar in de Leuvense regio.
Leuven is op cultureel vlak gezegend met een hoop tentoonstellingsruimtes, een uitgebreide infrastructuur en verschillende culturele spelers (meer dan dertig bij de laatste telling). De stad biedt voor elk wat wils. Vandaag werd een nieuwe stap gezet om meer mogelijkheden aan beeldkunstenaars aan te bieden, dit door een nieuw samenwerkingsverband tussen Museum M, SLAC, 30CC, Kunst in Huis en Stad Leuven.
Tijdens de persvoorstelling werd er meer informatie verschaft over het nieuwe overkoepelende en ondersteunende kunstenbeleid in de Leuvense regio. Er waren vertegenwoordigers van de vijf partners aanwezig en het gesprek werd ingeleid door Tiny T’Seyen van Erfgoedcel Leuven.
De eerste spreker was Steven Dusoleil, de cultuurbeleidscoördinator van Stad Leuven, die sprak over een uniek samenwerkingsverband. Het gaat niet enkel om de presentatie van de kunstwerken, men wil een stap verder gaan en ook de middelen aanbieden. Het gaat tevens over educatie, creatie en reflectie. Men wil een lange termijnwerking uitbouwen, mede omdat Leuven, buiten het Lemmensinstituut voor muziek en drama, geen voltijds kunstonderwijs biedt. Leuven zal drie openbare ruimtes op orde brengen: de exporuimte van bibliotheek Tweebronnen, de kapel van de Romaanse Poort en de exporuimte in de Norbertuspoort. Dit alles met een éénmalig budget van dertigduizend euro. Men wil een tiental projecten per jaar aanbieden. Geïnteresseerden stellen hun kandidatuur door middel van een dossier dat door een selectiecommissie beoordeeld wordt. Dit geeft advies aan een college dat de beslissing zal nemen. De kunstenaar(s) zelf krijgen een ondersteuningsbedrag van 500 tot 1500 euro per tentoonstelling.
Luc Delrue, de intendant van M, wist het publiek te vertellen dat de dynamiek rond kunstenaars versterkt moest worden, een museum is niet alleen een toonplek. Er zijn nog te veel mensen die liever naar Gent, Brussel of Antwerpen trekken om naar musea te gaan. De atelierwerking in M gaat een belangrijke rol spelen om jonge kunstenaars aan te trekken en hen te laten creëren. Men wil hen de mogelijkheid bieden door te stromen, door ondersteuning aan te bieden via promotie (vb postkaarten) en begeleiding. Het gaat niet enkel over een zaal aanbieden maar ook alles wat er bij hoort, zelfs de bewaking van de tentoongestelde kunstwerken.
Hij vermeldde ook de mogelijkheid om de twee jaar een soort “canvascollectie” aan te bieden en het museum gedurende 1 week door kunstenaars te laten innemen.
De directrice van SLAC, Anne-Marie Verbeeck, zei dat het deeltijds kunstonderwijs voor een grote uitdaging stond en was zeer geinteresseerd in dit samenwerkingsverband, omdat het de mogelijkheid biedt aan de docenten en de studenten om een nieuw platform te betreden. Zo krijgen deze laatste meer mogelijkheden om naar buiten te treden tijdens of na de opleiding. Zo zal een interessante wisselwerking onstaan tussen de academie en museum M.
Koen Adams vond dat dit project voor 30CC een mooie kans biedt om duidelijk te maken dat ze niet enkel openstaan voor podiumkunsten maar ook voor de beeldende kunst. De kapel van de Romaanse poort is makkelijk in te plannen voor dit soort tentoonstellingen tijdens de luwe periode voor podiumkunsten. Er is een specifieke expertise nodig voor beeldkunsttentoonstellingen en die heeft men nu gevonden via M. 30CC zal dan ook een eerder coördinerende rol op zich nemen.
Raf Coenjaerts van Kunst In Huis vindt dit een geslaagde samenwerking, omdat ze nu mee deel uitmaken van een visie voor kunst in Leuven. Dit omdat KIH een regionaal (Vlaams) gestructeerd bedrijf is, maar toch een meer lokale voeling wil krijgen. Kunst In Huis kan er tevens voor zorgen dat het oeuvre van de kunstenaars wiens werk in Leuven getoond wordt, daarna opgenomen wordt in de collectie van KIH.
De Klimop
Een tijdje geleden gingen we met 9 mensen op een maandagavond bij de Klimop eten. Dit restaurant is nu al een paar jaar te vinden op het Martelarenplein en nu kan je er zelfs blijven logeren. Onze reservatie via email was vlot verlopen en ik kreeg zelfs een symphatieke bevestigingsemail terug.
De Klimop is gezellig ingericht met donkerhouten tafels en leren stoelen. Er is een gigantisch suggestiesbord en sfeervolle verlichting.
Nadat iedereen was toegekomen hebben we snel besteld (onze lekkere olijfjes en vers bruin brood waren al verorberd). Ze zijn erin geslaagd ons snel van eten te voorzien, alhoewel er 6 verschillende maaltijden besteld waren.
Zoals altijd zijn de porties royaal en ik vind het vooral leuk dat er bij de meeste gerechten een grote salade te vinden is. Spijtig genoeg heeft 1 van mijn vriendinnen 15 minuten langer op haar eten moeten wachten, omdat ze de bestelling vergeten waren. Dit hebben ze rechtgezet door ons dit gerecht niet aan te rekenen. Er waren nog een paar kleine schoonheidsfoutjes: we hadden namelijk friet bijbesteld, maar eer we deze kregen was ons hoofdgerecht al op. Als je dan toch friet vraagt, mag er direct mayonaise bijgegeven worden.
Het is ook ongelooflijk dat dit restaurant bijna altijd volzit ‘s avonds. Zelfs op een doordeweekse maandag waren bijna alle tafeltjes bezet door een iets ouder cliënteel (wat natuurlijk de conversatiemogelijkheden iets beperkt).
Alles bij elkaar genomen heeft iedereen goed en lekker gegeten en komen we zeker nog eens terug als we iets te vieren hebben.
De rekening voor 9 mensen bedroeg 275 euro voor 2 flessen water, 3 flessen wijn, 8 hoofdschotels, 3 desserts, 7 biertjes, 1 jenever, 3 koffies en 2 thee.
Praktisch:
Restaurant “De Klimop”
Martelarenplein 5
3000 Leuven
tel: +32(0)16 22 86 21
fax: +32(0)16 22 04 34
info@deklimopleuven.be
http://www.deklimopleuven.be
De sfeer van grote dagen. Een literair concert.
Woensdagavond 3 februari zijn we afgezakt naar “het wagehuys” in de Brusselsestraat voor een literair concert van Elvis Peeters. Mijn eerste kennismaking met Elvis Peeters was tijdens een optreden van Aroma di Amore, een maand ervoor tijdens BIMfest. Mijn interesse was gewekt… En toen hij me nadien vertelde dat hij ook een literair concert zou geven in Leuven, besloot ik van de partij te zijn.
Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar wat ik zag en hoorde heeft me aangenaam verrast.
Het decor was een grote, zwarte plastieken achtergrond. Daarvoor was een wit laken gespannen om op te projecteren. Elvis, in wit hemd en zwarte broek, stond daar geflankeerd door 2 muzikanten die op 1 uur tijd zeker elk 4 verschillende instrumenten bespeelden.
Om een ideetje te krijgen, bekijk deze link van 1 van hun repetities.
Het ging dus over de sfeer van de grote dagen, de periode van eind jaren ’70, begin jaren ’80, de opkomst van de punkbeweging en hoe hij en zijn vrienden deze tijdsgeest wisten te vatten, vóór hij zelfs maar officieel in de pers vermeld werd.
Het werd een spoken word voorstelling waar de muziek en de beelden van deze periode in verweven werden. Elvis sprak en schreeuwde, zong en las voor.
Het ging over hun magazine dat over de muziek van die tijd ging, over het bekladden van kerken en banken, over de achterdocht die rond de punkbeweging hing, over de eerste anti-rakettenbetogingen. Over de energie van de muziek en het dansen zonder zorgen, wild en krachtig.
Do it yourself, no future, I wanna be me, I am a poseur, no more heroes.
“We zullen nooit in de toekomst geloven, we zullen hem maken.”
Ik vond het een zeer aangename voorstelling die een klein tipje van de sluier oplichtte van hoe het geweest was.
El Sombrero
Een koude dinsdagavond in Leuven, het perfecte moment om ons in warmere sferen onder te dompelen. Mijn zus, schoonzus, 3 maanden oude nichtje, m’n moeder en ik zakken af naar El Sombrero aan de Lei in Leuven. Het is mijn zus haar verjaardag dus we weten dat we al een extraatje mogen verwachten, ofwel 1 gratis dessert, ofwel 1/2 liter huiswijn ofwel 1 cocktail.
Het restaurant bestaat al meer dan 20 jaar en het is ook de eerste plaats in Leuven waar je Mexicaans kon gaan eten. We komen toe rond 18h00. Er zijn al een paar tafeltjes bezet en we zetten ons ver genoeg van de deur.
De vriendelijke ober geeft ons een kaart en dan begint het oeh-en en ah-en over de kaart om toch maar te kunnen beslissen wat we gaan eten. Mijn moeder gaat voor een burrito Morelia (grote tortilla met banaan, kruidig gehakt met appeltjes en rozijnen, kaas, overgoten met pittige roomsaus, bruine bonen, slaatjes, zure room) en ik ga voor een burrito Tropicana (grote tortilla met kalkoen, paprika, perzik, rozijnen en ananas, slaatjes, bruine bonen, zure room, overgoten met groene tomatensaus). Mijn zus kiest de combinacion Mejico (beeftaco, quesadilla, enchilada, rijst, slaatjes, bruine bonen, zure room en guacomole) en Iris wilt haar favoriete fajita’s.
Het eten is snel daar en geserveerd op warme borden, iets wat in vele resto’s nogal eens wordt vergeten. Zoals altijd is het lekker en verfijnder dan in andere Mexicaanse restaurants. De porties zijn normaal te noemen wat wil zeggen dat er nog wel plaats is voor een dessertje. We nemen 2 desserts voor ons vieren en delen alles mooi en ik kan je verzekeren, de combinatie van coco negro en platanos flameados is niet te versmaden :-)
Dit alles heeft ons, tesamen met een margarita, glas rode wijn en twee ice tea’s 80 euro gekost. In mijn ogen een goede prijs/kwaliteit verhouding.
Praktisch
Lei 25, 3000 Leuven
016 23 12 28
http://www.elsombreroleuven.com
Greenway Leuven
Omdat het al een tijdje geleden is sinds er een recensie van Greenway gemaakt is, zijn we er op donderdagavond nog eens gaan eten.
Hun website weet te melden:
GREENWAY OF LIFE
Greenway staat voor een eigen lifestyle. Een levensstijl die smaakt naar meer, want lekker, gezond en vers. En voluit vegetarisch. Zonder geitenwollensokken. Wel met een frisse en open kijk op de wereld.
Altijd anders. Altijd verrassend. Altijd (h)eerlijk.
En uiteraard serveert Greenway alles op een (milieu)vriendelijke manier.
We waren er al redelijk vroeg (iets na 18h00) en er zat niet te veel volk wat wou zeggen dat we direct onze bestelling aan de toog konden plaatsen. Ik had een maandsuggestie genomen (Thaise Wok) en m’n mede-eter had een klassieker genomen, de pasta met pesto.
Na nog geen 10 minuten stond het eten voor onze neus, ik had een groot bord vol vers gewokte groenten met een soort shoyu/zoete/licht pikante saus, tofu en plakkerige witte rijst. Rik kreeg een bord bruine pasta met pesto voorgeschoteld, met versiering van pijnboompitten, kerstomaat en groene olijfjes, tesamen met een extra stuk bruin stokbrood (opgewarmd in de oven).
Het eten is redelijk simpel maar smakelijk en de porties zijn ruim voldoende. Na onze hoofdmaaltijd was er toch nog ruimte voor dessert, ik had een chocomousse genomen en m’n tafelgenoot een “Beat the doctor” sapje met rode biet en sinaasappelsap. Tesamen met een glas witte wijn en rode wijn kwam dit op iets meer dan 28 euro uit.
Zoals gewoonlijk hebben we braaf onze vuile borden naar het afruimeiland gebracht en alles mooi gerecycleerd. Enige bemerking, waarom moeten de drankjes en desserts nog altijd in plastieken potjes geserveerd worden? Als het eten op gewoon servies opgediend kan worden, waarom het dessert dan niet?
Greenway is in mijn ogen nog altijd een smakelijk, vegetarisch alternatief voor de overdaad aan gewone restaurants in Leuven EN ik wou ook dat ik zo’n “bosmuur” in mijn huis had :-)
Uitgeklede muziek in het Depot
Woensdagavond was het een avondje van rustig genieten van mooie muziek. Ik ben met 2 vriendinnen naar een optreden geweest in het Depot. Als voorprogramma was er The bear that wasn’t en hij verdient een woordje uitleg. Een 23-jarige jongeman uit Genk die sinds een 10-tal weken Vlaanderen rondfietst en via Facebook gratis logies met ontbijt zoekt, in ruil daarvoor speelt hij een huiskamerconcertje en doet hij daarnaast ook klusjes (als je wil).
Vanavond was het een iets ander opzet omdat hij optrad als voorprogramma van Gabriel Rios. 6 mooie luisterliedjes over speelgoedleeuwtjes, het verlangen om naar Disneyland te gaan en een ballade over twee tranen. Hij, tesamen met zijn zus als tweede stem tijdens een paar liedjes, is er in geslaagd de 300 bezoekers redelijk stil te krijgen gedurende 20 minuten. Het enige instrument dat bespeeld werd was een acoustische gitaar. Het was weeral eens een bewijs dat goede muziek en goede liedjes niet te veel franjes nodig hebben. Voor de mensen die graag iets willen beluisteren, surf naar http://www.myspace.com/thebearthatwasnt en voor meer info kan je terecht op http://thebearthatwasnt.be/index.html.
Na deze troubadour was het tijd voor Gabriel Rios, veel uitleg heeft deze jongeman uit Puerto Rico niet nodig. Hij doet het al een 5-tal jaar goed in Belgie en vanavond bracht hij een mooie, uitgeklede versie van zijn hits (Ghostboy, Angelhead, Broad Daylight) maar ook van een paar Puertoricaanse liedjes (El raton). Hij heeft ook verschillende liedjes ten gehore gebracht uit zijn nieuwe album dat in februari 2010 uitkomt.
Als surprise act kwam Kobe Proesmans opdagen, Kobe is een veelzijdig percussionist die tesamen met Rios en Jef Neve ook verschillende keren heeft opgetreden.
Van mij had twee bovenstaande mannen nog wel een uurtje extra muziek mogen maken.
Dans in de Minnepoort
Zondagavond was er eens wat anders te zien dan de intocht van de studenten. Eerst hadden we de afsluiting van “Stad van de Smaak” waar we een lekkere friet met “Leivese saus” gegeten hebben, daarna zijn we nog een pittaatje gaan eten om de laatste gaatjes te vullen en dan was het tijd voor Kultuur.
Danscompagnie Lune was, in de Minnepoort, gastvrouw voor 5 andere dansgezelschappen. Dit is al de 9e keer dat deze uitwisseling plaatsheeft.
Het was een avondvullend programma met afwisselende kwaliteit. Ik was vooral gecharmeerd door “Stay Close” van Cie-IT uit Brugge. Op “der Tod und das Madchen” dansten 2 mannen en 7 deernes in lieftallige kostuumpjes, vol overgave en sierlijkheid.
Vooral het einde van dit gedeelte kon mijn goedkeuring wegdragen. Een man in ontbloot bovenlijf die langzaam over een catwalk bewegend naar voren komt terwijl een ontroerend gedicht voorgedragen werd. Het werd speciaal door Michel Deveen geschreven voor deze gelegenheid.
Ook “Ondas Do Mar” van de! KUNSTHUMANORIA was prachtig, twee jongemannen die al golvend en zwevend over het podium dansten, simpel maar krachtig.
Als afsluiter was er ons eigenste Lune, waar ik al verschillende voorstellingen van gezien heb. Ze brachten “Pièces de Peau” met live percussie. 3 mannen, 3 vrouwen, energiek en fragiel, elegant en stevig.
Alles bij elkaar een zeer aangename zondagavond.