Posts getagd met ‘het land aan de overkant’
IJsbar Het Land
Het Land aan de Overkant is al lang een vaste culinaire waarde in Leuven. Sinds 6 juni kan je ook op de Schreursvest 85 terecht voor heerlijke ijsjes.
Ze beloven natuurlijk ijs met verse ingrediënten met een paar blijvende klassiekers op de kaart en elke week enkele wisselende specials zoals vb rode bietenijs. Vandaag mocht ik smullen van het basilicum-citroen ijs en het is een aanrader!
Praktisch:
Ijsbaar het land is open van dinsdag tot en met vrijdag van 12u00-22u.00 en op zaterdag van 15u30 tot 22u00.
De ijsjes zijn te koop door het raam links van het restaurant, Schreursvest 85.
Het Land aan de Overkant
Het is altijd een beetje thuiskomen, bij het Land aan de Overkant, één van mijn favoriete restaurants in het Leuvense. De bediening is er correct, maar niet te beroerd om een grapje te maken, de gerechten zijn altijd tot in de puntjes verzorgd en de sommelier durft het aan wijnen te schenken die uit de band springen.
Een diner bij het Land aan de Overkant moet je delen met vrienden, dan smaken deze culinaire hoogstandjes het beste. Ook ditmaal had de chefkok het onderste uit de kast gehaald. Het ene oog- en tongstrelende gerecht na het andere passeerde aan onze tafel. Enkel tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht duurde de wachttijd wat te lang.
Wisten jullie trouwens dat het Land nu een eigen ijsjesbar heeft? Dat kan niet anders dan een daverend succes worden!
Krokantje en huisgemaakte limonade:
Schelvis, verjus, spinazie en amandel:
Noordzeekrab, peer en citroengras:
Lotte, jus van witte kool, lacto gefermenteerd:
Artisjok, lamsspek, gerookte paprika:
Onglet “Aubrac”, asperges, brandnetel en olijf:
Aardbei, vlierbloesem en geitenmelk:
Praktisch
L. Schreursvest 85, 3001 Heverlee
016 22 61 81
info@hetlandaandeoverkant.be
http://www.hetlandaandeoverkant.be
Het Land aan de Overkant
Leuven, dat was even geleden. De local die mee aan tafel schuift, kiest Het Land Aan De Overkant uit mijn shortlist – een restaurant dat op de radar verscheen na een paar dikke duimen van foodies die ik respecteer. We starten de avond met een pintje bij Kaminsky en wandelen daarna een paar honderd meter de Léon Schreursvest op. Mijn jas wordt weggehangen en mijn stoel voor mijn neus achteruitgeschoven. We zitten aan een ruime tafel en krijgen meteen een frisse limonade met munt als welkomstdrankje.
Vooraleer ik verderga even over de foto’s: na inmiddels een half jaar spelen met mijn Canon frustreerde het mij enorm om in moeilijk licht (tientallen spotjes + avond) met mijn iPhone de borden te moeten vastleggen. Zo erg zelfs dat ik even getwijfeld heb om deze blogpost niet te schrijven wegens ondermaats beeldmateriaal. Anyway, mijn excuses!
Na de limonade volgt vlot de vraag of we aperitief willen drinken en dient één van de obers radijsjes en zuurdesembrood met verse kruidenkaas op. Ik lust de cava (€ 9) wel, de details zijn niet blijven hangen. De overkant zwicht voor de Liefmans Goudenband (€ 9). Wat het menu betreft laat ik de keuze tussen korte (€56) of lange (€ 80) versie ook daar liggen. Hij wil full-blown gaan en wie ben ik om dat tegen te spreken?
Als extra hapje serveren ze venkel op de BBQ met espuma van waterkers en krokantje van havervlokken. Mijn zwak voor venkel zegt genoeg.
Wijngewijs wil hij de aangepaste; ik beperk mij tot af en toe een glas wegens chauffeur.
We starten met makreel, tomaat en kiemen. De rauw gemarineerde makreel krijgt naast tomaten en kiemen ook het gezelschap van parmezaanparels en een jus van tomatenwater en dashi. Een frisse starter!
Naar het volgende voorgerecht kijk ik meer dan gemiddeld uit: aardappel, zeekraal, garnaal en lamsoor. De ingrediënten vormen een mooi zilt geheel, alleen loop ik niet warm voor zo’n poeder op mijn bord en al zeker niet in mijn mond.
Vervolgens verschijnt de zeeforel, verse amandel en rauwe boter. Hier laat ik mij voor de eerste keer echt verrassen door chef Wim Dejonghe: ik kan mij niet herinneren dat ik ooit verse amandelen at. Wat een verrukkelijke ontdekking! De combinatie met de roze (nog iets onverwachts) zeeforel en de jonge broccoli werkt ook perfect.
Dan wordt het tijd voor het enige gerecht waar ik enigszins mijn wenkbrauwen voor frons bij het lezen op de menukaart: zwezerik, wortel en ras-el-hanout. Ooit proefde ik die van een kalf, zonder veel succes weliswaar. Het blijkt hier om exemplaren van een lam te gaan en tot mijn eigen verbazing bevallen deze zwezeriken mij écht. De textuur is minder typisch orgaanvlees en de lamszwezeriken lijken als het ware in mijn mond te smelten. Opnieuw een smaakprimeur voor mezelf! Dit apprecieer ik bijzonder hard aan deze keuken: de originaliteit, het net iets anders zijn dat de twee grote stromingen die er voor mij in de Vlaamse culinaire wereld zijn – meer bepaald de Kobe Desramaults stroming en de Sergio Herman stroming (misschien kort door de bocht, maar probeer eens om alle topzaken aan onder één van deze twee heren te categoriseren).
En de eigenheid zet zich verder in het volgende gerecht: rund van de bbq, gegrilde groenten. We krijgen pincanha, een vooral in Zuid-Amerika populair stuk rund. Vooral de gebarbecuede watermeloen springt in het oog! Dat watermeloen en feta een perfect duo vormen, weet ik inmiddels. Alleen was het nog nooit bij mij opgekomen dat watermeloen ook gegrild kan worden. Verder proef ik nog gele courgette, aubergine, paarse bloemkool en groene asperge. Een drupje vleesjus mis ik in eerste instantie, meteen daarna tik ik mezelf mentaal op de vingers omdat zonder natuurlijk een gezonder bord geeft.
Als dessert hou ik het bij ananas, witte chocolade en pina colada, mijn gezelschap prefereert de kaas. Hij eet met smaak van het kundige palet, alleen klopt de verhouding kaas versus brood niet. Ik lust de gegrilde ananas wel; de zomerse barbecuelijn zet zich tot aan de laatste gang verder. Fijn dat de chef hier ook meedoet aan mijn BBQ marathon! Tot slot krijg ik een extra nagerecht met krieken dat ik wegens meer dan voldaan afsta aan mijn kriekenminnende gezelschap.
Ik besef dat ik niet dieper ben ingegaan op de wijnen. Hoewel de sommelier bij elke wijn een grondige uitleg geeft, lukt het ons niet om hoogte van hem te krijgen. Een oprecht geïnteresseerde vraag over Zuid-Afrikaanse druiven wordt meteen afgeketst. Als wit schenkt hij voor mij bij de zeeforel ‘Gavi’ van Stefano Bellotti uit de Italiaanse Piëmonte. Bij het rund consumeer ik mijn laatste glas: ‘Intellego’ van de Zuid-Afrikaanse Jurgen Grauws. Beiden een geslaagde match met het respectievelijke gerecht.
Samengevat een meer dan geslaagde avond met op het eind een iets te hoge rekening voor een doordeweekse woensdag. Desalniettemin onthou ik een aantal nieuwe foodervaringen: verse amandel, lamszwezerik, gegrilde watermeloen. Bedankt, chef!
Praktisch
L. Schreursvest 85, 3001 Heverlee
016 22 61 81
info@hetlandaandeoverkant.be
http://www.hetlandaandeoverkant.be
Dit artikel verscheen oorspronkelijk op elisdesc.com.
Geschreven door Elise en gepost op 17 juli 2015 onder Eten en drinken. Deze post werd getagd met het land aan de overkant. Comments Off on Het Land aan de Overkant op dit artikel.Het Land aan de Overkant
Het Land aan de Overkant is reeds 15 jaar een gevestigde waarde in de Leuvense horeca. Hoog tijd dus voor een nieuwe uitdaging, zo moeten de eigenaars (Luc Roelandt – sommelier, Patrick Wijns en Wim Dejonghe – chef) gedacht hebben. Ze kregen de kans om het pand naast het restaurant aan te kopen. Deze woning werd volledig gestript en hier is nu de gloednieuwe open keuken terug te vinden, alsook de gastentafel. Het harde werk heeft zijn vruchten afgeworpen, de nieuwe keuken is erg licht en ruim en is – vanzelfsprekend – uitgerust met alle snufjes die tegenwoordig in een restaurant van dit niveau terug te vinden zijn (teppanyaki, lage temperatuurplaten, warmhoudlades en de Green Egg).
“Eten moet plezant zijn”, zo redeneren ze bij het Land aan de Overkant, en om deze eetervaring nog nét dat tikje specialer te maken, installeerden ze een gastentafel vlak bij de open keuken. Gezelschappen van vier tot tien personen kunnen hier dineren met zicht op de keukenploeg in actie. Een unicum in Leuven! In de keuken wordt ernaar gestreefd om zoveel mogelijk te werken met lokale producten, de chef wil een creatief gerecht op tafel zetten maar zonder te exclusief te zijn, pure smaken van kwalitatief hoogstaande ingrediënten doen de gerechten stralen.
We hebben kunnen genieten van een heerlijke lunch. Tijdens het aperitief vertelde sommelier Luc ons gepassioneerd over de drijfveren en ambities van het Land aan de Overkant. Hieruit was duidelijk op te maken dat het team jong en dynamisch is, voortdurend op zoek naar vernieuwing. De lunch zelf hebben we genuttigd op het terras, een oase van rust, het is er aangenaam vertoeven. We startten met een stukje vis, makreel met komkommer, ricotta en gin. Een mooi bord, frisse smaken en perfect in balans. De wijn die hierbij geserveerd werd, viel eveneens erg in de smaak (Eric Texier, Rouletabulle, 2013, Rhône, France).
Hierna volgde een bijzonder mals stukje varken – traag gegaard in zoutkorst en Espelette peper – vergezeld door een wokschotel die asperges, spinazie en txistorra (een worstenspecialiteit uit het Baskenland) combineerde. Opnieuw een heerlijke creatie. Hierbij werd een wijn geserveerd van de hand van ‘druiventovenaar’ Antony Tortul (La Sorga, Ah!Ramon!, 2013, Languedoc, France). Hij laat ‘vergeten’ druivensoorten opnieuw schitteren en deed dat met deze wijn voortreffelijk.
Het dessert bestond uit een combinatie van aardbei en rabarber, op 2 manieren. Dit gerecht paste perfect bij de zwoele temperaturen, slechts lichtjes zoet maar vooral heerlijk fris. De licht sprankelende wijn (Anselmo Mendes, Alvarinho Contacto, 2013, Vinho Verde, Portugal) die hierbij geserveerd werd, maakte het geheel af.
De koffie nadien mocht natuurlijk niet ontbreken, en wie nog een goestingske had, kon zich tegoed doen aan de gourmandises die erbij geserveerd werden.
Ik was aangenaam verrast door het Land aan de Overkant. Dit restaurant zit in een hogere prijsklasse, maar heeft absoluut een goede prijs-kwaliteit verhouding. Er wordt met liefde gekookt, en dat kan je zowel proeven als zien. Niet enkel zijn de gerechten van uitstekende kwaliteit, maar ook het gebruikte servies getuigt van een persoonlijke toets (o.a. Serax, en de handgemaakte (!) messen van ambachtsman Tim Wagendorp).
Nodig enkele vrienden uit en reserveer een plekje aan de gastentafel, benen onder tafel en genieten maar!
Praktisch
Léon Schreursvest 85
mogelijkheid tot gratis parkeren, meer info op de website
openingsuren: 12-14u en 19-21u
gesloten: zaterdagmiddag, zondag en maandag
016 22 61 81
website
Het Land aan de Overkant
Interieurfoto via de Facebook pagina van Het Land Aan De Overkant
Het Land Aan De Overkant is in Leuven een gekende zaak met reeds vele jaren op de teller. Ik was er zelf al eens te gast aan het prille begin van mijn gastronomische ontdekkingsreis, nu meer dan tien jaar geleden. Het nineties aandoende interieur was niet helemaal mijn ding en dus verdween de zaak voor lange tijd van mijn radar. Daar verscheen het weer nadat ik positieve signalen had opgevangen over de samenwerking met een jonge, nieuwe chef: Wim Dejonghe (30). Ondertussen is laatstgenoemde zes jaar aan de slag in Het Land a/d Overkant en zelfs mede-eigenaar. Toen ik op Facebook zag dat ook het interieur een update had gekregen voorzag ik het restaurant van een plekje op onze neverending to do list.
Zo kwam het dat ik er enkele weken terug op zaterdagavond een tafeltje had gereserveerd. Het restaurant is langs de Leuvense ring gelegen en dus vlot bereikbaar, met voldoende parking in de buurt. Bij binnenkomst werden we ontvangen met een warme glimlach en naar onze tafel gebracht, alwaar het interieur de nodige indruk op ons maakte. De combinatie van natuurlijke materialen, kunst, warme kleuren en aangenaam licht viel alvast in de smaak. Tafellinnen werd achterwege gelaten zodat de mooie ruwhouten tafelbladen blikvanger konden spelen. De stoelen waren comfortabel en het zicht op het leuke terras deed me alvast een zomerse lunch boeken in mijn gedachten.
Maître, bezieler en mede-eigenaar Luc Roelandt, een jurist nota bene, bracht ons met veel passie zijn aperitiefkaart met daarop voor elk wat wils. Uit de selectie met bieren (Kessel Blond en Faro Girardin), schuimwijnen en een non-alcoholisch appelsapje van autochtone rassen koos mijn eega voor veilig met een glaasje uitstekende Champagne Jacques Lassaigne, Brut Reserve 100% Chardonnay (€ 13). Zelf opteerde ik op aanwijzen van Luc voor de iets avontuurlijkere Fêtembulles 2013 Chenin van Jean-Pierre Robinot, L’Opera des Vins uit de Loire (€ 11), wat een zeer lekkere starter was. Friszurig, misschien net iets té voor sommigen, maar daar hou ik net van. Perfect.
Bij het aperitief werd de tafel voorzien van wat schnabbels: olijfjes, zuurdesembrood, zelf bereide lentesla en een zeer smaakvolle verse haringsla.
Het Land Aan De Overkant biedt standaard een vijfgangen menu voor € 64 dat je kan uitbreiden naar zes (€ 72) of zeven (€ 80) gangen. De, trouwens over alles zeer goed geïnformeerde en uiterst behulpzame dame die ons bediende, wist ons te vertellen dat de gerechten wel eens wat klein zouden kunnen uitvallen en daarom kozen we voor het zesgangen menu. Achteraf gezien bleek dat zeker niet nodig, vermits de borden normale porties bevatten voor een restaurant van dit niveau. Het werd zelfs nog een hele opgave om het dessert naar binnen te werken.
Aangepaste wijnen kostten € 8 per glas en omdat dit Leuvense restaurant toch gekend is om zijn uitstekende wijnreferenties was ik niet van plan om dit aan me voorbij te laten gaan. Het zou een prima beslissing blijken.
Als eerste gang kwamen drie amuses, terwijl men ons aperitief nog eens bijvulde (extra punten!). Ze kwamen samen op tafel en ik startte met het kommetje dashi, waarna ik me waagde aan een soort kroepoekje met verse grijze garnalen om af te sluiten met een delicieus stukje carpaccio van veertig dagen gerijpt Holsteiner rund, afgewerkt met oude kaas.
Er verscheen ook een stukje brood op tafel, maar we onthouden daarvan vooral de overheerlijke boter met limoen en verse platte kaas.
Na lediging van de apero’s kwam de sommelier van dienst aanzetten met de eerste wijn. Mooi uit een karaf en perfect op temperatuur. Of ik misschien een foto mocht nemen van de fles? “Natuurlijk meneer! Vivino of Wine Searcher?”, waarna hij me, Vivino gebruiker zijnde, met de nodige argumenten ervan overtuigde om toch eens de Wine Searcher app uit te proberen.
De wijn was trouwens een bio dynamische Weingut Wittmann Silvaner Trocken uit 2012. De kruidige wijn met hinten van groene appel en witte peper vond ik uitermate lekker, maar achteraf zou blijken dat ik dat van élke wijn in dit restaurant vond. Ik dronk ze allemaal graag, ook los van het gerecht.
De eerste der gerechtjes was traag gegaarde zalm met Granny Smith, selder en lavas. Een ideaal voorgerechtje, perfect met de wijn.
Het tempo was niet te hoog, maar men zat zeker ook niet stil. We hebben ons nooit moeten haasten om voort te maken met de wijn of het eten en we hebben ook nooit zitten wachten op een volgende gang. Desondanks was het ruim laat op de avond toen we het pand verlieten. Een goed teken, vind ik dat.
Het tweede voorgerecht, de eigenlijke extra (zesde) gang, volgde snel. Het was een uitstekend bordje met een ravioli van krab en ricotta, geserveerd met een bisque van krab, romanesco en lamsoor. Hierbij stelde men met veel schwung een Riesling voor, met name de 2012 Domaine Rietsch, Stein uit de Franse Elzas. Niet een typische (half-)zoete Riesling, maar een frisse variant met slechts 2g restsuiker. Prima gepaired met de jus van krab en de verse pasta.
Wat volgde was een stukje forel uit onze Ardennen, gegaard in gezouten boter, met puree van raap, een beurre blanc met citrus en gefermenteerde groeten. Nu moet ik zeggen dat ik niet meteen de grootste fan ben van die typische forelsmaak, maar daarvan was hier geen sprake. Uiteraard proefde je wel forel, maar zonder die soms veel te sterke smaak. Zoals het hoort, dus.
De, wederom prachtige, wijn was ditmaal van Italiaanse origine: een Angiolino Maule Sassaia, een blend van Garganega en Trebbiano.
Als pairing met het volgende, laatste visgerecht serveerde men dan een zeer mooie orange wine. De Kmetija Stekar Sivi Pinot Letnik 2011 bleek met zijn lekker ronde body prima bij de qumquats en de eerder zoete wortelgroenten die het stukje tong met pompoen en schapenzuring vergezelden. Lekker, lekker.
Ondertussen beseften we dat de zes gangen wel eens teveel zou kunnen worden en dan moesten we nog aan het hoofdgerecht beginnen. Daarvoor verscheen eerst een prachtig mes van Tim Wagendorp op tafel, voorafgaand aan een zeer mooie rode wijn. Het Portugese Niepoort, dat we vooral kennen van hun Porto, maakt blijkbaar ook wijn en hiervan mochten we een Verde Tinto, Vinho Verde uit 2012 proeven. Prachtig. En dat eens te meer in combinatie met een van mijn favoriete stukjes vlees: een spieringkotelet. Hier gegaard in zoutkorst en geserveerd met onder andere asperges, zwarte olijven en een soort chorizo. Het water komt me spontaan in de mond als ik eraan terug denk. Top.
Of ik nog een glaasje dessertwijn wilde? Na deze fantastische selectie wijntjes kon ik hiertegen onmogelijk nee zeggen. Het werd een atypische Kroatische Kozlovic, Muskat Ruza. Een rosé dus. Niet te zoet, maar eerder fris en fruitig. Wat dan weer prima paste bij het nagerecht: een gedeconstrueerd stukje fruittaart met basilicumijs. Niet slecht, maar voor mij toch iets onder het niveau van de andere gerechten. Het zag er wel heel leuk uit.
Bij de met veel zorg geserveerde koffie en thee kwamen nog voldoende zoetigheden, zoals daar waren: capuccino met roomijs, brownies, hazelnootjes, citroencake en een extra dessertje met donkere chocolade, pompelmoes en bloedappelsien.
We konden werkelijk geen pap meer zeggen en ik stond ook wel een beetje op mijn hoofd na al die lekkere wijntjes. Het arrangement met zes glazen aan € 8 per stuk zorgde wel voor een iets duurdere rekening, maar de kwaliteit was sine qua non. Voor een totaalprijs van € 244 stapten we met een zeer ronde buik en een bijzonder goed gevoel buiten uit dit mooie restaurant.
Wat onthouden we van Het Land Aan De Overkant
Chef en mede-eigenaar Wim Dejonghe (30) serveert een mooie, pure keuken met producten van topkwaliteit. Je kan ze degusteren in een warm, gezellig ingericht restaurant, waar ook intrigerende kunst een plaats heeft gekregen. De mooie gerechten, geserveerd op al even mooie borden die volledig in de lijn van het interieur liggen, worden gepaired met prachtige wijnen. Dit alles aan tafel gebracht door enthousiaste mensen met kennis van zaken. Voor mij is dit zonder twijfel het beste wat Leuven momenteel te bieden heeft op gastronomisch vlak.
Praktisch
L. Schreursvest 85, 3001 Heverlee
016 22 61 81
info@hetlandaandeoverkant.be
http://www.hetlandaandeoverkant.be
Dit artikel verscheen eerder op Le Gourmand Belge.
Geschreven door Kristof en gepost op 18 april 2014 onder Eten en drinken. Deze post werd getagd met het land aan de overkant. Comments Off on Het Land aan de Overkant op dit artikel.Jong Keukengeweld van start op 3 oktober in Leuven
Radiozender Studio Brussel is fan van Jong Keukengeweld. Van maandag 1 oktober tot vrijdag 5 oktober geven ze het startschot van de actie met een startdag in elke Vlaamse provincie.
Elke dag draait radiopresentatrice Linde Merckpoel mee in een ander restaurant. De luisteraars maken dagelijks kans op een gratis diner in het restaurant van de dag en krijgen er een akoestisch optreden van een Vlaamse, jonge artiest bovenop. Vanaf 19 uur stromen de restaurants binnen met winnaars van de Jong Keukengeweld wedstrijd op Studio Brussel. Linde staat in de keuken en dient op.
Op woensdag 3 oktober is Studio Brussel te gast in de provincie Vlaams-Brabant, bij jonge chef Wim Dejonghe, in restaurant Het Land aan de Overkant in Leuven, met optreden van Freaky Age.
Je kan Jong Keukengeweld elke minuut volgen via http://www.facebook.com/jong.keukengeweld.
Geschreven door Carolien Coenen en gepost op 1 oktober 2012 onder Eten en drinken, Muziek, Nieuws. Deze post werd getagd met het land aan de overkant, jong keukengeweld, studio brussel. Comments Off on Jong Keukengeweld van start op 3 oktober in Leuven op dit artikel.Het Land aan de Overkant
Het restaurant met de poëtische naam Land aan de Overkant ligt een beetje verscholen op de Leuvense ring, vlak tegenover de gevangenis en op een paar minuten wandelen van de Philipssite. Je kan er zowel ‘s middags als ‘s avonds terecht. ‘s Middags wordt er een businesslunch geserveerd met marktverse producten voor de vaste prijs van 33 euro (drank niet inbegrepen). Zowel ‘s middags als ‘s avonds kan je à la carte eten of kiezen uit twee menu’s die om de zes weken veranderen.
Het Land aan de Overkant is een restaurant voor fijnproevers. Een echte aanrader als je iets bijzonders te vieren hebt en het iets meer mag kosten. Mijn vriend en ik reserveerden er ruim op voorhand om ons negenjarig samenzijn te vieren. Stipt om 19.00u stonden we op de stoep. We waren de eerste klanten van de avond en werden bijzonder vriendelijk onthaald. Omdat het een mooie warme lenteavond was, dronken we ons aperitief op het mooie houten terras omgeven door fleurig groen. We kozen voor de menu met vijf gangen, vergezeld van aangepaste wijnen.
Genietend van de mooie avond, dronken we een glaasje voortreffelijke cava, vergezeld van olijfjes en flinterdunne toastjes die we zelf van beleg konden voorzien. Niet veel later werden ons enkele amuse-bouches gebracht die een ware streling voor de smaakpapillen waren. We genoten van de rust op het terras en de sprankelende bubbels op onze tong. De hapjes waren verrassend en we bewonderden de bijzondere smaakcombinaties.
Voordat het eerste voorgerecht werd opgediend, verhuisden we naar binnen. Het Land aan de Overkant is modern ingericht met warme accenten en een heel bijzondere gebogen wand. Het interieur wordt opgevrolijkt door moderne kunst. Er is een kleine koepel in het plafond waaronder de wijnkoelers staan. De tafeltjes staan meer dan ver genoeg uit elkaar zodat alle aanwezigen de nodige privacy hebben. De zeteltjes aan de tafels zitten bijzonder comfortabel. Opvallend is de grote 42 die op de muur geschilderd is. Die 42 geeft het aantal meter aan dat het restaurant boven het zeeniveau gelegen is. Een artistieke knipoog.
Het eerste voorgerechtje deed ons al meteen versteld staan. De combinatie van heerlijke tonijn-op-een-stokje met wasabi was bijzonder geslaagd. Daarna was het de beurt aan een voorgerechtje met Sint-Jacobsvruchten. We genoten van de wijnen bij beide gerechten. Voordat de wijn uitgeschonken werd, kregen we een duidelijke en interessante uitleg over de herkomst van de wijn en waarom net die wijn zo goed bij dat bepaalde gerecht paste. Er werd beslist niet krenterig gedaan bij het uitschenken van de wijnen. Bij elke gang werd je glas minstens één keer bijgevuld.
Na de eerste twee voorgerechtjes kregen we een tussengerechtje met asperges (in volle aspergeseizoen kon dit niet ontbreken), kabeljauweieren en mousseline voorgeschoteld. Na de asperges kwam de dienster een beetje aarzelend zeggen dat er helaas geen kwartel was en of duif ook goed was? Geen probleem voor ons. Na een eerste hap van de superzachte en sappige stukjes duif, vonden we het helemaal niet erg dat de kwartel plaats had moeten ruimen voor de duif. De wijn die bij deze gang geserveerd werd, was iets minder mijn ding. Een heel speciale wijn, bijna roestbruin van kleur en met een nasmaak die aan sherry deed denken. ‘k Heb het na één glas wijselijk voor bekeken gehouden.
Als hoofdgerecht kregen we roodbaars, geserveerd werd met ijsspinazie, een heel bijzondere groente die er inderdaad uitziet als spinazie die recht uit de diepvries komt. Qua smaak lijkt ijsspinazie echter in niets op gewone spinazie. Ijsspinazie heeft een heel frisse smaak. Heel bijzonder. De wijn bij de roodbaars kon gelukkig wel mijn goedkeuring wegdragen.
Na al dat lekkers hadden we niet meer veel plaats voor het dubbele dessert. Het chocoladedessert zag er echter zo aanlokkelijk uit (moelleux, mmm) dat we nog een gaatje vonden. Als afsluiter kregen we ijs van sinaasappel en pompelmoes. Fris en helemaal niet zwaar.
We dachten dat de culinaire ontdekkingen hiermee gedaan waren, maar kijk, als afsluitertje kregen we drie pralines. Deze pralines spanden de kroon wat betreft vreemde combinaties. Of wat dachten jullie van een chocoladepraline met gebakken uien of met zwarte olijven, basilicum en tomaten. De groene praline met limoen en wodka was nog de meest gewone. Ik moet echter toegeven dat de twee eerste pralines niet echt mijn ding waren. Van de praline met limoen en wodka had ik echter graag een doosje mee naar huis genomen. ;-)
In totaal kostte deze avond ons ongeveer 200 euro. Niet goedkoop, zoals ik al zei. Al kan je ook met een beperkter budget heel lekker eten in het Land aan de Overkant.
Praktisch
L. Schreursvest 85
3001 Heverlee
tel: 016 22 61 81
fax: 016 22 59 69
Telefoon 016 22 61 81
Fax 016 22 59 69
info@hetlandaandeoverkant.be
http://www.hetlandaandeoverkant.be
Het menu van mei 2008: Zicht op zee
Tonijn & Riesling
Krokantje van tonijn en wasabi, granité van mierikswortel
Johannes Eser, Weingut Johannishof. Charta, Rheingau. 200+, Deutschland, Riesling
St.-Jakobsvrucht & Chenin
Gebakken St.-Jakobsvrucht, lamsorr, sancho en trompettes de la mort
Christine et Joëlle Ménard, Le p’tit blanc, Coteaux du Layon, 2006, France, Chenin
Duif & Pineau d’Aunis
Gebakken duif, cassoulet van tuinbonen en varkenswang
Pascal Simonutti, Pineau dÁunis, Loir & Cher, 2008, France, Pineau d’Aunis
Roodbaars & Gamay
Gebakken roodbaars, emulsie van bouillabaisse, paksoi, tomaat en ijsspinazie
Noël Dupasquier, Gamay, Savoi, 2005, France Gamay
Chocolade & Malvasia
Het chocoladedessert
Blandy’s Alvada 5 year old Madeira, Funchal, Madeira, Malvasia, Bual