Posts getagd met ‘Tanizaki’

Japanse seksclash

De Warme Winkel: ‘Tanizaki’ – STUK Soetezaal, 28.04.2015, 20u30

Jun’ichirō Tanizaki is een Japanse schrijver, geboren op het einde van de 19de eeuw en één van de populairste schrijvers van de moderne Japanse literatuur. In de in 1956 geschreven roman Kagi of De Sleutel besluit een oudere man zijn seksuele verlangens neer te pennen in een dagboek, met het spannende risico dat zijn vrouw het zou kunnen vinden. In deze onduidelijke vertelling is er plaats voor fantasie van de kijker omdat er vaak meer wordt gesuggereerd dan uitgedrukt. Werkelijkheid en verbeelding vloeien in elkaar over. Voor de mannen van De Warme Winkel was dit voldoende inspiratie om er een voorstelling over te maken.

tanizaki

De drie acteurs, Vincent Rietveld, Ward Weemhoff en Mara van Vlijmen verwelkomen het publiek enthousiast terwijl ze nog een laatste hand aan het decor leggen. De directe Hollandse sfeer zit er al meteen in. ‘Houden jullie van boeken?’ ‘Wie leest er boeken?’ ‘Houden jullie van seks?’ ‘Houden jullie van seks met minderjarigen?’ Eén hand gaat de lucht in. Enkele nonnen uit de zaal kijken gechoqueerd. Met een paniekerige goesting zetten de acteurs het stuk in. Of was het al begonnen? Loze, maar best grappige mopjes vliegen de lucht in. Hoe heet een Spanjaard zonder auto? Carlos. Haha. Hoe heet een Mexicaan met een rubberen teen? Roberto, of Roaubertoe. Het publiek gaat wild, of toch het meegaande deel. Maar we zitten nog geen vijf minuten neer of we zien al een piemel en blote billen, het gaat er inderdaad behoorlijk losjes aan toe. Diezelfde rij nonnen verlaat de zaal. Gaat U al weg? Nog een fijne avond mevrouw!

Een consequente stijl is blijkbaar niet aan de jongens van de Warme Winkel besteed, want opeens komt een Japanse vrouw met lang zwart haar het podium op, begint te spelen op haar speciaal instrument en vloeien we in een totaal andere sfeer. Ingetogen en minimaal bewegen de acteurs in Japanse kostuums zich als porseleinen poppetjes naar voren terwijl de dagboekfragmenten van de oude man afgewisseld met die van zijn vrouw op de decorwand geprojecteerd worden. Bijna in hypnose wordt het publiek mee in dit intieme verhaal gewiegd. Dan worden we weer wakker geschud door het heden. De acteurs worden weer zichzelf, of dat denken we toch en ze lezen hun eigen dagboekfragmenten voor. Hun seksuele intriges tijdens het maakproces van deze voorstelling worden uit de doeken gedaan.

Het is natuurlijk niet nieuw dat collega’s af en toe de lakens delen, en dat geldt in elke sector. Maar hier overstijgt de fantasie van de kijker het verhaal. Veel mensen hadden hoge verwachtingen over de explicatie van deze voorstelling, na alles wat we al te zien hadden gekregen. Nog een paar oude vrouwen verlaten de zaal na enkel de woorden te hebben gehoord en de angst voor wat er nu in actie gebracht zou worden als ons Mara onder het deken lag en de twee mannen haar naakte lichaam voorzichtig zouden onthullen. Tot slot leest Kotospeelster, Makiko Goto, haar eigen dagboekfragmenten voor in de micro in gebrekkig Engels en maakt ons zo deelgenoot van haar ervaringen met dit gekke theatertrio.

De drukke clash van speelstijlen, de fascinatie met Japan en intieme driehoeksrelatie tussen de acteurs maakten van deze voorstelling niet alleen een provocerende maar ook verwarrende en hoogst fascinerende gebeurtenis. Een zeer vernieuwende manier van theater waarin de Warme Winkel ons trakteerde op een explosieve clash met heden, verleden, cultuur en – altijd raak – seks.

[met dank aan Anneleen Verhaegen en Louise De Groef]

Artikel door Evelyne Janssens.

Dit artikel verscheen eerder op CLUB KULtuur.

Bookmark and Share