Posts getagd met ‘Roger Bernat’

The Rite of Spring – Roger Bernat

Vorige woensdag woonde ik een wel heel bijzondere dansvoorstelling bij. Het werk van de Spaanse kunstenaar Roger Bernat was mij niet bekend, maar de korte beschrijving op de website van het STUK had mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik had gelezen dat in deze voorstelling het publiek de hoofdrol had en dat bleek letterlijk zo te zijn.

Bij het binnengaan van de STUK labozaal kregen alle aanwezigen een hoofdtelefoon waarin de tonen van Igor Stravinski’s Le Sacre du Printemps weerklonken. Wat onwennig zocht iedereen een plek achter de witte lijnen aan de rand van de grote lege ruimte. Niemand waagde zich in het midden van de ruimte. Aan de vier wanden van de ruimte hingen grote krijtborden.

De voorstelling ging van start toen een aantal aanwezigen via instructies in hun hoofdtelefoon woorden op de grote krijtborden schreven. En uit uit het niets verscheen daar een groot duister bos, heuvels en de dageraad in de verte. Vervolgens ontspon zich het ritueel van de lente met wilde dansen die uitmondden in een mensenoffer.

Hoofdfiguur was Aurora die telkens door een andere toeschouwer vertolkt werd. Het was fascinerend om mee te maken hoe ik zelf onderdeel werd van de voorstelling. Mijn initiële schroom liet ik varen en ik ging volledig op in het ritueel. Samen met mijn mede-toeschouwers danste, marcheerde, hakte en sprong ik. Als bij wonder ontsprong er een mooi choreografie gedragen door mensen die vijf minuten eerder vreemden voor mekaar waren. Alle aanwezigen lieten zich door de ruimte dirigeren door een vrouwelijke computerstem.

Tijdens het uitvoeren van de dansen had ik mezelf graag in tweeën willen splitsen om tegelijkertijd als toeschouwer te kunnen genieten van het spektakel waar ik zelf deel van uitmaakte. Elke opvoering van deze dans is volkomen uniek, want steeds uitgevoerd en geïnterpreteerd door andere mensen. Heel bijzonder om hiervan deel uit te maken.

De hartstochtelijke dans van Aurora en Romero leidde naar de onvermijdelijke climax: het offer van Aurora. Een minutenlang applaus was weggelegd voor de hoofdrolspelers in dit woeste ritueel en ook een beetje voor onszelf, natuurlijk.

 

Bookmark and Share