Posts getagd met ‘Trixie Whitley’

Trixie Whitley in Het Depot – 7 oktober 2014

Over Het Depot wil ik eerst een woordje kwijt. Het is een kleine zaal, die zich daarom prima leent voor de intiemere concerten, met aan het podium een staan- en achteraan een zitgedeelte, en als je per se wil zitten, dan moet je als echte fans toch zeker een half uur, zo niet drie kwartier voor het openen van de deuren gaan klaarstaan. Al dan niet in de regen; die pech kan je hebben.
De deuren openen standaard om 20u (of toch op de concerten waar ik al ben geweest), het voorprogramma begint ten vroegste een half uur later. Dat duurt meestal maar een half uurtje, daarna is er nog eens soundcheck en dergelijke, waardoor het eigenlijke concert pas om 21u30 begint. En mijn laatste bus vertrekt op een weekdag al om 22u45 dus ik heb nog geen enkel concert kunnen uitzitten.

Dit terzijde!

Het voorprogramma werd verzorgd door Tout va bien (bekend van deze Jacques-Brelherwerking, naar het schijnt) die heel erg dapper en heel erg alleen achter een piano zat en het ene na het andere melancholische nummer op ons losliet. Moet ik bij gelegenheid eens cd’tje van zoeken, en als hij dat nog niet heeft, dat hij zich dan maar haast!

Ik ben geen grote Trixie Whitley fan. Eigenlijk ben ik momenteel van geen enkele ‘hedendaagse’ band of zanger echt fan. Fan als in: alle cd’s van voor naar achter kunnen meezingen. Een werkende mens met 586 andere hobby’s heeft daar schrikwekkend weinig tijd voor. Enfin, prioriteiten. Ik ben blij als ik eens één liedje vaak genoeg kan beluisteren om de tekst op zijn minst mee te lippen. Maar als er tussen al die ‘hedendaagse’, lees vooral dansmuziek, dan eens iets speciaals opduikt, dan spits ik mijn oren. Zo ving ik een paar noten op van Trixie Whitley en haar ongelooflijke Stem, meer dan een jaar geleden, en had ik dik spijt dat ik niet naar haar dakoptreden tijdens M-idzomer kon. (Opnieuw: prioriteiten.) Gelukkig kreeg ik een herkansing, en wel tijdens de voorstelling van haar nieuwe cd (die er nog niet is, maar geduld, beste fans, ze komt er vast en zeker) in Het Depot op 7 oktober jongstleden.

IMG_20141008_065400

Het was de eerste keer dat ik haar zag en ik had me haar, dankzij die diepe stem, wel anders voorgesteld. Eigenlijk is ze een gewoon Vlaams meisje. Nu ja, Vlaams-Amerikaans. Gents, dat overduidelijk ook. Een beetje schuchter, en verlegen, en bang dat we haar nieuwe liedjes niet mooi zullen vinden, nu ze zo “voor het eerst” voor publiek speelt. Verser van de pers kan haast niet hé. (Jammer dat ik achteraf hoorde dat het niet echt de eerste keer was, gezien ze enkele dagen eerder ook in Hasselt was gepasseerd.) Het was, om kort te gaan, genieten van de eerste tot en met de laatste noot (vooraleer we de zaal moesten uitstormen om onze bus te halen).

Ik ga die nieuwe cd kopen, is mijn conclusie. En de eerste ook, want die heb ik nog niet. Misschien dat ik dan tegen een volgend concert op zijn minst kan doen alsof ik een liedje ken.

Bookmark and Share