Posts getagd met ‘Beleuvenissen Tropical 2010’

Beleuvenissen Tropical 2010

Juli was al bijna voorbij en ik was nog steeds niet naar Beleuvenissen geweest. Dat kon ik toch moeilijk laten gebeuren dus was ik vorige vrijdag op post voor de “Tropical” editie. Ondanks de hitte die we deze zomer al hebben mogen voelen, waren de temperaturen vrijdag nu niet echt tropisch te noemen. Jammer.

We vertrokken al vrij vroeg richting centrum waar alles nog heel kalm leek. Na wat lekkere tapas en koele sangria bij Los Flamencos in de Naamsestraat was het tijd om naar de Oude Markt te trekken om te luisteren naar Cookies & Cream. We konden al bekende covers horen vanuit de zijstraten naar de markt maar heel veel sfeer was er toch nog niet. Wellicht was het nog een beetje te vroeg op de avond, want de band was wel goed & enthousiast aan het spelen. Toch vond ik hun muziek nu niet bepaald in het “tropical” thema passen.

Op het Mathieu de Layensplein speelde Grasjas nederlandstalige raggae. Ik had nog nooit van deze groep gehoord die ik de hele avond hardnekkig Grapjas bleef noemen, maar ik vond hun typische reggae ritmes en het trombone spel wel aanstekelijk. Enkele kleine kindjes stonden voor het podium met hun armpjes in de lucht te wiegen en in cirkeltjes te hobbelen en ze amuseerden zich klaarblijkelijk mateloos. De frontman Hans, met langa rastas zoals het hoort in een reggaegroep, speelde met een brede gelukzalige glimlach op zijn gezicht waardoor ik me afvroeg wat hij in die gerolde sigaret aan het roken was. In elk geval klonk de muziek catchy en origineel.

Buscemi was op de Vismarkt van de partij dus daar wou ik zeker ook langs. Het plein stond al behoorlijk vol en de funky latin dansmuziek vulde over onze hoofden heen het hele plein. Jammer genoeg is een DJ set zoals deze na een tijdje behoorlijk saai om te bekijken, althans als je niet aan het dansen bent, aangezien alle songs in elkaar overlopen in een non-stop stroom zonder pauzes en interactie. Daarom hielden we het toch alweer vrij snel voor bekeken en liepen we door om te kijken wat Beleuvenissen nog meer in petto had.

De volgens het programmaboekje gerenomeerde Cubaanse band Septeto Santiaguero speelde in de schaduw van het stadshuis. Het duurde niet lang vooraleer er meerdere koppels rondom ons begonnen salsa te dansen op deze zwoele zuiderse klanken. Aaah fantastisch, dit was op en top Beleuvenissen Tropical. Super.
Het leek er van ver op alsof Dany De Vito een bijverdienste gevonden had in deze band wat heel grappig oogde aangezien hij in zijn kleine uitgestrekte armpjes een grote guitar vast hield. Het contrast met de grotere frontman die op een kleine sologitaar speelde maakte deze omgekeerd evenredigheid des te grappiger.

Het kleine Vounckplein was goed gevuld met mensen die naar nog een Cubaanse artiest Rey Cabrera luisterden. We zagen de theorie van de omgekeerde evenredigheid wat betreft gitaargroottes nog eens bevestigd op het podium.

De banda de Tomas Gonzales speelde op het Hogeschoolplein maar dat klonk vooral als nog meer van hetzelfde dus liepen we snel weer door naar de Oude Markt waar ik toch zeker het concert van Vaya Con Dios niet wou missen. De zijstraten waren inmiddels al afgesloten : blijkbaar verwachtte men een grote opkomst. Zodra we de Kortestraat inliepen trok men net achter ons de dranghekkens dicht en sprongen de verkeerslichten die ophingen op rood: we waren de laatsten die nog toegelaten werden! Blijkbaar trekt Vaya Con Dios ondanks hun vele jaren pauze nog steeds een massa fans.

Stapje voor stapje konden we wat naar voren komen want het geluid achteraan op de markt was toch niet zo goed. Wetende wat er ‘s anderendaags op de Love Parade gebeurd is, ben ik toch wel blij met de ervaring die de stad Leuven opgedaan heeft met betrekking op het beheersen en controleren van de mensenmassa’s op stadsfestivals. Ooit zag ik een reportage over computersimulaties die de KUL gemaakt had over de impact van objecten op de Oude Markt in het geval van evacuatie.

Het concert van Vaya Con Dios swingde toch niet zoals ik verwacht had ondanks de grote opkomst. Hun recentste repertoire is wel veel meer ingetogen maar je kan toch niet voor een publiek van zo’n 10000 man spelen alsof je in een kleine club speelt. Er was maar weinig interactie met het publiek en zelfs als Dani Klein eens vroeg of we zin hadden om mee te zingen met Puerto Rico volgde er eerst een minuut vreemd getokkel voordat het lied losbarste waardoor het momentum weer verloren was. Persoonlijk hou ik sterk van hun muziek maar dit optreden was toch een ontgoocheling voor mij en had ik er veel meer van verwacht. We bleven dan ook niet tot het einde maar trokken terug naar het Hogeschoolplein om nog wat meer van Cubaanse muziek te genieten onder de bomen op het einde van een mooie zomeravond.

Bookmark and Share