Posts getagd met ‘standup’

Roadkill comedy: live verslag!

Nah, just kidding. ;-) Maar we zijn er wel geweest, daar in de Kosmopol. Het zaaltje zat goed vol. Een mooie opsteker voor de organisatie na de (naar ik vernomen heb) nogal magere opkomst van vorige keer. Het duurde even voordat we in de Kosmopol ons drankje kregen en even vreesden we het begin te missen. Gelukkig vond de ober nog net ergens een likje crème de cassis om mijn kirr te maken.

En wat vond ik van de optredens? Tja, de eerste comedian, laat ik hem voor het gemak “de jongen met de gitaar” noemen. Wel, die jongen met de gitaar moet nog een beetje oefenen. De spits afbijten is niet gemakkelijk, ik weet het wel, maar zijn grapjes weerstonden de toets aan het publiek niet. Weinig gelach in de zaal en volgens mij was hij doodzenuwachtig. Ik vond het gebrachte ook weinig origineel. De tweede jongen, laat ik hem voor het gemak “de smalle jongen met de gezellige flaporen” noemen. Wel die smalle jongen gooide zijn volle gewicht in de strijd (al was dat niet veel). Zijn jolige uiterlijk gebruikte hij om een paar zelfrelativerende grapjes te maken. En het slakkenverhaal vond ik best wel cute. De smalle jongen met de gezellige flaporen heeft potentieel én een originele kijk op de dingen. Zijn routine stak goed in elkaar. Je voelde dat hij er tijd en moeite in gestoken had.

Het optreden dat mij het meeste kon bekoren was dat van de derde comedian, laat ik hem voor het gemak Gerrit noemen. (En dat zeg ik heus niet omdat ik een kus van hem gekregen heb.) Het was duidelijk dat Gerrit van de drie comedians het meeste ervaring had. Hij kwam ook het beste over op het podium. Zijn grappen waren niet altijd even origineel, breezersletjes zijn so last year, maar hij slaagde er wel in de zaal aan het lachen te brengen. Gerrit schuwt de controverse niet en dat is goed. Comedians moeten tegen de schenen durven schoppen. Lachen met negers, homo’s, kindjes in Afrika: geen discriminatie in het wereldje van de comedy. Het viel mij wel op dat er nogal wat overlap was met de routine van de jongen met de gitaar. De Pfaff’s en Foster Parents (dat heet nu wel Plan, he!), het klonk me allemaal nogal bekend in de oren.

We zijn maar gebleven tot aan de pauze – we hadden nog een andere afspraak om elf uur – dus een verslagje over het gebeuren na de pauze moet ik jullie schuldig blijven. Ik wil wel zeggen dat ik ongelooflijk veel respect heb voor de jongens die vandaag achter die microfoon gekropen zijn. Veel mensen zouden het niet eens durven. Als de grappen niet goed aansloegen, geen nood, er komen nog optredens. En oefening baart kunst.

Update: Lees ook de bespreking bij Gerrit en op start-up comedy.

Bookmark and Share