Posts getagd met ‘Les Ballets C de la B’

Asobi: een meesterwerk waarin het lichaam verklanking vindt

Les Ballets C de la B, De Bijloke & SPECTRA – ‘Asobi’ – Dans – 26.02.2015, 20.30u, STUK

Het is donderdagavond, en de Soetezaal in het STUK is tot de nok gevuld voor deze nieuwe dansvoorstelling van het Gentse Les Ballets C de la B, dat ons ‘Asobi’ – Japans voor ‘spel voor volwassenen’ – zal brengen. Dat voor dit spel enkel volwassenen in de arena waren toegelaten, zou men enigszins kunnen wijten aan het vele naakt dat op het podium te zien was, maar anderszins vooral kunnen interpreteren als een verwijzing naar het verlies van de kinderlijke onschuld. Vanaf de hypnotiserende openingsscène tot de zinderende slotact waren we immers geen getuige van een onschuldig spel, maar van een priemend gevecht van overgave, intimiteit en pure schoonheid.

asobiBij de eerste blik op het podium, zou de cultuurminnende habitué misschien een initiële zucht geslaakt hebben: “allez, weeral een spiegel, hoe origineel. Het zal weer zo’n diepzinnige verwijzing zijn naar het kijken en bekeken worden.” Akkoord, het idee van het publiek te confronteren met de eigen blik is inderdaad niet nieuw. Maar deze voorstelling tilde dit concept naar een heel ander niveau; niet alleen zorgde deze enorme spiegel (die de hele lengte van het podium besloeg), voor een ambigu en confronterend spel tussen het kijken en bekeken worden, maar maakte hij de afstand tussen zelf en spiegelbeeld door het voor- en achteruit schuiven over het podium werkelijk tastbaar, zodat het leek alsof reflectie een ruimtelijke dimensie kreeg. Afhankelijk van het subtiele spel van de van het plafond naar beneden hangende gloeilampen, toonde deze spiegel door zijn oneffen oppervlak van vlekken en bulten ons nu eens een vervormde reflectie van het publiek, dan weer een getroebleerd spiegelbeeld van de dansers. Dit zorgde voor een voortdurend wisselen van rollen en perspectieven, dat in de magistrale openingsscène al meteen een hoogtepunt bereikte door van de spiegel zelf een toeschouwer te maken die als enige de naakte kant van de letterlijk voor de helft uitgeklede dansers mocht ‘bekijken’. Dat hij deze geprivilegieerde blik ook meteen aan het hele publiek moest prijsgeven, maakte de intimiteit en tegelijk het voyeurisme pijnlijk tastbaar.

En zo zat deze voorstelling vol met subtiele symboliek en furieuze eerlijkheid, die van elke beweging van de vier dansers spatte. Hun hele lichaam ademde spanning, kwetsbaarheid en verlangen, en elke beweging gold als een statement van deze broze mix van emoties. Alsof een dergelijke visuele betovering nog niet volstond, werden de dansers begeleid door een zeskoppig orkest, dat er met perfect gekozen muziek in slaagde de bewegingen van de dansers verklanking te geven. Het geheel resulteerde in een wonderlijk symbiose waarin de dansers de muziek belichaamden en de muziek hun bewegingen in klank vertaalde. Een symbiose waarin lichaam en klank één waren. Dit thema van eenheid en versmelting sluimerde nu eens als een ingetogen en dan weer woeste hunkering door de hele voorstelling, om in de slotact te culmineren in een nooit gezien schouwspel van pure, naakte, kwetsbare schoonheid.

‘Asobi’ berooft je van al je onschuld en laat je verbouwereerd achter. ‘Asobi’ is adembenemend, een must, een topper, een waar kunstwerk.

Als er één dansvoorstelling is die je in 2015 gaat zien, laat het dan deze zijn. Je zal dan wel op 24 april in Zwitserland of op 7 mei in München moeten zijn… Succes!

Artikel door Evelyne Janssens.

Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.

Bookmark and Share