Posts getagd met ‘Bony King’

Koning van de Belgische folk

Na onder meer Bent van Looy en Gepetto & The Whales viel de eer dit jaar te beurt aan Bony King om te pronken op de affiche van OpeningsUUR KULtUUR, het muzikaal startschot voor het nieuwe academiejaar. Naar jaarlijkse en goede gewoonte was dat openingsconcert gratis voor cultuurkaarthouders. De oudste albums van Bony King ken ik al een hele tijd, maar afgelopen festivalzomer heb ik tijdens Pukkelpop mijn bed verkozen boven het vroege concert van Bony King en een eerste kennismaking met zijn nieuwe album Wild Flowers. Tot mijn grote spijt, en dat heeft het concert van woensdag mogen bevestigen. Ik blik terug op een geslaagde avond.

Bony King
© Charlotte Knapen

De Gentse singer-songwriter Bony King alias Bram Vanparys, die zijn voormalig pseudoniem The Bony King of Nowhere inruilde tegen een kortere variant, heeft al vier albums op zijn conto staan. In 2009 debuteerde hij met het bejubelde Alas My Love en daarop volgden de evenzeer succesvolle Eleonore (2011) en The Bony King of Nowhere(2012). Zijn jongste album, Wild Flowers, zag in het voorjaar van 2015 het licht na een vruchtbare samenwerking met topmuzikanten en producer Ryan Freeland in Los Angeles. Bony King is verder bekend om de filmmuziek die hij schreef voor Les Géants van Bouli Lanners en het titelnummer van de langspeelfilm 22 mei van Koen Mortier.

Vanparys kwam, zag en mocht tevreden zijn: een grote menigte (van voornamelijk) studenten was naar de Pieter de Somer-aula afgezakt voor een ontspannen muzikale avond, zoals het de Leuvense cultuurliefhebbers belieft. De vijfkoppige band kwam fashionably late ter zake met het openingsnummer Standing in the Light, dat ook het eerste nummer is van het jongste album. Er was zonder twijfel sprake van een aanhef à la (The) Bony King (of Nowhere): herkenbare en harmonieuze melodieën, traditioneel en netjes binnen de lijntjes gekleurd. Mijn verwachtingen waren bij dezen ingelost. Vanparys liet zelf overigens ook een keurige indruk na (Dat hemd! Die lederen schoenen!). Het hele concert was in een ongedwongen jasje gestoken en baadde in de sfeer van een huiskamerconcert. Vanop de derde rij banken, op luttele meters van de planken, vergat ik haast dat ik me in een grote Leuvense aula bevond. De aanzet tot een intiem concert was gegeven.

“Ik schrijf alleen over echte zaken.” 

Lees verder.

Bookmark and Share