Posts getagd met ‘altiplano’

Filmbespreking: Altiplano

Het Latijns-Amerikaans filmfestival gaf ons de gelegenheid om zaterdag de avant-premiere van de Belgische film Altiplano mee te pikken. De film werd ingeleid door Leuvenaar Peter Brosens één van de twee regisseurs. Regisseur Jessica Woodworth kon niet aanwezig zijn, omdat ze op het Europees filmfestival van Virton een prijs voor Altiplano in ontvangst moest nemen.

Altiplano is een film die niemand onberoerd zal laten. De film vertelt het verhaal van twee sterke vrouwen: Grace, een oorlogsfotografe die een trauma oploopt in Irak en Saturnina, een meisje dat leeft op de hoogvlakten van de Andes. Beide vrouwen verliezen de liefde van hun leven. De verloofde van Saturnina overlijdt aan een kwikvergiftiging die heel haar dorp treft (het verhaal is gebaseerd op echte feiten die zich voordeden in 2000 in het dorp Choropampa). Grace haar geliefde komt om bij rellen in het dorp van Saturnina.

Saturnina, verscheurd door verdriet, offert zichzelf op om het onrecht dat haar dorp wordt aangedaan aan te klagen. De twee hoofdfiguren in de film leiden een totaal verschillend leven, maar hun levens raken mekaar door het gedeelde verdriet. Na de dood van haar geliefde Max, reist Grace naar het dorp van Saturnina om te kunnen rouwen en leert ze over het lot van Saturnina.

Altiplano is een visueel pareltje. Je wordt werkelijk overdonderd door de pracht van de beelden. De abdijruïne in België, de hoogvlakten in Peru, ze worden op een meesterlijke manier in beeld gebracht. De schoonheid van de Andes vormt een schril contrast met het wrede lot dat het dorp wordt aangedaan. De ellende waarin het dorp verzeilt geraakt, wordt zeer poëtisch aangekondigd door de val van het Mariabeeld.

Altiplano zit vol met symbolen, maar toch is het geen hermetische film. De beeldspraak die gehanteerd wordt, werkt soms bevreemdend, maar als kijker verlies je op geen enkel moment de band met de hoofdpersonages. De prachtige muziek versterkt de schoonheid van het verdriet. Want ja, Altiplano is geen feel good film, daarvoor is de wreedheid en de willekeur van het lot te erg aanwezig. Toch zal je deze film niet met een zwaar gevoel verlaten. De hoop blijft aanwezig. Saturnina sterft, maar haar vechtlust blijft overeind.

De film is een toonbeeld van interculturaliteit en wil dan ook de boodschap uitdragen dat, hoe verschillend we oppervlakkig ook mogen lijken, mensen overal ter wereld met hetzelfde verdriet en dezelfde vreugde geconfronteerd worden. En deze gelijkenissen zijn sterker dan de verschillen.

Vanaf 25 november in de bioscopen. Laat de kans om dit meesterwerk van de Belgische cinema te bekijken niet liggen.

Bookmark and Share