Posts getagd met ‘Theater Froefroe’

UUR KULtUUR: Tropoi – Theater Froefroe

Toegegeven, ik ben al een tijdje geen student meer, maar dat betekent niet dat ik zo nu en dan geen UUR KULtUUR kan meepikken. En zo kwam het dat ik gisterenavond op de heuvel waar Campus Lemmens gelegen is, tussen de studenten kon genieten van het figurentheater van Theater FroeFroe.

Tropoi is een totaalvoorstelling waarin beeld, muziek, zang, acteursspel en bangelijk mooi poppenspel het medium vormen. Het poppenspel vormt het hart van de voorstelling. De prachtige, groteske figuren slagen er moeiteloos in het publiek te betoveren en in hun greep te houden. De poppen zijn echte kunstwerkjes die duidelijk met liefde gemaakt zijn.

Wat dit poppenspel zo bijzonder maakt, is dat er geen enkele poging gedaan wordt om de poppenspeler te verbergen. Integendeel, de poppenspelers zijn deel van de voorstelling en zorgen soms zelfs voor comic relief. Ook erg leuk zijn de kleine uitwisselingen tussen de pop en de acteur die hetzelfde personage als de pop speelt. Een bijzondere manier van ontdubbeling van een personage.

Met Tropoi duikt Theater FroeFroe in de magische en duistere wereld van de middeleeuwen. Het was voor mij alleszins de eerste keer dat ik een martelscène op het podium zag uitgebeeld worden door poppen. De wreedheid en het bijgeloof van de middeleeuwen vormen de geschikte achtergrond om het hoofdpersonage, de alchemist Castiglio, zijn trucjes te laten doen. In koning Pico heeft hij een machtige beschermheer gevonden en hij slaagt erin voor zichzelf een fijn leventje uit te bouwen. Tot hij op een dag ontroerd wordt door een luitspeler en besluit op zoek te gaan naar het geheim van de muziek.

Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat de voorstelling me zo zou raken. De muzikanten waren fantastisch en de stem van de enige vrouw in het gezelschap was engelachtig mooi. Gans de voorstelling was perfect uitgebalanceerd, met komische momenten (het fladderende Christusbeeldje, de voorstelling van Elise vergezeld van een varken), maar ook erg triestige en zelfs akelige momenten. Het reusachtige paard op het einde vond ik adembenemend.

Meesterlijke voorstelling! De uitroep “‘t Is Stekskesfeest!” zal nog lang door mijn hoofd spoken.

Bookmark and Share